Άρθρο του Νίκου Σδούγγου, πολιτικού επιστήμονα στο ThessNews.gr
Την Κυριακή του Πάσχα εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, θα παραβρεθούν σε οικογενειακά τραπέζια σουβλίζοντας τον πατροπαράδοτο οβελία και τσουγκρίζοντας αυγά. Την ίδια ώρα εκατομμύρια Γάλλοι συμπολίτες μας ευρωπαίοι, θα προσέλθουν στις κάλπες για την ανάδειξη του νέου προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Οι ερμηνείες γύρω από τις Γαλλικές εκλογές δίνουν και παίρνουν και στη χώρα μας. Ανάλογα με την σκοπιά και την πολιτική τοποθέτηση του καθενός, η προσέγγιση αλλάζει, αλλά ο κοινός τόπος σε όλες τις αναγνώσεις είναι η κρισιμότητα του αποτελέσματος αναφορικά με την ύπαρξη της Ευρώπης την επόμενη μέρα.
Ωστόσο, δεν μπορούμε να προσεγγίζουμε κάθε φορά τις εκλογές και τα αποτελέσματα αυτών «με το μαχαίρι στο λαιμό» και διαρκώς εκβιαστικά. Κάποια στιγμή οφείλουμε να αναλογιστούμε τα πραγματικά αίτια της αύξησης της εκλογικής επιρροής των δυνάμεων του λαϊκισμού, του αντιευρωπαϊσμού και της απολυταρχίας.
Δεν είναι τυχαίο, ότι στη Γαλλία τα δύο βασικά και κραταιά κόμματα, το Σοσιαλιστικό και το Λαϊκό κόμμα πήραν μαζί 7%, όταν παλιά συγκέντρωναν ποσοστά πάνω από 70%. Ο παλιός συστημικός δικομματισμός έχει καταρρεύσει, κάτι που έγινε και στη χώρα μας με την χρεοκοπία του 2010, και νέες δυνάμεις με ριζοσπαστικό λόγο, πολλές φορές ανεφάρμοστο, καλύπτουν αυτό το κενό.
Και που οφείλεται αυτή η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού; Μία τεράστια μερίδα της κοινωνίας αισθάνεται πλέον αποκομμένη από την οικονομική, κοινωνική και θεσμική λειτουργία του συστήματος. Στη συνείδηση τους, το παλαιό σύστημα εξουσίας έχει οδηγήσει σε αύξηση των ανισοτήτων, σε εκρηκτική ακρίβεια και φτώχεια, σε «μοίρασμα» της πίτας στους ημετέρους. Η εικόνα των ανθρώπων αυτών για το διευθυντήριο των Βρυξελλών είναι περισσότερο τύποι με κοστούμια που αποφασίζουν ερήμην τους για το μέλλον της χώρας τους. Η ευρωπαϊκή συνείδηση τους έχει υπερκεραστεί από εθνικό αίσθημα, εξ’ αιτίας όλων εκείνων που με δόλο χτυπούν στο μαλακό υπογάστριο του εκλογικού σώματος.
Η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα για το μέλλον οδηγεί ένα κομμάτι της κοινωνίας σε λαϊκιστικές πολιτικές επιλογές, προερχόμενες είτε από την Αριστερά είτε από τη Δεξιά. Σε ότι αφορά τη Δεξιά, ποντάρει επιπλέον και στο υπαρκτό ζήτημα της μετανάστευσης, συσπειρώνοντας ένα πολύ μεγάλο κοινό, το οποίο αισθάνεται απροστάτευτο και έχει αποδεχτεί σαν πηγή όλων των κακών, το κύμα μετανάστευσης από Αφρική και Ασία.
Είναι αυτές τις αιτίες στη φαντασία των πολιτών, που επικροτούν το λαϊκισμό; Για μένα, όχι οι αιτίες είναι υπαρκτές. Το ζήτημα είναι γιατί οι πολίτες αναζητούν τις απαντήσεις στην εκάστοτε Λεπέν; Γιατί οι πολίτες πανευρωπαϊκά επιλέγουν τα εύκολα ψέματα, τα fake news, γιατί νιώθουν ότι το κράτος τους έχει εγκαταλείψει ή δεν έχουν την υποστήριξη που θέλουν, γιατί νιώθουν ότι δεν έχουν μια αφήγηση και μια πιο ισχυρή εθνική ταυτότητα;
Εκεί πρέπει να επικεντρωθεί το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα. Στην ανάπτυξη μίας σχέσης που θα επαναφέρει την αξιοπιστία και την ειλικρίνεια στις σχέσεις κομμάτων-πολιτών. Γιατί διαφορετικά, και τώρα να κερδίσει ο Μακρόν, κάποια στιγμή θα συμβεί το ατύχημα. Και εκεί δεν θα υπάρχει επιστροφή. Και θα μιλάμε όχι για Γαλλική Λαμπρή, αλλά για Ευρωπαϊκό Γολγοθά.
*Η ονομασία Γολγοθάς προέρχεται από Εβραϊκό Γολγολέθ (Gulgoleth) και αποδίδεται από τους Ευαγγελιστές σαν «Κρανίου Τόπος».
«Καὶ ὅτε ἀπῆλθον ἐπὶ τὸν τόπον τὸν καλούμενον Κρανίον, ἐκεῖ ἐσταύρωσαν αὐτὸν καὶ τοὺς κακούργους ὃν μὲν ἐκ δεξιῶν ὃν δὲ ἐξ ἀριστερῶν.»
Λουκάς 23,33
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.