Σύσταση ΕΟΦ για ορθή χρήση απολυμαντικών χεριών

Aναβαθμίζονται και ανασχεδιάζονται Από τις 15 Σεπτεμβρίου θα ξεκινήσει ο νέος κανονισμός Ενιαίας Διαχείρισης Καταγγελιών και Παραπόνων των ασθενών στο ΕΣΥ. Τα Γραφεία Προστασίας Δικαιωμάτων των Ληπτών Υπηρεσιών Υγείας, τα οποία λειτουργούν στα νοσοκομεία της χώρας, με τον νέο Κανονισμό Ενιαίας Διαχείρισης Καταγγελιών και Παραπόνων αναβαθμίζονται και ανασχεδιάζονται. Στη σχετική εγκύκλιο που εξέδωσε η γενική γραμματέας Υπηρεσιών Υγείας, Λίλιαν Βιλδιρίδη, αναφέρεται πως «με τον παρόντα Κανονισμό θεσπίζεται διαδικασία ενιαίας διαχείρισης των καταγγελιών και των παραπόνων, καθώς και διαδικασία ενιαίας συλλογής των θετικών εντυπώσεων που υποβάλλονται από τους/τις λήπτες/τριες υπηρεσιών υγείας στα νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ. και αφορούν σε οποιαδήποτε πτυχή των παρεχόμενων υπηρεσιών».

Η μακροχρόνια έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση και η έλλειψη πρόσβασης σε χώρους πρασίνου αυξάνουν τον κίνδυνο νοσηλείας για αναπνευστικές παθήσεις, σύμφωνα με μελέτη που παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Πνευμονολογικής Εταιρείας, στη Βιέννη. Προηγούμενες έρευνες έχουν συνδέσει την ατμοσφαιρική ρύπανση με την αύξηση των αναπνευστικών παθήσεων και την πρόσβαση σε πάρκα με μείωση των παθήσεων αυτών, ωστόσο λιγότερα είναι γνωστά για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στο αναπνευστικό σύστημα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Σανσάν Ξου από το Τμήμα Παγκόσμιας Δημόσιας Υγείας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας του Πανεπιστημίου του Μπέργκεν στη Νορβηγία, εξέτασαν δεδομένα για 1.644 άτομα από πέντε χώρες της βόρειας Ευρώπης και αξιολόγησαν τη συσχέτιση μεταξύ της αναπνευστικής υγείας και της μακροχρόνιας έκθεσης την περίοδο 1990-2000 σε αιωρούμενα σωματίδια, διοξείδιο του αζώτου, μαύρο άνθρακα, καθώς και βλάστηση. Μπορεί η βόρεια Ευρώπη να έχει σχετικά χαμηλά επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ωστόσο οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα αιωρούμενα σωματίδια, ο μαύρος άνθρακας και το διοξείδιο του αζώτου αυξάνουν στον πληθυσμό τον κίνδυνο νοσηλείας για αναπνευστικές παθήσεις. Αντίθετα, το πράσινο συσχετίστηκε με μειωμένο κίνδυνο νοσηλείας για το αναπνευστικό σύστημα, αν και συνδέθηκε επιπλέον με αυξημένο αριθμό επισκέψεων στα επείγοντα περιστατικά, ιδίως όταν εξετάζεται η συνύπαρξη αλλεργικής ρινίτιδας. «Η ατμοσφαιρική ρύπανση προκαλεί επίμονη φλεγμονή και οξειδωτικό στρες στο αναπνευστικό σύστημα. Αυτές οι επιβλαβείς διαδικασίες συμβάλλουν στην ανάπτυξη και την επιδείνωση των χρόνιων αναπνευστικών παθήσεων, οι οποίες μπορεί να κλιμακωθούν σε σοβαρά επεισόδια υγείας που απαιτούν νοσοκομειακή περίθαλψη. Είναι, επίσης, πιθανό ότι η μακροχρόνια έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μειωμένη ανοχή ή αυξημένη ευαισθησία σε αυτούς τους ρύπους, εξηγώντας γιατί ακόμη και μέτρια ή χαμηλά επίπεδα μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία σε ορισμένους πληθυσμούς», εξηγεί η επικεφαλής ερευνήτρια. Σε δεύτερη μελέτη που παρουσιάστηκε στο ίδιο συνέδριο, διαπιστώθηκε ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση που σχετίζεται με την κίνηση στους δρόμους συνδέεται στενά με την εξέλιξη του άσθματος σε χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ). Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σάμουελ Κάι από το Κέντρο Περιβαλλοντικής Υγείας και Βιωσιμότητας του Πανεπιστημίου του Λέστερ στο Ηνωμένο Βασίλειο, εξέτασαν δεδομένα για 46.832 συμμετέχοντες με άσθμα από τη βρετανική βάση δεδομένων «UK Biobank». Τα επίπεδα δύο κύριων ατμοσφαιρικών ρύπων, σωματιδίων και διοξειδίου του αζώτου, εκτιμήθηκαν για την διεύθυνση κατοικίας κάθε συμμετέχοντα. Επίσης, υπολογίστηκε για κάθε συμμετέχοντα ένα γενετικό σκορ κινδύνου, με βάση τα γενετικά χαρακτηριστικά του κάθε ατόμου και την πιθανότητα εμφάνισης άσθματος και χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας. Διαπιστώθηκε ότι για κάθε δέκα μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο υψηλότερης έκθεσης σε αιωρούμενα σωματίδια, ο κίνδυνος εμφάνισης χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας ήταν 56% υψηλότερος για τους ασθενείς με άσθμα. Επίσης, τον κίνδυνο αυξάνει και η υψηλότερη έκθεση σε διοξείδιο του αζώτου, αλλά εάν τα άτομα έχουν και μέτριο ή υψηλό γενετικό κίνδυνο, τότε είναι πολύ υψηλότερος και ο κίνδυνος ώστε η αυξημένη έκθεση σε διοξείδιο του αζώτου να προκαλέσει χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.     ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τι γύρευε ένας … ρινόκερος –δηλαδή το απολίθωμα ενός οστού του δικέρατου είδους Stephanorhinus– από την Εποχή των Παγετώνων στις Μυκήνες της Ύστερης Εποχής του Χαλκού; Για ποιον λόγο οι Μυκηναίοι του 13ου αι. π.Χ. αποφάσισαν να το συλλέξουν και να το φυλάξουν μαζί με άλλα αντικείμενα στο κεντρικό υπόγειο δωμάτιο του κτιρίου Θ στη Νοτιοδυτική Συνοικία της Ακρόπολης των Μυκηνών; Μια νέα έρευνα*, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Nature με τίτλο «The earliest evidence of large animal fossil collecting in mainland Greece at Bronze Age Mycenae» («Η πρωιμότερη μαρτυρία συλλογής απολιθώματος μεγάλου ζώου στην ηπειρωτική Ελλάδα στις Μυκήνες της Εποχής του Χαλκού»), προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα όπως τα παραπάνω, φωτίζοντας ταυτόχρονα πλευρές της αρχαιότητας που ίσως να μην έχουμε σκεφτεί. Όπως την αίσθηση που είχαν οι άνθρωποι της περιόδου για τη δική τους … αρχαιότητα. Το ΑΠΕ-ΜΠΕ συνομίλησε με τις Βασιλική Πλιάτσικα, Δρ Αρχαιολόγο, επιμελήτρια Αρχαιοτήτων στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Τζάκλιν Μέιερ (Jacqueline S. Meier), Δρ Ζωοαρχαιολόγο, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Φλόριντα και Κιμ Σέλτον (Kim Shelton), καθηγήτρια στο Τμήμα Αρχαίων Ελληνικών & Ρωμαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (Μπέρκλεϋ), που υπογράφουν την έρευνα για το μοναδικό παλαιοντολογικό εύρημα των Μυκηνών: Έναν απολιθωμένο αστράγαλο ρινόκερου του είδους Stephanorhinus, που δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήθηκε σε κάποια τελετή, ακόμα και σε παιχνίδι ή σταθμίο («αφού κατά σύμπτωση το βάρος του, 500 γραμμάρια, συμπίπτει ακριβώς με μία μίνα, τη μεγάλη μονάδα μέτρησης βάρους στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού»). Όπως δεν αποκλείεται το απολιθωμένο οστό του τεράστιου ζώου να αποδόθηκε «σε κάποιο υπερμέγεθες φανταστικό, εξωτικό ή παλαιότατο ον», συμβάλλοντας με την ανακάλυψή του στη γένεση μύθων και δοξασιών για θεούς, ημίθεους και ήρωες, αλλά και υπερφυσικά ή τερατώδη πλάσματα, όπως οι Γίγαντες και οι Κύκλωπες.     Ακολουθεί η συνέντευξη των Β. Πλιάτσικα, Τζ. Μέιερ και Κ. Σέλτον στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στη δημοσιογράφο Ελένη Μάρκου Ερ. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature το άρθρο σας «The earliest evidence of large animal fossil collecting in mainland Greece at Bronze Age Mycenae», που αφορά τη μελέτη ενός απολιθωμένου οστού ρινόκερου. Το οστό (αστράγαλος) βρέθηκε σε ανασκαφές στις Μυκήνες τη δεκαετία του ‘70 και αναλύθηκε από εσάς στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκηνών. Τι γύρευε ένας … ρινόκερος (το απολίθωμα οστού του, δηλαδή) στην Ακρόπολη των Μυκηνών; Απ. Η εύρεση του απολιθώματος ήταν μια έκπληξη και για μας. Ένας αστράγαλος ρινόκερου από το Πλειστόκαινο δεν είναι καθόλου κοινό εύρημα, ούτε καν για τις Μυκήνες της Ύστερης Εποχής του Χαλκού – για την ακρίβεια, σύμφωνα με την έρευνά μας, αυτό είναι το πρωιμότερο γνωστό απολίθωμα που προέρχεται από αρχαιολογική ανασκαφή στην ηπειρωτική Ελλάδα. Το απολίθωμα προέρχεται από ρινόκερο με δύο κέρατα του είδους Stephanorhinus, ένα μεγαλόσωμο ζώο που έφθανε τους 1,5-3 τόνους και έζησε στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική. Η έρευνά μας στο στάδιο αυτό εστίασε στην επιστημονική παρουσίαση του απολιθώματος ως παλαιοντολογικό εύρημα αλλά σκοπεύουμε να διερευνήσουμε το θέμα περισσότερο. Μέχρι στιγμής δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια πώς προμηθεύτηκαν οι Μυκηναίοι το απολίθωμα, αλλά παλαιοντολογικά κατάλοιπα του είδους αυτού έχουν βρεθεί και αλλού στην Ελλάδα, τόσο στην Πελοπόννησο όσο και βορειότερα. Οι Μυκηναίοι που συνέλεξαν το οστό ασφαλώς αναγνώρισαν το προφανές, ότι δηλαδή πρόκειται για έναν πολύ μεγάλο και βαρύ λίθινο αστράγαλο, ο οποίος ξεχώριζε από τους οστέινους αστραγάλους των ανθρώπων και όλων των ζώων που γνώριζαν. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, να τον απέδωσαν σε κάποιο υπερμέγεθες φανταστικό, εξωτικό ή παλαιότατο ον. Το γεγονός ότι το απολίθωμα συνελέγη και κατέληξε μέσα σε ένα κτίριο της ακρόπολης οδηγεί στη βάσιμη υπόθεση ότι οι Μυκηναίοι αντιλήφθηκαν ότι πρόκειται για ένα μοναδικό αντικείμενο και προβληματίστηκαν για την προέλευση και την παλαιότητά του, εξ ου και το μεταχειρίστηκαν ιδιαιτέρως.   Ερ. Τι μας λέει το γεγονός ότι βρέθηκε στο κεντρικό υπόγειο δωμάτιο του κτιρίου Θ στη Νοτιοδυτική Συνοικία της Ακρόπολης των Μυκηνών; Θα μπορούσε να “συμμετέχει” σε κάποια τελετουργία; Απ. Η Νοτιοδυτική Συνοικία των Μυκηνών είναι μια περιοχή της ακρόπολης με οικιστικά κατάλοιπα. Το δωμάτιο του κτιρίου Θ, όπου βρέθηκε το απολίθωμα, είναι πράγματι το κεντρικό υπόγειο δωμάτιο που επικοινωνούσε μέσω μιας σκάλας με έναν πλευρικό διάδρομο. Δεν διέθετε φυσικό φωτισμό, ούτε καν ομαλό δάπεδο, αφού στο μισό περίπου δωμάτιο εξέχει ανώμαλα ο βράχος και η μόνη υποτυπώδης εσωτερική διαμόρφωση ήταν ένα γωνιακό θρανίο. Οι ανασκαφές και δημοσιεύσεις στο παρελθόν δεν είχαν αποδώσει κάποιον ιδιαίτερο χαρακτήρα στο δωμάτιο ή το κτίριο, αλλά τα αποτελέσματα των ερευνών μας πλέον επιβάλλουν να επανεξετάσουμε προσεκτικά και από την αρχή όλα τα δεδομένα. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα να χρησιμοποιήθηκε το απολίθωμα στο πλαίσιο κάποιας τελετουργίας, θρησκευτικής, μαγικής ή μαντικής, ή ακόμη να χρησιμοποιήθηκε ως πιόνι ή ζάρι κάποιου επιτραπέζιου παιχνιδιού (αστράγαλοι μεγάλων ζώων, ενίοτε γεμισμένοι με μόλυβδο έχουν μερικές φορές αυτή τη χρήση στην αρχαιότητα ). Μπορεί ακόμη να χρησιμοποιήθηκε ως σταθμίο, αφού κατά σύμπτωση το βάρος του (500 γραμμάρια) συμπίπτει ακριβώς με μία μίνα, τη μεγάλη μονάδα μέτρησης βάρους στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού.   Ερ. Πόσο σπάνιο είναι το εύρημα, όχι με την παλαιοντολογική του σημασία αλλά με την έννοια ότι σκόπιμα είχε συλλεχθεί κάποια στιγμή στην αρχαιότητα (εδώ γύρω στο 1230–1200 π.Χ.); Υπάρχουν κι άλλα τέτοια παραδείγματα ευρημάτων ή οι περισσότερες πληροφορίες που έχουμε γι’ αυτά προέρχονται από άλλες πηγές (π.χ. γραπτές); Απ. H ανεύρεση παλαιοντολογικών ευρημάτων σε αρχαιολογικές ανασκαφές στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά σπάνια και, ειδικά για την Εποχή του Χαλκού στην ηπειρωτική Ελλάδα, εξ όσων γνωρίζουμε από τα μέχρι στιγμής δημοσιευμένα δεδομένα, το απολίθωμα των Μυκηνών είναι μοναδικό. Η εικόνα αυτή όμως, είναι αντιστρόφως ανάλογη αυτής που αποκτά κανείς όταν μελετά την πλούσια αρχαία ελληνική γραμματεία. Από τον Όμηρο ως την ύστερη Αρχαιότητα υπάρχουν εκατοντάδες αναφορές που αποδεικνύουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για τα απολιθωμένα όστρεα και οστά και η ανακάλυψή τους προκαλούσε τη γένεση μύθων και δοξασιών για θεούς, ημίθεους και ήρωες, αλλά και υπερφυσικά ή τερατώδη πλάσματα, όπως οι Γίγαντες και οι Κύκλωπες. Από τις γνωστότερες περιπτώσεις είναι η ανεύρεση γιγαντιαίων οστών στη Σκύρο το 476 π.Χ. που αποδόθηκαν στον Θησέα και ο Κίμων φρόντισε να μεταφερθούν στην Αθήνα. Επίσης, η περίπτωση της ωμοπλάτης του Πέλοπα, ένα υπερμέγεθες οστό που ήταν αξιοθέατο της Ολυμπίας την εποχή του Παυσανία. Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι ότι αυτές οι παρατηρήσεις και συλλογές από τους αρχαίους Έλληνες συνέβαλαν στη συναίσθηση της ιστορικότητας, τη συνειδητοποίηση της ύπαρξης ενός απώτατου παρελθόντος, της Εποχής των Ηρώων, που ήταν πολύ παλαιότερη από τη δική τους εποχή.   Ερ. Σπουδαίοι αρχαιολόγοι και ερευνητές στο παρελθόν έχουν υποστηρίξει ότι τα παλαιοντολογικά αυτά ευρήματα επηρέασαν τη διαδικασία της γένεσης αρχαιοελληνικών μύθων και δοξασιών. Θεωρείτε ότι και το δικό σας αντικείμενο μελέτης ανήκει σε αυτή την κατηγορία των ευρημάτων; Αν ναι, ποιον «μύθο» θα μπορούσε να είχε δημιουργήσει; Απ. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με ασφάλεια αν οι Μυκηναίοι συνέδεσαν το απολίθωμα με κάποιο μυθικό ον, άνθρωπο, ζώο ή τέρας. Η πλούσια μυθολογία που συνδέεται με τις Μυκήνες μάς είναι γνωστή από πολύ μεταγενέστερες ιστορικές πηγές. Δεν αποκλείεται πράγματι οι Μυκηναίοι της Ύστερης Εποχής του Χαλκού, να αιτιολόγησαν την ύπαρξη του απολιθώματος στο πλαίσιο κάποιου μύθου, ανάλογου με αυτόν του Περσέα, του μυθικού ιδρυτή της θέσης, που κάλεσε τους Κύκλωπες να τειχίσουν το ανάκτορό του, ή του Ηρακλή που έφερνε στον βασιλιά Ευρυσθέα τα τέρατα που εξολόθρευε.   Ερ. Πόσα τέτοια παλαιοντολογικά ευρήματα έχουν βρεθεί σε ανασκαφές στη χώρα μας που μπορεί να ενισχύουν την παραπάνω πεποίθηση; Γνωρίζετε αν αντίστοιχα ευρήματα έχουν εντοπιστεί και ερευνηθεί σε άλλα μέρη του κόσμου; Απ. Το ενδιαφέρον των ανθρώπων για τα αξιοπερίεργα κατάλοιπα δεν περιορίζεται στην ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα, είναι φαινόμενο που παρατηρείται και σε άλλους πολιτισμούς διαχρονικά, και διατηρείται άλλωστε ως τις μέρες μας. Ακόμη και οι κυνηγοί της παλαιολιθικής εποχής, συνέλεγαν απολιθώματα που τα χρησιμοποιούσαν ως φυλακτά. Στην Ελλάδα λίγα παλαιολιθικά ευρήματα έχουν εντοπιστεί σε ανασκαφές, αλλά αυτό ίσως, οφείλεται στο γεγονός ότι αυτά πιθανόν παραβλέπονταν στο παρελθόν μέχρι την εμπέδωση της αξίας της ζωοαρχαιολογικής έρευνας. Πολύ ενδιαφέρουσες περιπτώσεις συνιστούν τα απολιθωμένα οστά θηλαστικών που αποτέθηκαν ως αφιερώματα στο Ηραίο της Σάμου και το Ασκληπιείο της Κω.   Ερ. Τι γνωρίζουμε για το είδος του ζώου στο οποίο ανήκε το οστό; Ξέρουμε αν ζούσε στον ελληνικό χώρο ή αν μεταφέρθηκε από κάπου μακρύτερα; Απ. Όσο αδιανόητο κι αν φαίνεται σήμερα, ο ρινόκερος του είδους Stephanorhinus φαίνεται ότι ήταν αρκετά κοινός στην περιοχή της Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής, και στην Ελλάδα έχουν εντοπιστεί πολλά κατάλοιπα: Η πλησιέστερη θέση εύρεσης τέτοιων καταλοίπων είναι τα Καρνεζέικα Αργολίδας αλλά πλήθος έχει εντοπιστεί και στη Μεγαλόπολη, το Πικέρμι και αλλού στη βόρεια Ελλάδα. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση, ωστόσο, να αποκλειστεί και η περίπτωση το απολίθωμα να έφτασε στις Μυκήνες από κάπου πολύ πιο μακριά, την Τουρκία, την Ιταλία ή από αλλού.   Ερ. Ποιο είναι το πιο σημαντικό συμπέρασμα της έρευνας κατά την προσωπική σας άποψη (η ερώτηση απευθύνεται προς τη Δρ Β. Πλιάτσικα); Απ. Για μένα ένα από τα πιο σημαντικά συμπεράσματα της έρευνας είναι η βεβαιότητα ότι οι Μυκηναίοι του 13ου αι. π.Χ. ήρθαν αντιμέτωποι με ένα τέτοιο εύρημα, το αναγνώρισαν ως κατάλοιπο υπερφυσικού ανθρώπου ή ζώου ή κάποιου φανταστικού όντος και ασφαλώς προβληματίστηκαν για την προέλευση και τη χρονολόγησή του. Αναγκαστικά, δηλαδή, σκέφτηκαν κι εκείνοι ως αρχαιολόγοι που έθεσαν ερωτήματα στο αντικείμενο που κρατούσαν. Το γεγονός ότι την ίδια ακριβώς εποχή οι κάτοικοι των Μυκηνών υπό τις εντολές του άνακτα επέκτειναν το τείχος των Μυκηνών για να συμπεριλάβουν και να αναδείξουν ένα παλαιότερο μνημείο των προγόνων τους, τον ταφικό κύκλο Α, αποδεικνύει ότι επρόκειτο για ανθρώπους που προβληματίζονταν για την ιστορία τους. Οι Μυκηναίοι, που τα έργα τους αργότερα τοποθετήθηκαν από τους Έλληνες των ιστορικών χρόνων σε μια Ηρωική Εποχή, αναζήτησαν τους δικούς τους ήρωες και έπλασαν τη δική τους μυθολογία και γενεαλογία: το δικό τους ηρωικό παρελθόν.   * Η έρευνα έχει δημοσιευτεί εδώ.

Το «Φαινόμενο των γενεθλίων» είναι ένα ενδιαφέρον στατιστικό γεγονός όπου η πιθανότητα θανάτου ενός ατόμου είναι αυξημένη την ημέρα των γενεθλίων του ή γύρω από αυτήν Διάφορες μελέτες έχουν δείξει αυτό το φαινόμενο. Μια ελβετική μελέτη του 2012 βρήκε ότι τα ποσοστά θανάτου για άτομα άνω των 60 αυξάνονται κατά 13,8% την ημέρα των γενεθλίων τους. Αντίστοιχα, μια αμερικανική μελέτη του 2015 βρήκε ότι η πιθανότητα θανάτου στα γενέθλια είναι κατά 6,7% μεγαλύτερη. Όπως γράφει το Science Focus, υπάρχουν διάφορες θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο:   Υπερβολικοί εορτασμοί: Την ημέρα των γενεθλίων πολλοί άνθρωποι καταναλώνουν περισσότερο αλκοόλ, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε ατυχήματα ή επικίνδυνη συμπεριφορά. Σημαντικό ορόσημο: Άτομα με σοβαρές ασθένειες ενδέχεται να συγκρατούν τη ζωή τους μέχρι να φτάσουν σε ένα ακόμα έτος ζωής και μετά να αφήνονται. Συναισθηματικό άγχος: Η «μελαγχολία των γενεθλίων» συχνά προκαλεί έντονη αυτοκριτική και ενδοσκόπηση, που μπορεί να οδηγήσει σε θλίψη ή κατάθλιψη. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο αυτοκτονίας, όπως δείχνει μια ιαπωνική μελέτη του 2016, η οποία βρήκε αύξηση 50% στις αυτοκτονίες κατά την ημέρα των γενεθλίων. Λάθη καταγραφής: Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να υπάρχουν λάθη στις καταχωρήσεις θανάτων, όπου οι ημερομηνίες γέννησης και θανάτου συμπίπτουν, αν και αυτά τα σφάλματα δύσκολα εξηγούν πλήρως το φαινόμενο. Αν και δεν είναι πλήρως κατανοητοί οι λόγοι πίσω από το φαινόμενο των γενεθλίων, πιθανότατα συνδέεται με έναν συνδυασμό αυτών των παραγόντων. Όταν φτάσει η μέρα των γενεθλίων σας, γιορτάστε, αλλά ίσως να σκεφτείτε διπλά την υπερβολική διασκέδαση!

Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς οι δράσεις πρόληψεις και αντιμετώπισης θα εφαρμοστούν σε όλα τα σχολεία της επικράτειας Η παχυσαρκία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα δημόσιας υγείας, με σοβαρές ιατρικές, κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις. Εντάσσεται στη Διεθνή Ταξινόμηση Νόσων (ICD) του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ο οποίος την αναγνωρίζει και επίσημα ως νόσημα. Για χιλιάδες χρόνια η παχυσαρκία θεωρούνταν σπάνιο φαινόμενο. Το 1997, όμως, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) χαρακτήρισε την παχυσαρκία παγκόσμια επιδημία Στο Ράδιο Θεσσαλονίκη, παραχώρησε συνέντευξη η Αναπληρώτρια Υπουργός Υγείας, Ειρήνη Αγαπηδάκη τονίζοντας ότι "η παιδική παχυσαρκία στη χώρα μας αγγίζει πολύ υψηλά ποσοστά, με αρκετούς διαγνωσμένους μαθητές να υποφέρουν". Ήδη έχει ξεκινήσει εθνική δράση για την παιδική παχυσαρκία η οποία σε πρώτη φάση λειτούργησε πιλοτικά σε 60 σχολεία. Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς εφέτος (2024 - 2025) θα εφαρμοστεί σε όλα τα σχολεία της επικράτειας, σύμφωνα με την κα Αγαπηδάκη. Πρόκειται για μια δράση που θα βοηθήσει τα παιδιά να τρέφονται πιο υγιεινά και να έχουν περισσότερη κίνηση στη ζωή τους. Το κάθε παιδί θα μπορεί να επιλέξει ένα άθλημα που θα αγαπάει και θα γυμνάζεται δωρεάν.   Ακούστε παραπάνω τη συνέντευξη της Αναπληρώτριας Υπουργού Υγείας στο Ράδιο Θεσσαλονίκη.  

Αναφέρθηκε στους τρεις άξονες της μεταρρύθμισης   Το Κέντρο Υγείας Εύοσμου που λειτουργεί ως Κέντρο Υγείας Αστικού Τυπου με καθημερινές εφημερίες επισκέφτηκε η αναπληρώτρια Υπουργός Υγείας, Ειρήνη Αγαπηδακη. Η αναπληρώτρια Υπουργός Υγείας αναφέρθηκε στους 3 άξονες της μεταρρύθμισης στην υγεία με πρώτο τις κτιριακές υποδομές (ανακαίνιση σε 156 Κέντρα Υγείας και 90 νοσοκομεία) δευτερο, το πρόγραμμα ενίσχυσης ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού - δυνατότητα νοσηλείας κατ’οικον με τηλεϊατρική σε 3.500 σημεία σε όλη τη χώρα και στην επένδυση σε ανθρώπινο δυναμικό. «Η Κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για προσλήψεις 10.000 εργαζομενων στην Υγεία πολλές έχουν προχωρήσει και για επένδυση στους ίδιους τους ανθρώπους με επιστημονικά κίνητρα και αυξήσεις που αν και μπορούμε να πούμε ότι δεν αρκούν έχουν ήδη δοθεί» ανέφερε η κα Αγαπηδακη υπογραμμίζοντας την ανακοίνωση του Κυριάκου Μητσοτάκη για γενναία όπως είπε κίνητρα σε γιατρούς σε απομακρυσμένες περιοχές.   Στο Κέντρο Υγείας Εύοσμου εξετάζονται ένα 24ωρο 200 άτομα στα ΤΕΠ των ενηλίκων, ενώ καθημερινά σε εφημερία είναι το παιδιατρικό τμήμα, το παθολογικό, το ακτινολογικό και το μικροβιολογικό με θαλάμους βραχείας νοσηλείας για ολιγόωρη αναμονή ασθενών.   Σύμφωνα με πληροφορίες, από τον Ιανουάριο του 2024 μέχρι τώρα έχουν δεχθεί φροντίδα Υγείας 38.500 ενήλικες ασθενείς και περίπου 5000 παιδιά στα τμήματα επειγόντων περιστατικών. Στο Κέντρο Υγείας Εύοσμου εργάζονται 7 γενικοί γιατροί, 4 παιδίατροι, 4 μικροβιολόγοι και 6 ακτινολόγοι «Κοιτάμε τα προβλήματα στα νοσοκομεία σε κάθε περιοχή που έχει διαφορετικά προβλήματα. Σε πρώτη φάση καλύπτουμε τα κενά και παράλληλα δρομολογούμε τις μεσομακροπρόθεσμες λύσεις. Η Υγεία δεν διαπραγματεύεται, προσπαθούμε να κάνουμε ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό καταλαβαίνω ότι δεν είναι τέλεια τα πράγματα κανεις δεν λέει ότι είμαστε ικανοποιμενοι έχουμε όμως εξαντλήσει και το κάνουμε καθημερινά κάθε περιθώριο να δίνουμε λύσεις στο σύστημα πολύ κρίσεων μέχρι να έχουμε καλύτερες συνθήκες μέχρι τέλους του 2027 άλλη εικόνα στο ΕΣΥ» ανέφερε η αναπληρώτρια Υπουργός Υγείας. Για μια πολύ σοβαρή μεταρρυθμιστική προσπάθεια που γίνεται στο ΕΣΥ μίλησε ο υφυπουργός Υγείας Δημήτρης Βαρτζόπουλος. Ρεπορτάζ: Δέσποινα Κρητικού