της Ελπίδας Χοχλιούρου
Παιδίατρου-Εντατικολόγου-Νεογνολόγου
Διευθύντρια ΜΕΘ Παίδων
Γ.Ν.Θ. Ιπποκράτειο
Οι ημέρες που θα ακολουθήσουν είναι μέρες αγάπης, προσφοράς και ειρήνης. Ας ελπίσουμε ότι όλοι μας θα τιμήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ανθρώπινη φύση μας!
Για όλους τους εργαζόμενους του χώρου της Υγείας, που κάθε χρόνο αφιερώνουν ένα κομμάτι της ψυχής τους για αυτούς που τους χρειάζονται, μακριά από τις δικές τους οικογένειες , μαζί με τους ασθενείς και τους συναδέλφους τους.
Καλά Χριστούγεννα!!!
«Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ»
Και ο χρόνος κυλάει. Και φεύγει το καλοκαίρι όλο σκέρτσο και αφήνει υπονοούμενα για την επόμενη χρονιά.
Παίρνει την στροφή και στέλνει ένα γλυκό φιλί, σημείο αποχαιρετισμού και υπόσχεσης, για μια νέα συνάντηση με περισσότερες συγκινήσεις.
Και ένα αίσθημα πληρότητας απλώνεται σε όλο σου το κορμί. Σαν εκείνα τα ρεύματα που στο πέρασμά τους κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Σαν το σεισμό που θα ταρακουνήσει, θα ανεβάσει σε ύψιστη στάθμη τις κατεχολαμίνες σου, αλλά δε θα γκρεμίσει τίποτα. Ίσα να καταλάβεις τί προηγήθηκε για να είσαι πιο έτοιμος και υποψιασμένος την επόμενη φορά…
Και λίγο ακόμη οι μήνες μαλώνοντας μεταξύ τους ποιός θα κρατήσει λίγο ζέστη, ποιός θα φέρει το πρώτο κρύο, οδηγούν στον Δεκέμβριο.
Ιδιαίτερης φυσιογνωμίας τούτος ο μήνας. Βαρύς και ασήκωτος με όσα έχει να πραγματοποιήσει. Λίγο αέρα, πολύ κρύο, άλλοτε χιόνι, προετοιμασίες, ταξίδια και μια γιορτή ανείπωτης αξίας… τα Χριστούγεννα.
Μύρισαν Χριστούγεννα παντού στην πόλη, στους δρόμους, στις πλατείες. Ακόμη και μέσα στον προαύλιο χώρο του Νοσοκομείου. Δειλά – δειλά όλο και περισσότερα φωτάκια κάνουν την χιλιοστή γιορταστική τους εμφάνιση σαν να είναι η πρώτη τους φορά.
Και μέσα στη Μονάδα ήρθαν να κάνουν ξανά τρανή την παρουσία τους. Ένα ψηλό δέντρο στη μέση του διαδρόμου με φουξ κορδέλες και μπάλες δεσπόζει όλο καμάρι. “Καθώς περνάτε μην με ξεχνάτε. Μην ξεχνάτε γιατί υπάρχω. Θυμηθείτε με κάθε στιγμή της ημέρας… γιατί σε λίγο θα σημάνουν τα Χριστούγεννα”.
Σε λίγο καταφθάνει η γέννηση του Χριστού με όλα τα συνοδά μεγάλα γεγονότα.
Ένα συναρπαστικό παιχνίδι συναισθημάτων εμφανίζεται κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες. Με καινούργιους όρους, νέα σχέδια, νέες οδηγίες, ακόμη και καινούργια πιόνια… όμως τα ζάρια και ο τελικός στόχος είναι πάντα ο ίδιος.
Περισσότερη χαρά και δημιουργικότητα. Σύσφιξη σχέσεων, ατελείωτες εορταστικές συζητήσεις για τα τραπέζια που θα ακολουθήσουν, τα δώρα που θα χαθούν στο δρόμο του «δίνω» και «παίρνω».
Σε αυτό το παιχνίδι συμμετέχουν αδιακρίτως όλοι όσοι ζούνε στο τμήμα. Συνοδοιπόροι όλο τον χρόνο στο ατέρμονο ταξίδι της Μονάδας κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα – αν όχι στις καθημερινές μας πράξεις- κυρίως στις σκέψεις μας.
Ένα μικρό στοπ για τα δύσκολα, τα λυπηρά, τα άσχημα.
Ομάδες μικρών παιδιών με τρίγωνα στα χέρια χτυπούν την πόρτα μας και μπαίνουν συνεχώς μες στην καρδιά μας. Η ηχώ από τα κάλαντα μας κατακλύζει.
«Αστρο φωτεινό λάμπει γιορτινό, μήνυμα να φέρει από τον ουρανό…
…κάθε σπίτι μια γωνιά του μικρού Χριστού»
Μία γωνιά και η Μονάδα που περιμένει το Χριστό της να την αγγίξει και να την αναγεννήσει. Πόσο περισσότερο αυτές τις ημέρες!
Και εκεί ανάμεσα στο δέντρο, τα φώτα, τα γιορταστικά αυτοκόλλητα και την χαρούμενη διάθεση κείτονται πάντα τα μικρά άρρωστα παιδιά.
Μέσα στο όνειρο, περιμένοντας να ανοίξουν τα μάτια τους και να γευτούν και αυτά κάτι από τη μαγεία των Χριστουγέννων. Σκεπασμένα με τις ελπίδες όλων μας ζεσταίνονται από τη θαλπωρή της παρέας. Κι αν κάποιο κάπως «ξεστρατίσει» από το δρόμο και χαθεί, όλοι μαζί θα το επαναφέρουμε.
Είναι όμορφα τα Χριστούγεννα, ακόμη και εδώ.
Είναι όμορφα τα Χριστούγεννα, γιατί προσφέρουν την ελπίδα και κάνουν κάθε όνειρο λίγο πιο αληθινό. Γιατί βγάζουν κάτι καλύτερο από τον καθένα μας. Ψάχνουν βαθιά μέσα μας και αντικρύζουν και εκμαιεύουν το διαμάντι που όλοι μας φυλάμε.
Πόσα διαμάντια μαζεύτηκαν και φέτος! Πόση η λάμψη τους!
«Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών ανέτειλε του κόσμου το φως το της γνώεσως. Εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκετο…»
Comments are closed.