Η ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΗ ΣΑΝΗ ΜΕ «ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» ΚΑΙ ΜΙΛΑ ΣΤΗ THESSNEWS
Είναι δύσκολο ένας καλλιτέχνης να διατηρεί την αξία του, στη χώρα και στο χρόνο που ζούμε, στον… ανορθόδοξο χώρο της μουσικής βιομηχανίας. Παρά ταύτα, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη είναι από τους ερμηνευτές που κρατάνε σταθερά ψηλά τον πήχη, παραμένοντας στην κορυφή της ποιότητας και της προτίμησης του κοινού.
Το πρόγραμμα «Με τα χρώματα της Ελλάδας» (κομμάτια Χατζιδάκι, Κραουνάκη, Ανδριόπουλου, Λάγιου, Θεοδωράκη, Ρεμπούτσικα, Κορκολή, Αντύπα και Μπρέγκοβιτς) με το οποίο έρχεται στο Sani Festival παρουσιάστηκε στο Μetropolitan Museum της Νέας Υόρκης, στο Alhambra Theater στο Παρίσι, στο Cadogan Theater στο Λονδίνο, στο Τελ Αβίβ, στην Άγκυρα, στην Κύπρο κ.α.
Σε λίγες μέρες, την Παρασκευή 5 Αυγούστου, στις 9 το βράδυ, έχουμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε στη Σάνη («χαίρομαι που θα ξαναβρεθούμε, να ξαναθυμηθούμε όμορφα τραγούδια, να κλείσουμε τα μάτια και να ονειρευτούμε…»), ενώ στις 2 Σεπτεμβρίου θα ανεβεί στη σκηνή της Βαλκανικής Πλατείας του δήμου Νεάπολης-Συκεών. Με αφορμή τον ερχομό της, μιλήσαμε για πολιτική και πολιτισμό, για την εμπειρία της ως υπουργού Τουρισμού, αλλά κυρίως για το πώς νοιώθει πάνω στη σκηνή!
Έβλεπα ένα βίντεο, θυμήθηκα κάτι και σκέφτηκα: όταν τραγουδάτε το «Χειροκρότημα» μπροστά στο όρθιο κοινό που χειροκροτεί ρυθμικά, πως νοιώθετε; Τι σκέφτεστε; Είναι ρουτίνα; Ή ρίγος;
Νοιώθω ψυχική ανάταση, βαθιά ευγνωμοσύνη και πληρότητα. Είναι μια στιγμή μοναδική η επικοινωνία με τον κόσμο. Είναι η κοινωνία της ψυχής μου…
Στο πρόγραμμα που θα παρουσιάσετε στο Sani Festival ξεκινάτε με Οδυσσέα Ελύτη. Ποιός στίχος, ποιό ποίημα, σας συναρπάζει;
Θα σας πω αυτό που ξεκινάει η παράσταση. Το «Όμορφη και παράξενη πατρίδα, ωσάν αυτή που μου ’λαχε δεν είδα / Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά / στήνει στη γη καράβι / κήπο στα νερά / κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται / μένει στους πέντε δρόμους / αντρειεύεται…». Κάθε φορά που το τραγουδώ, ανατριχιάζω…
Τραγουδάτε πια μπροστά σε ένα κοινό, το οποίο στην Ελλάδα της κρίσης αντιμετωπίζει προβλήματα. Τι έχετε να του δώσετε; Πως το σκέφτεστε;
Πιστεύω ότι η τέχνη έχει τη δύναμη να λειτουργήσει ως αντίβαρο σε αυτή την δύσκολη εποχή, που ζούμε στην Ελλάδα. Μια κρίση, που αγγίζει όλους. Δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά και κοινωνική και ηθική. Η τέχνη ήταν, είναι και θα είναι καταφύγιο της ψυχής του ανθρώπου. Βάλσαμο την θεωρώ τη μουσική και ευλογημένη. Σημαντικό είναι ο,τιδήποτε κάνει τις ψυχές να φτερουγίζουν, τα βλέμματα να λάμπουν, τα πρόσωπα να φωτίζονται από ένα χαμόγελο. Η μουσική είναι «ωφέλιμη», γιατί το τραγούδι βάζει φτερά, σηκώνει το βάρος από το σώμα και την ψυχή.
Στο βιογραφικό σας έχετε και μια υπουργική θητεία, ως υπουργός Τουρισμού στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του περασμένου Αυγούστου. Πως σας φαίνεται η πολιτική στην Ελλάδα;
Ζούμε την απόλυτη σύγκρουση εικονικού και πραγματικού. Μετά από πολύ σκέψη κατέληξα ότι η πολιτική δεν ταυτίζεται απόλυτα με τα κόμματα. Η πολιτική μας είναι πένθιμη και σίγουρα το μαύρο χρώμα δεν ταιριάζει στην ψυχοσύνθεση του λαού και του πολιτιστικού μας τοπίου. Διανύουμε την απόλυτη απονεύρωση της ελληνικής κοινωνίας. Πιστεύω ότι η ιστορία δεν έχει ήδη γραφτεί, σήμερα γράφεται και είμαστε παράλληλα οι συγγραφείς και οι αναγνώστες της. Ελπίζω, όμως, ότι όλη αυτή η αναταραχή θα μας οδηγήσει σε κάτι καλύτερο.
Όλοι οι πολιτικοί μιλάνε για τη σύνδεση του πολιτισμού με τον τουρισμό. Είστε ικανοποιημένη από τον τρόπο και το βαθμό που αυτό γίνεται;
Όχι φυσικά! Δεν είμαι ικανοποιημένη. Ο πολιτισμός και ο τουρισμός είναι οι δύο κεντρικές αρτηρίες της χώρας μας και άρρηκτα συνδεδεμένες. Πρέπει, να αναπτύξουμε τον πολιτισμό, τις τέχνες και τα γράμματα, να δημιουργήσουμε πόλους έλξης νέων από όλο τον κόσμο και να απομακρύνουμε όλους όσους αμαυρώνουν την Ιστορία μας. Τον πολιτισμό, οι πολιτικοί, όχι όλοι, υπάρχουν και εξαιρέσεις, τον αντιμετώπισαν ως είδος πολυτελείας και όχι πρώτης ανάγκης. Δεν υπάρχει χειρότερο για μια χώρα να υπάρχουν παιδιά, που δε μπορούν να μορφωθούν όσο πρέπει. Γι’ αυτά πρέπει να ντρεπόμαστε, πρέπει να επενδύσουμε στη μόρφωση και στον πολιτισμό του «τώρα» και στην ανάπτυξη του τουρισμού, όπου οφείλω να πω ότι γίνονται φιλότιμες προσπάθειες. Αυτά μπορεί να προσφέρει η Ελλάδα και πρέπει να στοχεύσουμε εκεί…. Να ξανααγαπήσουμε τους τουρίστες και να τους αγκαλιάσουμε με την μοναδική μας αυθεντική φιλοξενία, να τους κάνουμε παγκόσμιους διαφημιστές της χώρας μας.
Για την Ελλάδα αισιοδοξείτε ή φοβάστε;
Θα προσθέσω και το «ελπίζω»…
Πιστεύετε ότι μας κυνηγούν οι ξένοι; Ή ότι εμείς πρέπει να αλλάξουμε; Ναι ή όχι στην Ευρώπη;
Αυτή η ερώτηση είναι από μόνη της η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος. Ναι, φυσικά. Νομίζω ότι και εμείς ως Ελλάδα, αλλά και η υπόλοιπη Ευρώπη πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας, γιατί χάσαμε κάπου στην πορεία της ιστορίας τον προσανατολισμό μας. Κάναμε λάθη και πολλά θα έλεγα, τα πληρώνουμε και θα τα πληρώνουμε για πολύ ακόμα. Όμως και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Γι’ αυτό χρειάζεται μια γενναία επανεκκίνηση. Σε όλα…
Από το φύλλο της THESSNEWS #12 (30-31/07/2016)
Comments are closed.