Δίκη Άλκη: “Πάγωσα όταν είδα το δρεπάνι- Ψυχροί δολοφόνοι”

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΒΑΣΙΑ ΓΚΑΝΑΡΑ

Αρχικά  περιγράφει τον τροπο και τον λόγο όπου όλη η παρέα των πέντε φίλων βρέθηκε στο συγκεκριμένο σημείο.

“Πήγαμε στην Χαριλάου, μετά από τον σύνδεσμο του Άρη να πιούμε έναν καφέ για λιγότερο από μισή ώρα, και μετά πήγαμε ξανά στο πάρκο, κι εκεί κάτσαμε αρκετά. Στη συνέχεια πήγαμε στα σκαλιά και καθίσαμε, δηλαδή στο σημείο της δολοφονίας. Πήραμε ενεργειακό ποτό, και ήρθαν αυτοί οι δώδεκα και έγινε ότι έγινε. Δεν είμαι οργανωμένος οπαδός, ούτε εγώ, ούτε τα παιδιά, απλά ήρθαν αυτοί οι δώδεκα και σκότωσαν τον κολλητό μου» ανέφερε.

Επέλεξαν το συγκεκριμένο σημείο στα σκαλιά γιατί όπως κατέθεσε, έκοβε ο αέρας, και είχε κρύο. «Ήμασταν περίπου 40 λεπτά εκεί. Μιλούσαμε για παιχνίδια στους υπολογιστές αλλά και για τις σχολές μας».

“Με κρατούσαν αρκετοί εκείνη τη στιγμή και με χτυπούσαν. Είχα αρκετές μαχαιριές από διάφορα άτομα. Με χτύπησαν επίσης με το ξύλινο κοντάρι και με το δρεπανι αλλά με πήρε ξοφαλτσα. Ήμουν όρθιος πάνω στα σκαλάκια και με είχαν στήσει στον τοίχο. Άκουσα αργότερα τον Άλκη να φωνάζει βοήθεια. Ήταν πεσμένος στο πάτωμα. Προσπαθησα να φτάσω στον Άλκη αλλά με έβαλαν πάνω στη ‘χελώνα’ της ΔΕΗ με ακινητοποιησαν και με χτυπούσαν στο κεφάλι. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι το χτύπημα στο κεφάλι, εκεί θολωσα και προσπαθησα να μην λιποθυμήσω, γιατί πίστευα ότι αν πέσω κάτω, θα με σκοτώσουν“.

«Όταν είδα το δρεπάνι, κοκκάλωσα – Ήταν όλοι ψυχροί δολοφόνοι »

“Φορουσαν όλοι κουκούλες, full face και λαιμουδιερες. Το μόνο που έβλεπα ήταν μάτια. Ηταν όλοι ψυχροί δολοφόνοι, ήταν να κάνουν αυτό που έκαναν και να φύγουν. Δεν ηρθαν απλά για να πιαστούν στα χέρια, ήρθαν για να σκοτώσουν. Θυμαμαι τον Άλκη στα σκαλιά και κάτω στο πεζοδρόμιο.

Αυτό που με σόκαρε περισσότερο ήταν το δρεπάνι. Δεν ειχα ξανάβρεθεί σε κάτι τέτοιο. Ηταν πολύ ακραίο αυτό που συνέβη εκείνη την νύχτα”, σημείωσε.

” Άκουσα τον Άλκη να ουρλιάζει βοήθεια και να λέει πονάω. Ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, έτρεχε παρά πολύ αίμα. Οταν σηκώθηκε απο κατω υπήρχε πάρα πολύ πολυ αίμα. Κατέληξε σε δύο λεπτά”, συνέχισε ο κολλητός του Άλκη με σταθερή φωνή.

“Ήμασταν αποκλεισμένοι, δεν είχαμε διέξοδο διαφυγής”

“Ερχόταν και από τις δύο κατευθύνσεις. Κατα πάνω μου έρχονταν τέσσερις. Ολοι ήταν ένοπλοι. Δεν χτυπούσαν τυχαία στα πόδια και σε αυτά τα σημεία. Ήξεραν τι έκαναν”.

Η δίκη συνεχίζεται…