Η Εύη Τσάπαρη ταξίδευε το μοιραίο εκείνο βράδυ μαζί με ένα συνάδελφο της. Επέβαινε στο 4ο βαγόνι. Όπως λέει η ίδια είναι ένα δρομολόγιο που το έκανε συχνά.
Στην αρχή, είπε, δεν κατάλαβαν ότι έγινε σύγκρουση αλλά νόμιζαν πως το τρένο εκτροχιάστηκε. «Την ώρα που έγινε η σύγκρουση έσπασαν τα τζάμια, έσβησαν τα φώτα και μπήκαν καπνοί. Εγώ βρέθηκα κάτω πεσμένη με σφηνωμένο το χέρι μου στα μπροστινά καθίσματα. Χρειάστηκε να με απεγκλωβίσει ο συνάδελφους μου ώστε να πηδήξουμε από το παράθυρο» δήλωσε χαρακτηριστικά.
Το βαγόνι στο οποίο βρίσκονταν είχε εκτροχιαστεί και πλάγιασε κάθετα στις ράγες. Η Εύη Τσάπαρη περιγράφει με ποιον τρόπο κατάφερε να βγει από το βαγόνι που όπως είπε ήταν γεμάτο από νέο κόσμο.
Η ίδια χτύπησε στο χέρι, κόπηκε στην πλάτη και έφερε εγκαύματα τριβής. «Τα τραύματα έχουν επουλωθεί. Ακόμα πονάω αλλά ο εφιάλτης δεν σβήνει» ανέφερε και συνέχισε λέγοντας:
«Σήμερα δεν πενθούμε μόνο τους ανθρώπους που χάθηκαν. Πενθούμε και την δικαιοσύνη που δεν πρόκειται να αποδοθεί». Το μόνο που ζητάει είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη ενώ συμμετέχει και στον σύλλογο που υπάρχει.
Comments are closed.