Η δωρεά σώματος γίνεται προκειμένου οι φοιτητές και οι φοιτήτριες να ασκηθούν επί πτωματικού υλικού για να αποκτήσουν περισσότερες γνώσεις και δεξιότητες. Τα πτωματικά μέλη χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση μεταπτυχιακών φοιτητών και ειδικευόμενων γιατρών.
Τα πτώματα συντηρούνται σε ψυγεία σε φορμόλη ή αιθυλική αλκοόλη και μετά από έξι μήνες ακολουθείται η ταφή ή καύση του θανόντος ανάλογα με την επιθυμία του.
Συναντήσαμε τον κο Γιώργο Παρασκευά, Διευθυντή του Εργαστήριου Ανατομίας και Χειρουργικής Ανατομίας της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ο οποίος τόνισε ότι είναι συγκινητική η προσφορά δωρεάς σώματος από τον κόσμο ο οποίος λειτουργεί με αλτρουισμό και φιλαλληλία για την εκπαίδευση των φοιτητών.
«Οι φοιτητές έρχονται σε επαφή με το ανθρώπινο σώμα και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί έχουν την θέαση των οργάνων, να δουν το πραγματικό τους μέγεθος, τις σχέσεις, να ψηλαφίσουν τα όργανα, να δουν στην ουσία πώς γίνεται μια χειρουργική επέμβαση. Εμείς θέλουμε ο φοιτητής να δει όλη αυτή την διαδικασία, να αναγνωρίσει όλα τα ανατομικά στοιχεία έτσι ώστε όταν πάει στο όργανο στόχος μελλοντικά όταν θα γίνει γιατρός για να χειρουργήσει έναν καρκίνο ενός οργάνου, να γνωρίζει όλα τα ανατομικά στοιχεία».
Δωρητής σώματος μπορεί να γίνει οποιοσδήποτε επιθυμεί. Με μια απλή αίτηση από το εργαστήριο ανατομίας και ένα μάρτυρα σε ένα αστυνομικό τμήμα μπορεί εγγράφως να κάνει γνωστή την επιθυμία του να γίνει δωρητής σώματος.
Μπήκαμε στο εργαστήριο Ανατομίας και Χειρουργικής Ανατομίας της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ και είδαμε τον χώρο στον οποίο οι φοιτητές εκπαιδεύονται.
Ο αναπληρωτής καθηγητής Ανατομίας και Χειρουργικής Ανατομίας, Ορθοπεδικός, κος Νικόλαος Αναστασόπουλος, μας εξήγησε πώς διατηρούνται τα σώματα στα ψυγεία και πώς οι φοιτητές με σεβασμό στο ανθρώπινο σώμα εκπαιδεύονται πάνω σε αυτό.
Η Δωρεά Σώματος και η θέση της εκκλησίας
«Όλες ανεξαιρέτως οι επιλογές είναι σεβαστές και άγιες, διότι η ελευθερία είναι άγιο πράγμα» υποστηρίζει στο Μεσημεριανό Μαγκαζίνο του Ράδιο Θεσσαλονίκη ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Φθιώτιδας, Συμεών.
«Η ελευθερία όμως συνεπάγεται και ευθύνη, συνεπάγεται απόφαση και ωριμότητα για αυτό οφείλουμε να σεβόμαστε την ελευθερία, ούτε να την καθοδηγούμε ούτε να την ιδεολογικοποιούμε ούτε να της δίνουμε άλλες διαστάσεις».
“Το κριτήριο προσεγγίσεως της εκκλησία μας είναι η αγάπη και γι αυτό συμμετέχει για παράδειγμα στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, ο πρώτος δότης ήταν ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ και ασφαλώς η προσφορά της αγάπης από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι πράξη αγάπης και αλτρουιστική».
Ο κάθε άνθρωπος, καταλήγει ο Σεβασμιότατος Συμεών, ζει την προσωπική του περιπέτεια με τον δικό του μυστικό τρόπο.
«Δεν έχει σημασία αν είναι διάσημος ή επώνυμος. Μπροστά στον θάνατο βρίσκεται ο άνθρωπος μόνος».
Η Δωρεά Σώματος στην Ελλάδα γίνεται μόνο σε δύο πανεπιστήμια, στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στην Ιατρική Σχολή Αθηνών.
[video width="576" height="1024" mp4="https://www.rthess.gr/wp-content/uploads/2024/09/dis-2.mp4"][/video]
Θρίλερ με τους δύο συλληφθέντες
Στην Ραιδεστό της Τουρκίας εντοπίστηκε τουριστικό λεωφορείο στο κάτω μέρος του οποίου ήταν κρυμμένος Μαροκινός μετανάστης.
Οι τουρκικές αρχές συνέλαβαν τον οδηγό και τον αρχηγό του γκρουπ, οι οποίοι και κρατούνται.
Η σύζυγος του συλληφθέντος αρχηγού βρίσκεται καθ'οδόν προς την Τουρκία και μίλησε στο Ράδιο Θεσσαλονίκη.
"Από όσο ξέρω κρατείται στις φυλακές Ρεδαιστού γιατί ο ίδιος δεν έχει τηλέφωνο, δεν επικοινωνούμε. Συνελήφθη το μεσημέρι της Κυριακής".
[audio mp3="https://www.rthess.gr/wp-content/uploads/2024/09/SIZIGOS-MARTIRIA.mp3"][/audio]
Ανάμεικτα συναισθήματα χαράς, προσμονής αλλά και αβεβαιότητας και άγχους προκαλεί η επιστροφή των μαθητών στα θρανία μετά από δύο και πλέον μήνες ξεγνοιασιάς. Σύμφωνα με την οργάνωση «Μαζί για το Παιδί», έχει παρατηρηθεί πως κοινές πηγές ανησυχίας για τα παιδιά αποτελούν η απόκτηση νέων φίλων και η διατήρηση των παλιών, η αλλαγή των εκπαιδευτικών και της διδακτέας ύλης, καθώς και η αύξηση του όγκου του διαβάσματος για το σπίτι. «Όλα τα παιδιά είναι φυσιολογικό να βιώνουν άγχος», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια, διοικητική υπεύθυνη συμβουλευτικής της Γραμμής 115 25 και του Συμβουλευτικού Κέντρου του Μαζί για το Παιδί, Ελένη Κουτσοπούλου, προσθέτοντας όμως ότι υπάρχει όριο, το οποίο αν ξεπεραστεί θα πρέπει το παιδί να τύχει υποστήριξης.
Η επιστημονική ομάδα του Μαζί για το Παιδί συνέταξε έναν οδηγό (θα τον βρείτε εδώ), για να βοηθήσει γονείς και φροντιστές να υποστηρίξουν τα παιδιά στην επικείμενη μετάβασή τους στην επόμενη σχολική τάξη ή εκπαιδευτική βαθμίδα. Ανάμεσα σε άλλα αναφέρεται ότι η προετοιμασία των παιδιών πριν την επιστροφή στο σχολείο είναι κομβικής σημασίας καθώς τα βοηθά να εξοικειωθούν και να προσχεδιάσουν μια ρουτίνα απέναντι στο άγνωστο κάτι που μειώνει την αβεβαιότητα. Πολύ σημαντικό, όπως αναφέρεται στον οδηγό, είναι οι γονείς να δείχνουν ενδιαφέρον και να ακοούν τα συναισθήματα των παιδιών, να εξηγούν ότι είναι φυσιολογική η ανησυχία τους και γενικότερα, να δίνουν σημασία σε όλες εκείνες τις κρίσιμες λεπτομέρειες που θα κάνουν πιο ομαλή τη μετάβαση των παιδιών στη νέα τους πραγματικότητα.
Για κάποια παιδιά, η προσαρμογή μπορεί να είναι λίγο πιο δύσκολη και υπάρχουν συγκεκριμένα σημάδια που μπορεί να δείξουν στους γονείς ότι το παιδί τους πιέζεται. «Θα πρέπει να τονίσουμε ότι είναι σημαντικό ένα παιδί να ενισχύεται, ώστε να εκφράζει είτε το ευχάριστο είτε το δυσάρεστο συναίσθημά του. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να εντοπίσουμε τις όποιες αλλαγές και να αντιληφθούμε αν κάτι το προβληματίζει στην καθημερινότητά του. Αναφορικά με τα σημάδια που ενδέχεται να υποδηλώνουν κάποια μορφή πίεσης σε ψυχοσωματικό επίπεδο μπορεί να είναι τα κοιλιακά άλγη, οι πονοκέφαλοι, η τάση για έμετο, η μείωση της ορέξεως, δυσκολίες στο ύπνο κα. Σε επίπεδο συμπεριφοράς προβληματιζόμαστε ανυπάρξει μία μεταβολή της συμπεριφοράς του παιδιού σε σύντομο χρονικό διάστημα όπως για παράδειγμα επίμονη άρνηση στο να πάει στο σχολείο, απόσυρση, ευερεθιστότητα κ.α», τονίζει η κ. Κουτσοπούλου.
Πολλές φορές είναι δύσκολο για τους γονείς να ξεχωρίσουν πότε το παιδί τους βιώνει μια στρεσογόνο κατάσταση που είναι μέσα στα όρια του επιτρεπτού από το άγχος που χρήζει προσοχής. «Η έναρξη της καινούργιας χρονιάς φέρνει τους μαθητές αντιμέτωπους με το άγνωστο. Όλα τα παιδιά είναι φυσιολογικό να βιώνουν άγχος, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, με αφορμή την επικείμενη επιστροφή τους στις σχολικές αίθουσες. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ φυσιολογικού και παθολογικού άγχους έγκειται στον βαθμό λειτουργικότητας. Το άγχος αρχίζει να αποτελεί πρόβλημα όταν επιφέρει σημαντική έκπτωση στην ικανότητα του παιδιού να ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις της καθημερινότητας. Σε αυτές τις περιπτώσεις παρατηρούμε επίμονα αιτήματα για αποφυγή του σχολείου, πεσμένη διάθεση για διάστημα μεγαλύτερο της μίας εβδομάδας, συγκρούσεις με τους γονείς και τα αδέρφια της οικογένειας. Επιπλέον, σημάδια παθολογικού άγχους μπορούν να αποτελέσουν η απότομη πτώση στις επιδόσεις του μαθητή, η δημιουργία καταστροφολογικών σεναρίων για την καινούργια χρονιά και οι σωματικές ενοχλήσεις που θέτουν εμπόδια στην τέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων», συμπληρώνει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια.
Ένα κομβικό σημείο, το οποίο συχνά δυσκολεύει τους γονείς σε αυτές τις συνηθισμένες καταστάσεις, είναι να κατανοήσουν τις πραγματικές διαστάσεις του όποιου προβλήματος για να επιλέξουν τον πιο αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης. «Η αντιμετώπιση προκλήσεων στο οικογενειακό πλαίσιο, ειδικά κατά περιόδους αλλαγών και μεταβάσεων είναι κάτι απόλυτα αναμενόμενο και φυσικό. Εφόσον οι γονείς παρατηρήσουν πως οι δυσκολίες δεν υποχωρούν ή ακόμα και εντείνονται ή αν αμφιβάλλουν για το κατά πόσο τους ταιριάζει ο τρόπος με τον οποίο έχουν επιλέξει να διαχειριστούν μία δυσκολία, η επαφή με έναν ειδικό ψυχικής υγείας μπορεί να είναι από βοηθητική έως απαραίτητη», επισημαίνει η κ. Κουτσοπούλου, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι πολύ χρήσιμη μπορεί να φανεί η ανατροφοδότηση από το σχολείο ως προς την εικόνα που έχει το παιδί στο σχολείο και επομένως είναι ιδιαίτερα επωφελής η συνεργασία μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών.
Προκλήσεις για την έναρξη της σχολικής χρονιάς αντιμετωπίζουν οι μαθητές όλων των ηλικιών, ωστόσο υπάρχουν δύο ορόσημα στη σχολική ζωή ενός παιδιού που μπορεί να παρουσιάζουν μεγαλύτερη δυσκολία. «Κάθε αναπτυξιακή περίοδος έχει τις δικές της δυσκολίες. Συχνότερα παρατηρούνται μεγαλύτερες προκλήσεις στις αλλαγές από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό και από το δημοτικό στο γυμνάσιο. Σε αυτά τα δύο ορόσημα όχι μόνο υπάρχουν ιδιαίτερες αναπτυξιακές ανάγκες (πέρασμα από τη νηπιακή ηλικία στη σχολική καθώς και η μετάβαση στην εφηβεία) αλλά και τα παιδιά καλούνται να μάθουν εκ νέου και να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις μίας νέας εκπαιδευτικής βαθμίδας κάτι το οποίο προϋποθέτει αναπροσαρμογές σε επίπεδο μαθησιακό, προσωπικό και κοινωνικό. Με άλλα λόγια, τα παιδιά "χάνουν" τις γνωστές ρουτίνες, το οικείο σχολικό περιβάλλον, τους γνωστούς δασκάλους/καθηγητές αλλά ενδεχομένως και τις υφιστάμενες παρέες τους. Για αυτό και οι πιο κοινές ανησυχίες των παιδιών που μεταβαίνουν σε νέα σχολική βαθμίδα είναι η απόκτηση και η διατήρηση φίλων, το διάβασμα στο σπίτι, η μείωση ελεύθερου χρόνου και οι προσδοκίες των σημαντικών ενηλίκων στη ζωή τους. Τέλος, καλό είναι να σημειωθεί ότι -ανεξαρτήτως ηλικίας- παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, παιδιά που διαχειρίζονται πολλαπλές αλλαγές στη ζωή τους, παιδιά που έχουν βιώσει σχολικό εκφοβισμό ή/και παιδιά που δεν έχουν γονική υποστήριξη, ενδέχεται να χρειαστούν περισσότερη στήριξη», καταλήγει η κ. Κουτσοπούλου.
Ο Σωτήρης Κούβελας, δήμαρχος Θεσσαλονίκης από το 1986 έως το 1989, εξιστορεί για πρώτη φορά στο Ράδιο Θεσσαλονίκη 94,5 την αρχή του Μετρό Θεσσαλονίκης και την εγκατάλειψη του για δεκαετίες. Όλοι οι Θεσσαλονικείς γνωρίζουν για την περίφημη «τρύπα του Κούβελα», η πρώτη προσπάθεια για το Μετρό Θεσσαλονίκης. Όμως πως προέκυψε, ποια είναι η ιστορία της;
Ακούστε το podcast σε Spotify, όπως μεταδόθηκε ζωντανά από την εκπομπή «Πρώτες Ώρες» με τον Στέφανο Διαμαντόπουλο, στο Ράδιο Θεσσαλονίκη 94,5.Και σε Apple Podcasts1986-1989: Η “τρύπα του Κούβελα”. Μεγαλοϊδεατισμός αλλά και τόλμη.
1992-2005: Ανακοινώσεις και κυρώσεις συμφωνιών και αναγγελίες διαγωνισμών και δημοπρατήσεων για 13 περίπου χρόνια…Το Μετρό βολοδέρνει εξαιτίας ανευθυνο-υπεύθυνων κυβερνήσεων.
7 Απρίλη 2006: Η δημοπράτηση για την κατασκευή της βασική γραμμής, μήκους 9,6 χλμ. με 13 σταθμούς καταλήγει με οριστικό ανάδοχο την κοινοπραξία ΑΕΓΕΚ IMPREGILO-ANSALDO T.S.F.-SELI-ANSALDOBREDA. Η περίοδος κατασκευής σύμφωνα με την σύμβαση υπολογιζόταν αρχικά στα 6,5 χρόνια με ολοκλήρωση του έργου τον Οκτώβριο του 2012!
2024: Με καθυστέρηση 12 ετών το Μετρό των 9,6 χλμ θα λειτουργήσει στις 30 Νοεμβρίου.
Δείτε το video ρεπορτάζ της ΕΡΤ3, για την ιστορία του Μετρό Θεσσαλονίκης
Ανάμεικτα συναισθήματα χαράς, προσμονής αλλά και αβεβαιότητας και άγχους προκαλεί η επιστροφή των μαθητών στα θρανία μετά από δύο και πλέον μήνες ξεγνοιασιάς. Σύμφωνα με την οργάνωση «Μαζί για το Παιδί», έχει παρατηρηθεί πως κοινές πηγές ανησυχίας για τα παιδιά αποτελούν η απόκτηση νέων φίλων και η διατήρηση των παλιών, η αλλαγή των εκπαιδευτικών και της διδακτέας ύλης, καθώς και η αύξηση του όγκου του διαβάσματος για το σπίτι. «Όλα τα παιδιά είναι φυσιολογικό να βιώνουν άγχος», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια, διοικητική υπεύθυνη συμβουλευτικής της Γραμμής 115 25 και του Συμβουλευτικού Κέντρου του Μαζί για το Παιδί, Ελένη Κουτσοπούλου, προσθέτοντας όμως ότι υπάρχει όριο, το οποίο αν ξεπεραστεί θα πρέπει το παιδί να τύχει υποστήριξης.
Η επιστημονική ομάδα του Μαζί για το Παιδί συνέταξε έναν οδηγό (θα τον βρείτε εδώ), για να βοηθήσει γονείς και φροντιστές να υποστηρίξουν τα παιδιά στην επικείμενη μετάβασή τους στην επόμενη σχολική τάξη ή εκπαιδευτική βαθμίδα. Ανάμεσα σε άλλα αναφέρεται ότι η προετοιμασία των παιδιών πριν την επιστροφή στο σχολείο είναι κομβικής σημασίας καθώς τα βοηθά να εξοικειωθούν και να προσχεδιάσουν μια ρουτίνα απέναντι στο άγνωστο κάτι που μειώνει την αβεβαιότητα. Πολύ σημαντικό, όπως αναφέρεται στον οδηγό, είναι οι γονείς να δείχνουν ενδιαφέρον και να ακοούν τα συναισθήματα των παιδιών, να εξηγούν ότι είναι φυσιολογική η ανησυχία τους και γενικότερα, να δίνουν σημασία σε όλες εκείνες τις κρίσιμες λεπτομέρειες που θα κάνουν πιο ομαλή τη μετάβαση των παιδιών στη νέα τους πραγματικότητα.
Για κάποια παιδιά, η προσαρμογή μπορεί να είναι λίγο πιο δύσκολη και υπάρχουν συγκεκριμένα σημάδια που μπορεί να δείξουν στους γονείς ότι το παιδί τους πιέζεται. «Θα πρέπει να τονίσουμε ότι είναι σημαντικό ένα παιδί να ενισχύεται, ώστε να εκφράζει είτε το ευχάριστο είτε το δυσάρεστο συναίσθημά του. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να εντοπίσουμε τις όποιες αλλαγές και να αντιληφθούμε αν κάτι το προβληματίζει στην καθημερινότητά του. Αναφορικά με τα σημάδια που ενδέχεται να υποδηλώνουν κάποια μορφή πίεσης σε ψυχοσωματικό επίπεδο μπορεί να είναι τα κοιλιακά άλγη, οι πονοκέφαλοι, η τάση για έμετο, η μείωση της ορέξεως, δυσκολίες στο ύπνο κα. Σε επίπεδο συμπεριφοράς προβληματιζόμαστε ανυπάρξει μία μεταβολή της συμπεριφοράς του παιδιού σε σύντομο χρονικό διάστημα όπως για παράδειγμα επίμονη άρνηση στο να πάει στο σχολείο, απόσυρση, ευερεθιστότητα κ.α», τονίζει η κ. Κουτσοπούλου.
Πολλές φορές είναι δύσκολο για τους γονείς να ξεχωρίσουν πότε το παιδί τους βιώνει μια στρεσογόνο κατάσταση που είναι μέσα στα όρια του επιτρεπτού από το άγχος που χρήζει προσοχής. «Η έναρξη της καινούργιας χρονιάς φέρνει τους μαθητές αντιμέτωπους με το άγνωστο. Όλα τα παιδιά είναι φυσιολογικό να βιώνουν άγχος, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, με αφορμή την επικείμενη επιστροφή τους στις σχολικές αίθουσες. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ φυσιολογικού και παθολογικού άγχους έγκειται στον βαθμό λειτουργικότητας. Το άγχος αρχίζει να αποτελεί πρόβλημα όταν επιφέρει σημαντική έκπτωση στην ικανότητα του παιδιού να ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις της καθημερινότητας. Σε αυτές τις περιπτώσεις παρατηρούμε επίμονα αιτήματα για αποφυγή του σχολείου, πεσμένη διάθεση για διάστημα μεγαλύτερο της μίας εβδομάδας, συγκρούσεις με τους γονείς και τα αδέρφια της οικογένειας. Επιπλέον, σημάδια παθολογικού άγχους μπορούν να αποτελέσουν η απότομη πτώση στις επιδόσεις του μαθητή, η δημιουργία καταστροφολογικών σεναρίων για την καινούργια χρονιά και οι σωματικές ενοχλήσεις που θέτουν εμπόδια στην τέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων», συμπληρώνει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια.
Ένα κομβικό σημείο, το οποίο συχνά δυσκολεύει τους γονείς σε αυτές τις συνηθισμένες καταστάσεις, είναι να κατανοήσουν τις πραγματικές διαστάσεις του όποιου προβλήματος για να επιλέξουν τον πιο αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης. «Η αντιμετώπιση προκλήσεων στο οικογενειακό πλαίσιο, ειδικά κατά περιόδους αλλαγών και μεταβάσεων είναι κάτι απόλυτα αναμενόμενο και φυσικό. Εφόσον οι γονείς παρατηρήσουν πως οι δυσκολίες δεν υποχωρούν ή ακόμα και εντείνονται ή αν αμφιβάλλουν για το κατά πόσο τους ταιριάζει ο τρόπος με τον οποίο έχουν επιλέξει να διαχειριστούν μία δυσκολία, η επαφή με έναν ειδικό ψυχικής υγείας μπορεί να είναι από βοηθητική έως απαραίτητη», επισημαίνει η κ. Κουτσοπούλου, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι πολύ χρήσιμη μπορεί να φανεί η ανατροφοδότηση από το σχολείο ως προς την εικόνα που έχει το παιδί στο σχολείο και επομένως είναι ιδιαίτερα επωφελής η συνεργασία μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών.
Προκλήσεις για την έναρξη της σχολικής χρονιάς αντιμετωπίζουν οι μαθητές όλων των ηλικιών, ωστόσο υπάρχουν δύο ορόσημα στη σχολική ζωή ενός παιδιού που μπορεί να παρουσιάζουν μεγαλύτερη δυσκολία. «Κάθε αναπτυξιακή περίοδος έχει τις δικές της δυσκολίες. Συχνότερα παρατηρούνται μεγαλύτερες προκλήσεις στις αλλαγές από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό και από το δημοτικό στο γυμνάσιο. Σε αυτά τα δύο ορόσημα όχι μόνο υπάρχουν ιδιαίτερες αναπτυξιακές ανάγκες (πέρασμα από τη νηπιακή ηλικία στη σχολική καθώς και η μετάβαση στην εφηβεία) αλλά και τα παιδιά καλούνται να μάθουν εκ νέου και να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις μίας νέας εκπαιδευτικής βαθμίδας κάτι το οποίο προϋποθέτει αναπροσαρμογές σε επίπεδο μαθησιακό, προσωπικό και κοινωνικό. Με άλλα λόγια, τα παιδιά "χάνουν" τις γνωστές ρουτίνες, το οικείο σχολικό περιβάλλον, τους γνωστούς δασκάλους/καθηγητές αλλά ενδεχομένως και τις υφιστάμενες παρέες τους. Για αυτό και οι πιο κοινές ανησυχίες των παιδιών που μεταβαίνουν σε νέα σχολική βαθμίδα είναι η απόκτηση και η διατήρηση φίλων, το διάβασμα στο σπίτι, η μείωση ελεύθερου χρόνου και οι προσδοκίες των σημαντικών ενηλίκων στη ζωή τους. Τέλος, καλό είναι να σημειωθεί ότι -ανεξαρτήτως ηλικίας- παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, παιδιά που διαχειρίζονται πολλαπλές αλλαγές στη ζωή τους, παιδιά που έχουν βιώσει σχολικό εκφοβισμό ή/και παιδιά που δεν έχουν γονική υποστήριξη, ενδέχεται να χρειαστούν περισσότερη στήριξη», καταλήγει η κ. Κουτσοπούλου.
Το Ευρωμπάσκετ διοργάνωσε η Ελλάδα, η οποία κατέκτησε και τον τίτλο για πρώτη φορά, ενώ οι αγώνες διέχθησαν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στο Νέο Φάληρο του Πειραιά, από τις 3 ως τις 14 Ιουνίου 1987.
Η Ελλάδα, μετά από μία εξαιρετική πορεία, αναζητούσε ένα θαύμα απέναντι στην Σοβιετική Ένωση κι αυτό ήρθε από τους 12 διεθνείς του προπονητή Κώστα Πολίτη, που ανέβασαν στην πλάτη τους όλους τους Έλληνες.
«Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά» φώναζε ο κόσμος που είχε γεμίσει ασφυκτικά στον τελικό το ΣΕΦ, μαζί και ο αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος.
Το ελληνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα επικράτησε στον τελικό της Σοβιετικής Ένωσης με 103-101, με δύο εύστοχες βολές «του τίμιου γίγαντα» του Αργύρη Καμπούρη στη λήξη της παράτασης.
[envira-gallery id="67241"]
Το Ευρωμπάσκετ του 1987 ήταν ένα από τα πιο δύσκολα όλων των εποχών, με την ύπαρξη ομάδων όπως η Σοβιετική Ένωση των Βάλντις Βάλτερς, Αλεξάντερ Βολκόφ, Σαρούνας Μαρτσουλιόνις, Βλαντίμιρ Τκατσένκο, της Γιουγκοσλαβίας των Ντράζεν Πέτροβιτς, Βλάντε Ντίβατς, Ράτζα, της Ισπανίας των Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο, Κάνδιδο Σιμπίλιο, Αντρές Χιμένεθ, της Ιταλίας των Αντονέλο Ρίβα, Ρομπέρτο Μπρουναμόντι, Βάλτερ Μανίφικο.
Λογικό ήταν λοιπόν, ομάδες όπως η Γαλλία του Ρισάρ Ντακουρί, η Ολλανδία του Ρικ Σμιτς, οι δεύτεροι στο προηγούμενο τουρνουά Τσεχοσλοβάκοι του Στανισλάβ Κρόπιλακ και οι Γερμανοί να μείνουν στα ρηχά.
Αναμενόμενα, πολυτιμότερος παίκτης (MVP) και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης ήταν ο Νίκος Γκάλης με 37 πόντους μ.ο. αφήνοντας πολύ πίσω του τον Ντράζεν Πέτροβιτς με 22,7 πόντους μ.ο. που κανονικά είχε μ.ο. 27,7 πόντους.
Επιμέλεια: Χρίστος Καλτσάς
-
