Σύμφωνα με τον Θάνο Ασκητή, καθηγητή ψυχιατρικής και πρόεδρο του Ινστιτούτου Ψυχικής & Σεξουαλικής Υγείας, η σεξουαλικότητα είναι τρίπτυχο ζωής, είναι η κοινωνία, η βιολογία και η ψυχολογία της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
«Η ψυχολογία και η επικοινωνία μας, η συναισθηματική επικοινωνία των ζευγαριών, δυνάμωσε στα καλά ζευγάρια και εξαντλήθηκε πολύ αρνητικά στα κακά ζευγάρια. Όταν η πρώτη καραντίνα μας αιφνιδίασε και μας έκλεισε όλους, φάνηκε σε πολλούς ότι είναι είναι μια περίοδος χαράς ξεκούρασης και διακοπών, γρήγορα όμως ήρθε η πραγματικότητα του εφιάλτη της μόλυνσης που επηρέασε σημαντικά την ψυχική μας σχέση με τον εαυτό μας και με τον σύντροφό μας. Αν είχαμε καλή σχέση με τον σύντροφο, ευοδώθηκε στην ανάγκη αναγνώρισης αυτής της επικοινωνίας συνδετικά, να ξέρετε η κοινωνία όταν απειλείται ευοδώνει εγωιστικά την ύπαρξή της.
Όπως στον πόλεμο του 1940 και μετέπειτα στον εμφύλιο είχαμε ένα baby boom. Τότε γεννάγαμε παιδιά, σήμερα η καραντίνα δεν έφερε αυτή την προσδοκία. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η σεξουαλικότητα ορίζει το ζευγάρι ή το ζευγάρι την σεξουαλικότητα».
Στο ερώτημα αν τα ζευγάρια ζητούν βοήθεια αν αισθανθούν ότι υπάρχει σεξουαλική δυσλειτουργία, ο κος Ασκητής τονίζει ότι ζητούν βοήθεια, και ότι αυτό σημαίνει ότι έχουν καλή επικοινωνία.
«Η σχέση που έχει διαχρονικότητα είναι αυτή που έχει επικοινωνία, σεξουαλική συμπεριφορά και η ψυχική επαφή , δηλαδή η βιωματική σύνθεση».
Η πανδημία ήταν ικανή να αλλάξει πολλά πράγματα γενικότερα στη ζωή μας και στην ποιότητα της ζωής μας, επισημαίνει η Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια –υποψήφια διδάκτωρ Ιατρικής, Έλενα Σολταρίδου.
«Η πανδημία είναι ένας πυροδοτικός μηχανισμός που μας έφερε όλους στα όριά μας. Οι ψυχολόγοι τονίζουν ότι η επικοινωνία πρέπει να βελτιωθεί ανάμεσα στα ζευγάρια για να μπορέσουν να διαχειριστούν το στρες το οποίο προκλήθηκε και αντικειμενικά έχει αλλάξει την ζωή μας. Τα ζευγάρια άρχισαν να επικοινωνούν καλύτερα τα θέλω τους και τις ανάγκες τους. Στην αρχή της πανδημίας έγινε μια έρευνα στην Μ.Βρετανία η οποία έδειξε ότι υπήρξε μια στατιστική μείωση στη σεξουαλική επιθυμία των γυναικών σε αντίθεση με τους άντρες που δεν υπήρχε τόσο στατιστικά μείωση. Αυτό προκλήθηκε λόγο της αύξησης των κοινωνικών περιορισμών και επίσης γιατί στην αρχή της πανδημίας, οι άνθρωποι, λόγο του πολύ υψηλού στρες και της θλίψης που βιώσανε, βιώσανε και ένα πολύ υψηλό αίσθημα ανηδονίας, δεν έβρισκαν ευχαρίστηση.
Τώρα όσο περνάει ο καιρός αλλάζουν οι σχέσεις. Οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά και επικοινωνούν καλύτερα τα θέλω τους».
Στο ερώτημα αν μειώθηκε η αναζήτηση περιστασιακών συντρόφων, η κα Σολταρίδου τονίζει ότι εξαρτάται από τον άνθρωπο.
«Υπάρχουν άνθρωποι που σταμάτησαν να ψάχνουν περιστασιακούς ανθρώπους για να μην νοσήσουν από τον ιό, ή υπάρχουν και οι άλλοι που είχαν μια παγιωμένη συμπεριφορά και εξακολουθούν να την έχουν. Αν γινόταν τώρα μια έρευνα τον περιστασιακών συντρόφων θα βλέπαμε ότι υπάρχει μια μείωση.
Οι άνθρωποι θέλουν να νιώθουν ασφαλείς και η ερωτική μας ζωή είναι πάρα πολύ ευάλωτη η οποία εξαρτάται πολύ από τους εξωτερικούς παράγοντες. όπως η αύξηση των κρουσμάτων ή ένα πένθος το οποίο βιώνουν».
Comments are closed.