«Όραμα χρειαζόμαστε για να δώσει σάρκα και οστά αυτό το “εμείς”: Τι θα κάνουμε ως Έλληνες και ως Θεσσαλονικείς, το 2020. Όχι αφηρημένα μπαρμπούτσαλα του τύπου «η πόλη», “η ανάπτυξη” και λοιπά», αναφέρει σχετική ανακοίνωση της παράταξης «Μένουμε Θεσσαλονίκη» σχολιάζοντας τις επερχόμενες εκλογές.
«Όλοι μέσα στην πόλη ο καθένας ξεχωριστά, ξέρει μέσες άκρες ποιο είναι το σωστό. Δεν περιμένει από κανέναν φωστήρα της τοπικής αυτοδιοίκησης να του το πει», τονίζεται στην ανακοίνωση.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Το πρόβλημα με την Θεσσαλονίκη και την Ελλάδα γενικότερα είναι ότι δεν έχει θέσει στόχους ως κοινωνία, συνολικά. Αυτό έχει καθορίσει την εθνική μας ανυπαρξία και γι’ αυτό τίποτε δεν λειτουργεί σε επίπεδο συλλογικό, από το κράτος μέχρι τον Δήμο και τις… συνελεύσεις πολυκατοικίας.
Όσο ο κοινός τόπος των Ελλήνων περιορίζεται στην ατομικιστική μιζέρια του κουτσοκατανάλωνε και κουτσοκαλοπέρνα, άλλο τόσο η πολιτική και η δημοκρατία, τοπική ή πανεθνική, θα είναι του τύπου φατρίες και καπετανάτα που συγκρούονται για την διαχείριση αυτής ακριβώς της συλλογικής κατάντιας.
Όραμα χρειαζόμαστε για να δώσει σάρκα και οστά αυτό το «εμείς»: Τι θα κάνουμε ως Έλληνες και ως Θεσσαλονικείς, το 2020. Όχι αφηρημένα μπαρμπούτσαλα του τύπου «η πόλη», «η ανάπτυξη» και λοιπά. Ούτε την αυτονόητη τεχνοκρατία του τύπου «εγώ θα κάνω τον μηχανισμό να λειτουργεί». Αν ήταν αυτό το πρόβλημα ας ψηφίζαμε ένα μηχανάκι τεχνητής νοημοσύνης να μας κυβερνήσει, θα ‘ταν πολύ πιο αποτελεσματικό, θα γλυτώναμε όλον αυτόν τον προεκλογικό θόρυβο, και θα ‘μασταν και in.
Όλοι μέσα στην πόλη ο καθένας ξεχωριστά, ξέρει μέσες άκρες ποιο είναι το σωστό. Δεν περιμένει από κανέναν φωστήρα της τοπικής αυτοδιοίκησης να του το πει. Δεν το ακολουθεί όμως επειδή έχει χάσει από τον ορίζοντά του το ΓΙΑΤΙ πρέπει να πράξει έτσι. Δεν έχει πια κίνητρο, όπως είχαν οι Έλληνες πριν το ‘80, που αγωνιζόταν για την δικαιοσύνη και την ανεξαρτησία αυτού του τόπου, οι Έλληνες πριν το 1922, που τους ένωνε ο πόθος της απελευθέρωσης όσων είχαν μείνει υπόδουλοι στους Οθωμανούς ή οι Έλληνες πριν το 1821, που τους ένωνε ο πόθος για την αποτίναξη της σκλαβιάς. Αυτό μας λείπει σήμερα. Ο κοινός Λόγος.
Είδατε να συζητάμε πουθενά γι’ αυτό στην προεκλογική περίοδο -που ‘ναι, υποτίθεται, η πιο ουσιαστική και άμεση στιγμή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας;
Πουθενά. Αντί για την ουσία, μια πασαρέλα υποψηφιοτήτων, ένα ρεσιτάλ δημοσίων σχέσεων, η χαρά του γραφίστα, του επικοινωνιολόγου, του φωτογράφου και των τρολλς.
Εν τω μεταξύ η χώρα καταρρέει, αλλά το μέλλον μας ανήκει σύμφωνα με την τεχνητή αισιοδοξία που εκπέμπουν τα διάφορα «Εγώ» που ακούγονται αντί για πολιτικό λόγο στον προεκλογικό στίβο.
Comments are closed.