Αναγκαστική προσγείωση ελικοπτέρου Απάτσι σε παραλία της Εύβοιας

Ο όρος γυναικοκτονία ή στα αγγλικά femicide κρατάει από παλιά, όταν το 1976 τον κατέγραψε σαν όρο η κοινωνιολόγος Νταϊάνα Ράσελ, ορίζοντας έτσι το εγκληματολογικό και ανθρωπολογικό αυτό φαινόμενο.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας γυναικοκτονία είναι η ανθρωποκτονία από πρόθεση γυναικών επειδή είναι γυναίκες. Η γυναικοκτονία συνιστά διακριτό αδίκημα που παλιότερα και επί πολλά χρόνια συγκαλύπτονταν πίσω από τα εγκλήματα τιμής και στην πρόσφατη ιστορία πίσω από τον όρο εγκλήματα πάθους.

Σύμφωνα με τη κα Δριβάκου υπάρχει μια παρατηρούμενη κλιμάκωση στην αύξηση των γυναικοκτονιών στην Ευρώπη γενικότερα το τελευταίο χρονικό διάστημα. "Η πανδημία, τα οικονομικά προβλήματα και τα διαφορετικά μοντέλα οικογένειας είναι μερικοί μόνο παράγοντες που οδηγούν κάποιους ανθρώπους στην απώλεια ελέγχου".

Στα κοινά γνωρίσματα των γυναικοκτονιών συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων η απόφαση των θυμάτων είτε να χωρίσουν από τους άνδρες τους είτε να πάρουν τον απόλυτο έλεγχο τη ζωής τους. Σκιαγραφόντας το προφίλ των συγκεκριμένων ανδρών καταδεικνύουν μεταξύ άλλων "άρνηση αποδοχής της φυγής της γυναίκας τους, αίσθηση ανωτερότητας αλλά και χειριστική συμπεριφορά, ζήλια, ανασφάλεια ενώ υπάρχει και συνείδηση της πράξης".  "Υπάρχουν και οι παρορμητικοί οι οποίοι έχασαν τον έλεγχο". Σύμφωνα με τη κα Δριβάκου είναι έξυπνοι άνθρωποι και πολλές φορές έχουν βίαιο παρελθόν. Κάθε φορά βέβαια υπάρχουν διαφορές στη προσωπικότητα και διαφορετικό υπόβαθρο.

Σύμφωνα με τη κα Δριβάκου "χρειάζεται παρέμβαση σε κάθε περιστατικό βίας καθώς και κινητοποίηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων". "Οι γείτονες και οι άνθρωποι του οικογενειακού περιβάλλοντος δε πρέπει να κλείνουν τα μάτια" "Κάνενας δεν έχει δικαίωμα να ελέγχει κανέναν".