Ανάμεικτα συναισθήματα χαράς, προσμονής αλλά και αβεβαιότητας και άγχους προκαλεί η επιστροφή των μαθητών στα θρανία μετά από δύο και πλέον μήνες ξεγνοιασιάς. Σύμφωνα με την οργάνωση «Μαζί για το Παιδί», έχει παρατηρηθεί πως κοινές πηγές ανησυχίας για τα παιδιά αποτελούν η απόκτηση νέων φίλων και η διατήρηση των παλιών, η αλλαγή των εκπαιδευτικών και της διδακτέας ύλης, καθώς και η αύξηση του όγκου του διαβάσματος για το σπίτι. «Όλα τα παιδιά είναι φυσιολογικό να βιώνουν άγχος», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια, διοικητική υπεύθυνη συμβουλευτικής της Γραμμής 115 25 και του Συμβουλευτικού Κέντρου του Μαζί για το Παιδί, Ελένη Κουτσοπούλου, προσθέτοντας όμως ότι υπάρχει όριο, το οποίο αν ξεπεραστεί θα πρέπει το παιδί να τύχει υποστήριξης. Η επιστημονική ομάδα του Μαζί για το Παιδί συνέταξε έναν οδηγό (θα τον βρείτε εδώ), για να βοηθήσει γονείς και φροντιστές να υποστηρίξουν τα παιδιά στην επικείμενη μετάβασή τους στην επόμενη σχολική τάξη ή εκπαιδευτική βαθμίδα. Ανάμεσα σε άλλα αναφέρεται ότι η προετοιμασία των παιδιών πριν την επιστροφή στο σχολείο είναι κομβικής σημασίας καθώς τα βοηθά να εξοικειωθούν και να προσχεδιάσουν μια ρουτίνα απέναντι στο άγνωστο κάτι που μειώνει την αβεβαιότητα. Πολύ σημαντικό, όπως αναφέρεται στον οδηγό, είναι οι γονείς να δείχνουν ενδιαφέρον και να ακοούν τα συναισθήματα των παιδιών, να εξηγούν ότι είναι φυσιολογική η ανησυχία τους και γενικότερα, να δίνουν σημασία σε όλες εκείνες τις κρίσιμες λεπτομέρειες που θα κάνουν πιο ομαλή τη μετάβαση των παιδιών στη νέα τους πραγματικότητα. Για κάποια παιδιά, η προσαρμογή μπορεί να είναι λίγο πιο δύσκολη και υπάρχουν συγκεκριμένα σημάδια που μπορεί να δείξουν στους γονείς ότι το παιδί τους πιέζεται. «Θα πρέπει να τονίσουμε ότι είναι σημαντικό ένα παιδί να ενισχύεται, ώστε να εκφράζει είτε το ευχάριστο είτε το δυσάρεστο συναίσθημά του. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να εντοπίσουμε τις όποιες αλλαγές και να αντιληφθούμε αν κάτι το προβληματίζει στην καθημερινότητά του. Αναφορικά με τα σημάδια που ενδέχεται να υποδηλώνουν κάποια μορφή πίεσης σε ψυχοσωματικό επίπεδο μπορεί να είναι τα κοιλιακά άλγη, οι πονοκέφαλοι, η τάση για έμετο, η μείωση της ορέξεως, δυσκολίες στο ύπνο κα. Σε επίπεδο συμπεριφοράς προβληματιζόμαστε ανυπάρξει μία μεταβολή της συμπεριφοράς του παιδιού σε σύντομο χρονικό διάστημα όπως για παράδειγμα επίμονη άρνηση στο να πάει στο σχολείο, απόσυρση, ευερεθιστότητα κ.α», τονίζει η κ. Κουτσοπούλου. Πολλές φορές είναι δύσκολο για τους γονείς να ξεχωρίσουν πότε το παιδί τους βιώνει μια στρεσογόνο κατάσταση που είναι μέσα στα όρια του επιτρεπτού από το άγχος που χρήζει προσοχής. «Η έναρξη της καινούργιας χρονιάς φέρνει τους μαθητές αντιμέτωπους με το άγνωστο. Όλα τα παιδιά είναι φυσιολογικό να βιώνουν άγχος, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, με αφορμή την επικείμενη επιστροφή τους στις σχολικές αίθουσες. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ φυσιολογικού και παθολογικού άγχους έγκειται στον βαθμό λειτουργικότητας. Το άγχος αρχίζει να αποτελεί πρόβλημα όταν επιφέρει σημαντική έκπτωση στην ικανότητα του παιδιού να ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις της καθημερινότητας. Σε αυτές τις περιπτώσεις παρατηρούμε επίμονα αιτήματα για αποφυγή του σχολείου, πεσμένη διάθεση για διάστημα μεγαλύτερο της μίας εβδομάδας, συγκρούσεις με τους γονείς και τα αδέρφια της οικογένειας. Επιπλέον, σημάδια παθολογικού άγχους μπορούν να αποτελέσουν η απότομη πτώση στις επιδόσεις του μαθητή, η δημιουργία καταστροφολογικών σεναρίων για την καινούργια χρονιά και οι σωματικές ενοχλήσεις που θέτουν εμπόδια στην τέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων», συμπληρώνει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια. Ένα κομβικό σημείο, το οποίο συχνά δυσκολεύει τους γονείς σε αυτές τις συνηθισμένες καταστάσεις, είναι να κατανοήσουν τις πραγματικές διαστάσεις του όποιου προβλήματος για να επιλέξουν τον πιο αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης. «Η αντιμετώπιση προκλήσεων στο οικογενειακό πλαίσιο, ειδικά κατά περιόδους αλλαγών και μεταβάσεων είναι κάτι απόλυτα αναμενόμενο και φυσικό. Εφόσον οι γονείς παρατηρήσουν πως οι δυσκολίες δεν υποχωρούν ή ακόμα και εντείνονται ή αν αμφιβάλλουν για το κατά πόσο τους ταιριάζει ο τρόπος με τον οποίο έχουν επιλέξει να διαχειριστούν μία δυσκολία, η επαφή με έναν ειδικό ψυχικής υγείας μπορεί να είναι από βοηθητική έως απαραίτητη», επισημαίνει η κ. Κουτσοπούλου, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι πολύ χρήσιμη μπορεί να φανεί η ανατροφοδότηση από το σχολείο ως προς την εικόνα που έχει το παιδί στο σχολείο και επομένως είναι ιδιαίτερα επωφελής η συνεργασία μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών. Προκλήσεις για την έναρξη της σχολικής χρονιάς αντιμετωπίζουν οι μαθητές όλων των ηλικιών, ωστόσο υπάρχουν δύο ορόσημα στη σχολική ζωή ενός παιδιού που μπορεί να παρουσιάζουν μεγαλύτερη δυσκολία. «Κάθε αναπτυξιακή περίοδος έχει τις δικές της δυσκολίες. Συχνότερα παρατηρούνται μεγαλύτερες προκλήσεις στις αλλαγές από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό και από το δημοτικό στο γυμνάσιο. Σε αυτά τα δύο ορόσημα όχι μόνο υπάρχουν ιδιαίτερες αναπτυξιακές ανάγκες (πέρασμα από τη νηπιακή ηλικία στη σχολική καθώς και η μετάβαση στην εφηβεία) αλλά και τα παιδιά καλούνται να μάθουν εκ νέου και να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις μίας νέας εκπαιδευτικής βαθμίδας κάτι το οποίο προϋποθέτει αναπροσαρμογές σε επίπεδο μαθησιακό, προσωπικό και κοινωνικό. Με άλλα λόγια, τα παιδιά "χάνουν" τις γνωστές ρουτίνες, το οικείο σχολικό περιβάλλον, τους γνωστούς δασκάλους/καθηγητές αλλά ενδεχομένως και τις υφιστάμενες παρέες τους. Για αυτό και οι πιο κοινές ανησυχίες των παιδιών που μεταβαίνουν σε νέα σχολική βαθμίδα είναι η απόκτηση και η διατήρηση φίλων, το διάβασμα στο σπίτι, η μείωση ελεύθερου χρόνου και οι προσδοκίες των σημαντικών ενηλίκων στη ζωή τους. Τέλος, καλό είναι να σημειωθεί ότι -ανεξαρτήτως ηλικίας- παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, παιδιά που διαχειρίζονται πολλαπλές αλλαγές στη ζωή τους, παιδιά που έχουν βιώσει σχολικό εκφοβισμό ή/και παιδιά που δεν έχουν γονική υποστήριξη, ενδέχεται να χρειαστούν περισσότερη στήριξη», καταλήγει η κ. Κουτσοπούλου.

Καταγραφή των απόψεων της κοινής γνώμης σχετικά με τα έργα στη Θεσσαλονίκη και την χρήση του μετρό Στο ερώτημα "ποιο έργο θεωρείτε ότι είναι το πιο σημαντικό για την ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης;" πρώτο έρχεται με διαφορά το Μετρό και ακολουθούν το παραλιακό μέτωπο και το Flyover.       «Στην Αθήνα γίνονται όλα στην Θεσσαλονίκη τίποτα» ήταν το ερώτημα με την πλειοψηφία να συμφωνεί.       Επτά στους δέκα ερωτηθέντες θεωρούν ότι το Μετρό θα βοηθήσει στην αποσυμφόρηση της πόλης από το κυκλοφοριακό της πρόβλημα.       Έξι στους δέκα λένε ότι θα χρησιμοποιούν το Μετρό για τις μετακινήσεις τους.       Οι πολίτες ρωτήθηκαν για το κόστος των μετακινήσεών τους και για την τιμή του εισιτηρίου του Μετρό.       Οι πολίτες ρωτήθηκαν για βασικά θέματα τα οποία κατά τη γνώμη τους πρέπει να προωθήσει η κυβέρνηση στην Θεσσαλονίκη.       Τα στοιχεία της έρευνας της Interview για το Ράδιο Θεσσαλονίκη:  

Ο Σωτήρης Κούβελας, δήμαρχος Θεσσαλονίκης από το 1986 έως το 1989, εξιστορεί για πρώτη φορά στο Ράδιο Θεσσαλονίκη 94,5 την αρχή του Μετρό Θεσσαλονίκης και την εγκατάλειψη του για δεκαετίες. Όλοι οι Θεσσαλονικείς γνωρίζουν για την περίφημη «τρύπα του Κούβελα», η πρώτη προσπάθεια για το Μετρό Θεσσαλονίκης. Όμως πως προέκυψε, ποια είναι η ιστορία της;     Ακούστε το podcast σε Spotify, όπως μεταδόθηκε ζωντανά από την εκπομπή «Πρώτες Ώρες» με τον Στέφανο Διαμαντόπουλο, στο Ράδιο Θεσσαλονίκη 94,5.       Και σε Apple Podcasts     1986-1989: Η “τρύπα του Κούβελα”. Μεγαλοϊδεατισμός αλλά και τόλμη. 1992-2005: Ανακοινώσεις και κυρώσεις συμφωνιών και αναγγελίες διαγωνισμών και δημοπρατήσεων για 13 περίπου χρόνια…Το Μετρό βολοδέρνει εξαιτίας ανευθυνο-υπεύθυνων κυβερνήσεων. 7 Απρίλη 2006: Η δημοπράτηση για την κατασκευή της βασική γραμμής, μήκους 9,6 χλμ. με 13 σταθμούς καταλήγει με οριστικό ανάδοχο την κοινοπραξία ΑΕΓΕΚ IMPREGILO-ANSALDO T.S.F.-SELI-ANSALDOBREDA. Η περίοδος κατασκευής σύμφωνα με την σύμβαση υπολογιζόταν αρχικά στα 6,5 χρόνια με ολοκλήρωση του έργου τον Οκτώβριο του 2012! 2024: Με καθυστέρηση 12 ετών το Μετρό των 9,6 χλμ θα λειτουργήσει στις 30 Νοεμβρίου.     Δείτε το video ρεπορτάζ της ΕΡΤ3, για την ιστορία του Μετρό Θεσσαλονίκης

Σε χαμηλά επίπεδα κινείται το ενδιαφέρον και η ενασχόληση των μαθητών/τριών σε όλη την Ελλάδα με τα καιρικά φαινόμενα και τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Αυτό επισημαίνει μεταξύ άλλων πρόσφατη μελέτη ερευνητριών/ών της μονάδας ΜΕΤΕΟ του Ινστιτούτου Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών με θέμα τον κλιματικό εγγραμματισμό των μαθητών για τα καιρικά φαινόμενα και τους συνδεόμενους κινδύνους. Παρόλα αυτά οι μαθητές παίρνουν αρκετά "καλό βαθμό" στην κατανόηση των καιρικών φαινομένων αλλά και στις δεξιότητες για την αξιολόγηση και προσαρμογή στους κινδύνους που απορρέουν από αυτά. Η μελέτη που διεξήχθη με τη συμμετοχή 474 μαθητών ηλικίας 12–16 ετών σε περισσότερα από 30 δημόσια σχολεία, αναδεικνύει την επιτακτική ανάγκη για βελτίωση του κλιματικού εγγραμματισμού των μαθητών, ιδιαίτερα σε περιοχές με υψηλή ευπάθεια στην κλιματική αλλαγή, όπως η Ανατολική Μεσόγειος. Όπως επισημαίνει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η ειδική λειτουργική επιστήμονας στο Ινστιτούτο Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, Κατερίνα Παπαγιαννάκη, η έρευνα, η οποία εστιάζει στους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα, αποκαλύπτει ότι, ενώ οι μαθητές διαθέτουν μια καλή κατανόηση των καιρικών φαινομένων, αλλά και δεξιότητες για την αξιολόγηση και προσαρμογή στους κινδύνους που απορρέουν από αυτά, η συνολική τους ενασχόληση και το ενδιαφέρον για μάθηση σε αυτά τα θέματα είναι αισθητά χαμηλά. «Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι οι μαθητές αποκτούν σχετικές γνώσεις κυρίως μέσω δομημένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων, αλλά τους λείπει το προσωπικό ενδιαφέρον, η υποστήριξη από γονείς ή δασκάλους και η αυτοπεποίθηση στις ικανότητές τους. Αυτό το κενό δείχνει την επείγουσα ανάγκη για πιο εμπνευσμένες και πρακτικές προσεγγίσεις στην εκπαίδευση, με την ενσωμάτωση πραγματικών σεναρίων που συνδέουν τους μαθητές με πιο ουσιαστικό τρόπο με την επιστήμη της μετεωρολογίας και παράλληλα με τη γνώση για την επικινδυνότητα των καιρικών και κλιματικών φαινομένων», αναφέρει χαρακτηριστικά η κυρία Παπαγιαννάκη. Όπως υποστηρίζουν οι συγγραφείς, ο κλιματικός εγγραμματισμός είναι κρίσιμος για να ενδυναμώσει τη νέα γενιά να αντιμετωπίσει τις αυξανόμενες προκλήσεις που θέτουν τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως οι πλημμύρες, οι καύσωνες και οι πυρκαγιές, που έχουν σημαντικές κοινωνικές επιπτώσεις. Η μελέτη δείχνει ότι η βελτίωση του κλιματικού εγγραμματισμού δεν αφορά μόνο στην παρουσίαση δεδομένων - αφορά στην καλλιέργεια μιας βαθύτερης σύνδεσης και εμπιστοσύνης στην επιστήμη μέσω καινοτόμων εκπαιδευτικών στρατηγικών. Με βάση τα ευρήματα, οι συγγραφείς προτείνουν πολιτικές που υποστηρίζουν πιο ελκυστικές, βιωματικές εμπειρίες μάθησης, όπως η αξιοποίηση ελεύθερα προσβάσιμων δεδομένων (open data), εικονικών προσομοιώσεων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων που επεκτείνουν τη μάθηση πέρα από την τάξη. Με την προώθηση αυτών των αλλαγών σε επίπεδο πολιτικής και εντός των σχολικών μονάδων, η εκπαίδευση μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση ενημερωμένων, ευαισθητοποιημένων και ενεργών πολιτών που είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις κλιματικές προκλήσεις του μέλλοντος. Σύμφωνα με την κυρία Παπαγιαννάκη χρειάζονται καινοτόμα εργαλεία τόσο εικονικής πραγματικότητας όσο και επαυξημένης πραγματικότητας τα οποία θα βοηθήσουν την εκπαίδευση κάποιων ζητημάτων μέσα σε σχολεία. Μέσα σε αυτά, όπως εξηγεί, είναι και το κομμάτι του καιρικού κινδύνου. «Μπορούν να μπουν πιλοτικά στα σχολεία. Υπάρχουν σχολεία που έχουν κάνει συμφωνία μαζί μας να τα αξιοποιήσουν μόλις τελειώσουν. Αυτό που συνειδητοποιούμε είναι ότι πρέπει να ανοιχτούμε κάπως διαφορετικά σε αυτό το κομμάτι της εκπαίδευσης», σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Παράλληλα, ένα από τα συμπεράσματα της έρευνας είναι η υψηλή εμπιστοσύνη που δείχνουν οι μαθητές στην επιστήμη αναγνωρίζοντας την σημασία και την αξία της επιστημονικής γνώσης. Όπως επισημαίνει η έρευνα αυτή η εμπιστοσύνη πιθανόν να οφείλεται και να προωθείται από το οικογενειακό ή το εκπαιδευτικό περιβάλλον. Το μειωμένο ωστόσο ενδιαφέρον των μαθητών για τα καιρικά φαινόμενα και τους συνδεόμενους κινδύνους φαίνεται πως προβληματίζει την επιστημονική κοινότητα ιδιαίτερα σε μία περίοδο που οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης είναι όλο και εντονότερες. «Η απουσία ενδιαφέροντος για ένα ζήτημα, ακόμα και αν έχεις κάποια γνώση, σου δημιουργεί έλλειμμα ως προς την ουσιαστική, αντιμετώπιση του προβλήματος. Εάν πραγματικά δεν έχεις ενδιαφέρον και πλήρη κατανόηση και γνώση, και γνώση με διαδραστικούς τρόπους που να είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα, όπως εικονικές προσομοιώσεις, τότε δεν συνδέεσαι τόσο πολύ με αυτό το κομμάτι», υπογραμμίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κυρία Παπαγιαννάκη. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Erasmus+ 'TripGift' σε όλη την Ελλάδα με την έγκριση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Όπως τονίζει η κυρία Παπαγιαννάκη δεν είχε διεξαχθεί στο παρελθόν στο σχολείο παρόμοια μελέτη που να περιλαμβάνει θεματικές όπως η μετεωρολογία, οι φυσικές καταστροφές κλπ., ενώ όπως επισημαίνουν οι συγγραφείς μελέτες έχουν δείξει ότι η σχολική εκπαίδευση σε θέματα καταστροφών είναι ζωτικής σημασίας για τη μείωση των ζημιών που προκαλούνται από αυτές . Σημειώνεται ότι την μελέτη εκπονούν η Κ. Παπαγιαννάκη, Κ. Μακρή, Β. Κοτρώνη, Κ. Λαγουβάρδος. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη εδώ.

Υπήρξε όνειρο δεκαετιών, μόνιμη εξαγγελία από το βήμα της ΔΕΘ, «αιώνιο» πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, με τον καιρό έγινε ανέκδοτο στα χείλη των Θεσσαλονικέων. Το μετρό Θεσσαλονίκης, εξαγγέλθηκε για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του `80 και επιτέλους φαίνεται ότι θα γίνει πραγματικότητα. Το 1989 γίνεται η πρώτη προσπάθεια να κατασκευαστεί μετρό στη Θεσσαλονίκη. Μια τρύπα στο ύψος της ΔΕΘ. Χρηματοδότηση και ο τρόπος κατασκευής χωρίς μετροπόντικες “στέκουν” εμπόδια στην προσπάθεια επί δημαρχίας Σωτήρη Κούβελα. Το 1992 ο τότε υπουργός Στέφανος Μάνος υπογράφει σύμβαση παραχώρησης για το ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης με την χρηματοδότηση ωστόσο να παραμένει ανασταλτικός παράγοντας. Το Σεπτέμβριο του 2003 επί κυβέρνησης Σημίτη λίγους μήνες πριν την νίκη Κώστα Καραμανλή στις εκλογές αποφασίζεται η κατασκευή του μετρό με εθνικούς κοινοτικούς πόρους και δάνεια. Τα επόμενα χρόνια, ο Γιωρίκας και ο Κωστίκας, οι δυο μετροπόντικες εγκαθίστανται στον νέο σιδηροδρομικό σταθμό. Το τότε χρονοδιάγραμμα προέβλεπε την ολοκλήρωση του το 2012, συμβολική ημερομηνία καθώς συμπληρωνόταν 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης. Από το 2004, το κεντρικό αρχαιολογικό συμβούλιο εφιστούσε την προσοχή για την ύπαρξη αρχαιοτήτων στον άξονα της οδού Βενιζέλου. Το 2010 κατά τη διάρκεια των εργασιών έρχεται στο φως μια πόλη της Ρωμαϊκής ακμής της Θεσσαλονίκης με καταστήματα ναούς, οδούς και αφιερώματα. Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο πρότεινε την απόσπαση των μνημείων και την μεταφορά τους σε άλλο χώρο εισήγηση που αποδέχθηκε το υπουργείο πολιτισμού. Στο συμβούλιο της Επικρατείας ο δήμος προσέφυγε ζητώντας να παραμείνουν τα αρχαία να αξιοποιηθούν κατά χώρα και να συνεχιστούν οι εργασίες παράλληλα και το 2014 ο ανάδοχος σταματά το έργο με τους εργαζόμενους να χάνουν τη δουλειά τους.     Video από την ΕΡΤ3     Το 2015 το έργο ξανάρχισε με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση και το έργο προχωρά με κάποιους σταθμους να φθάνουν στην ολοκλήρωση τους. Το 2018 εγκαίνια του Σταθμού Συντριβανίου από τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα προκάλεσαν θύελλα πολιτικών αντιδράσεων με την αξιωματική αντιπολίτευση να σχολιάζει ειρωνικά κάνοντας λόγο για εγκαίνια μουσαμάδων. Τα τελευταία χρόνια οι προστατευτικές λαμαρίνες και οι εργοταξιακές καταλήψεις προοδευτικά απομακρύνθηκαν. Οι δρόμοι επανήλθαν στο κανονικό τους πλάτος. Οι σταθμοί ολοκληρώθηκαν και έγιναν επισκέψιμοι για το κοινό. Οι δοκιμαστικές διαδρομές είναι καθημερινές. Μεταξύ των επιβατών και ο πρωθυπουργός. Το μετρό της Θεσσαλονίκης παραδίδεται στους πολίτες την 30ή Νοεμβρίου 2024, όπως ανακοίνωσε σήμερα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Η παράδοση γίνεται 35 χρόνια μετά την πρώτη προσπάθεια για την κατασκευή μετρό στη Θεσσαλονίκη που έμεινε γνωστή ως η Τρύπα του Κούβελα.    

Αναδρομή στα αδικαιολόγητα περιστατικά της τελευταίας δεκαετίας Η πρόσφατη ανείπωτη τραγωδία με τον άδικο θάνατο του 19χρονου σε Λούνα Παρκ στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής άνοιξε τον ασκό του αιόλου για τα πολλαπλά προβλήματα και τις εγκληματικές ευθύνες των υπευθύνων - όποιοι κι αν είναι αυτοί - για τα εν λόγω πάρκα αναψυχής. Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στα δυστυχήματα και σε μερικά ατυχήματα της τελευταίας δεκαετίας στη χώρα μας, γεννιούνται πλήθος ερωτημάτων για τον έλεγχο, τις άδειες, τη λειτουργία και τη συντήρηση ή μη των "μηχανήματων του τρόμου" όπως αποδείχθηκε. 2014: Νεκρός 13χρονος σε λούνα παρκ στην περιοχή του Ελληνικού Ανατρέχοντας στο όχι και τόσο μακρινό 2014, την κοινή γνώμη είχε συγκλονίσει το δυστύχημα στην περιοχή του Ελληνικού, όπου σκοτώθηκε ένα 13χρονο αγόρι και τραυματίστηκε η 9χρονη αδελφή του. Τα δύο αδέρφια ήταν πάνω σε ένα φουσκωτό παιχνίδι, το οποίο κατέληγε σε μία πισίνα. Ξαφνικά, φύσηξε δυνατός αέρας και η φουσκωτή μπάλα στην οποία βρίσκονταν τα παιδιά χτύπησε σε τοίχο, με αποτέλεσμα το αγοράκι να τραυματιστεί στο κεφάλι θανάσιμα. Το κορίτσι τραυματίστηκε χωρίς να χάσει τη ζωή του. 2019: Νεκρή 14χρονη στον Αλμυρό Βόλου Μερικά χρόνια αργότερα, το 2019, σοκ στο πανελλήνιο έχει προκαλέσει η τραγωδία στον Αλμυρό Βόλου, όπου έχασε τη ζωή της μια 14χρονη, η οποία διασκέδαζε σε λούνα παρκ, που είχε στηθεί για εμποροπανήγυρη. Το άτυχο κορίτσι είχε ανέβει στο λεγόμενο «ταψί» και κατά τη διάρκεια περιστροφών του παιχνιδιού, εκτινάχτηκε σε απόσταση πολλών μέτρων, με αποτέλεσμα να πέσει και να τραυματιστεί θανάσιμα. 2019: Τραυματισμός 3χρονου κοριτσιού στη Ναύπακτο Το 2019 τραυματίστηκε ένα 3χρονο κορίτσι σε τρενάκι λούνα παρκ της Ναυπάκτου. Ο χειριστής λίγο πριν την τελευταία στροφή είδε το κορμάκι της μικρής έξω από το τρένο και ευτυχώς σταμάτησε το παιχνίδι εγκαίρως. Το κοριτσάκι τραυματίστηκε στο κεφάλι και μεταφέρθηκε στο Καραμανδάνειο. 2022: Τραυματισμός 4 νεαρών στο Allou Fun Park Τρία χρόνια αργότερα, ατύχημα σημειώθηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα λούνα παρκ της χώρας, στο Allou Fun Park του Ρέντη. Tο ατύχημα συνέβη σε ένα παιχνίδι, όπου η βάρκα δεν έκοψε ταχύτητα, εκσφενδονίζοντας τους τέσσερις νεαρούς πάνω σε θάμνους. Ο 24χρονος είχε υποστεί σοβαρή κάκωση σπλήνας, ενώ μια κοπέλα 21 ετών, που βρισκόταν στο τρενάκι νοσηλεύτηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας με τραύματα στον θώρακα. Ελαφρύτερα χτυπήματα είχαν τα άλλα δύο άτομα, με τον έναν να έχει τραυματιστεί στο κεφάλι ελαφρά και να παίρνει εξιτήριο και τη δεύτερη κοπέλα να έχει υποστεί διάσειση και να νοσηλεύεται σε νευροχειρουργική κλινική. Ευτυχώς, όλοι τους επέζησαν. 2022: Τραυματισμός 7χρονου στο Ίλιον Την ίδια χρονιά, ένα αγόρι ηλικίας 7 ετών, οδηγήθηκε στο νοσοκομείο με δύο σπασμένα δόντια και τραύματα στην στοματική κοιλότητα. Προηγήθηκε ατύχημα, ενώ βρισκόταν σε συγκρουόμενα αυτοκινητάκια σε λούνα παρκ στο Ίλιον. 2024: Τραυματισμός τεσσάρων παιδιών στο Κορωπί Σε έναν χώρο, που λειτουργούσε χωρίς άδεια, τραυματίστηκαν τέσσερα παιδιά σε παιδικό πάρτι στο Κορωπί, ενώ έπαιζαν σε φουσκωτό παιχνίδι. Τρία από τα παιδιά μεταφέρθηκαν από τους γονείς τους στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκαν τα τραύματά τους, ενώ το τέταρτο παιδί δεν χρειάστηκε ιατρική περίθαλψη. 2024: Νεκρός 19χρονος στο Πευκοχώρι Χαλκδικής Και ερχόμαστε στο πρόσφατο τραγικό συμβάν με τον άδικο θάνατο του 19χρονου στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής σε ένα λούνα παρκ, που λειτουργούσε και πάλι χωρίς άδεια. Το 19χρονο αγόρι, το οποίο παραθέριζε στη Χαλκιδική με την οικογένειά του, ήταν πάνω στο παιχνίδι "περιστρεφόμενες καρέκλες" το οποίο έσπασε, με αποτέλεσμα να εκσφενδονιστεί και να πέσει στο έδαφος με δύναμη, χτυπώντας θανάσιμα το κεφάλι του. Και μετά από όλα αυτά, εύλογα αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν να λειτουργούν επί δεκαετίες λούνα παρκ χωρίς άδεια, ελέγχους και χωρίς να τα σφραγίζει κανένας φορέας. Όλοι αποποιούνται τις ευθύνες και όλοι τελικά συντηρούν ένα καθεστώς ατέρμονης ατιμωρησίας. Τελικά ποιος ευθύνεται για τους θανάτους και τους τραυματισμούς αυτών των παιδιών;   Του Βασίλη Μασούρα