Έφυγε απ τη ζωή η Σούζυ Καζαντζίδου – Λύγισε ο δημοσιογραφικός κόσμος της Θεσσαλονίκης

Όμορφη, δυναμική και «ευθύς τύπος», όπως λένε οι άνθρωποι που τη γνωρίζουν καλά, η υπεύθυνη του τμήματος Ειδήσεων του Αlpha, Σούζυ Καζαντζίδου, δεν αφήνει ρεπορτάζ για ρεπορτάζ παλεύοντας χρόνια στη δημοσιογραφία στη Θεσσαλονίκη.

Αλήθεια, πόσα χρόνια είσαι στον χώρο;

Πολλά!!! Σκέψου ότι αρθρογραφούσα από τα 16 μου…Είμαι παιδί της εφημερίδας… Κι επειδή τα σύνεργά μας, όπως τα χαρακτήριζε  ο Καζαντζάκης, ήταν σε καλή κατάσταση, κουβαλάω ακόμη τη μυρωδιά από το αντιμόνιο, τον ήχο του τυπογραφείου και τα μαυρισμένα μανίκια από τις διορθώσεις….

Πόσο σκληρή είναι η δουλειά του δημοσιογράφου; Υπάρχουν συνάδελφοί σου που τα παράτησαν με όλα όσα έχουν δει τα μάτια τους. Το έχεις σκεφτεί εσύ αυτό ποτέ;

Πολύ… Γιατί είναι βιωματική δουλειά… Ζεις τις τραγωδίες, τα δράματα. Σκέψου ότι  οι σκληρές εικόνες που ο τηλεθεατής παρακολουθεί με μωσαϊκό, στα δικά μου μάτια ήταν ολόγυμνες κι έμειναν έτσι… Σε συνοδεύουν μια ζωή. Δένεσαι με ανθρώπους, λυγίζεις… Κοίτα, δεν περνάς χωρίς να «λαβωθείς» από αυτόν τον χώρο… Αλλά όχι, δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω… Γιατί ακόμη κι αν η είδηση στη συνείδηση του κόσμου έχει ταυτιστεί με κάτι κακό, εγώ προσωπικά δεν ενστερνίζομαι αυτήν την άποψη. Υπάρχουν και καλές ειδήσεις. Υπάρχει και η κοινωνία που πασχίζει και παράγει… Οι πολίτες που αγωνίζονται κόντρα στις αντιξοότητες… Δεν μπορείς να αγνοήσεις τη θετική πλευρά της ζωής… Αυτή είναι και η ισορροπία μου…

Γυναίκα και Δημοσιογραφία. Από τι υλικό πρέπει να είσαι φτιαγμένη για να αντέξεις και να διακριθείς;

Γυναίκα ή άντρας στον χώρο νομίζω ότι είναι εξίσου δύσκολο. Αν είσαι μητέρα, εκεί αρχίζουν τα δύσκολα… Εγώ ζορίστηκα πολύ, δεν το κρύβω… Η κόρη μου μεγάλωσε σε χώρους εργασίας με την ευγενική συνδρομή των καλών μου συναδέλφων… Αυτό για μένα ήταν το μεγαλύτερο τίμημα!

Υπήρξες ποτέ θύμα προπηλακισμού;

Ναι, όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα στο ποδοσφαιρικό ρεπορτάζ. Με φυγάδευσε η αστυνομία όταν καμιά πενηνταριά άτομα μου έκαναν επίθεση. Ψύχραιμη ήμουν θυμάμαι… Μάλλον είχα την άγνοια κινδύνου της νιότης. Το είδα σαν εμπειρία όμως!

Θα έκανες ποτέ πολεμικό ρεπορτάζ; Αλήθεια, ποιο είδος αγαπάς πιο πολύ;

Θαυμάζω όλους τους συναδέλφους μου που καλύπτουν πολεμικό ρεπορτάζ. Όχι, δεν έχω τόσα «κότσια»! Τις εποχές της εφημερίδας και του ραδιοφώνου αγαπούσα το πολιτικό ρεπορτάζ. Μου άρεσε η ανάλυση. Μου αρέσει επίσης η σάτιρα, η ανάλυση και το σχόλιο… Αυτά δυστυχώς δεν έχουν θέση σ’ ένα ανταποκριτικό γραφείο… Άρα δια της ατόπου με κερδίζει το αστυνομικό, το δικαστικό και τα ελεύθερα αισιόδοξα θέματα…

Πώς εκτονώνεσαι; Ποιο είναι το «μυστικό» της αποσυμπίεσής σου;

Χορεύω!!! Χορεύω πολύ κάθε βράδυ! Ανακάλυψα τα τελευταία χρόνια τους λατινογενείς χορούς και με κέρδισαν. Μ’ εντυπωσίασε που ο χώρος  αποτελείται από ετερόκλητα άτομα που μοιράζονται το ίδιο πάθος!!! Επίσης ταινίες… Πολλές ταινίες. Μου αρέσει ο κινηματογράφος, το θέατρο, η καλή μουσική… «Ευθύνεται» γι’ αυτό και το Ράδιο Θεσσαλονίκη και ο Ερωτικός!! Εκτός από μεγάλη δημοσιογραφική σχολή, το Ρ/Θ για μένα είναι και μεγάλη μουσική σχολή!  Και δεν λιβανίζω… Κουβαλάω όμορφες μνήμες από το πέρασμά μου από τον Πύργο του ΟΤΕ. Μεγάλο σχολείο, ωραίοι άνθρωποι!!!

Τι θέση έχει η προσωπική ζωή στην ιεραρχία της Σούζυς;

Έχει καλή θέση πια. Τα συνδυάζω, Μαρία μου. Είναι πλέον θέμα διαχείρισης! Έχω πολύ καλή συνεργασία με τους συναδέλφους μου και εδώ και στην Αθήνα. Δεν παραπονιέμαι.

Λένε πως οι δημοσιογράφοι δεν σέβονται την προσωπική ζωή των άλλων. Τι απαντάς;

Δεν ανήκω σ’ αυτήν την κατηγορία. Δεν σηκώνω μικρόφωνο ούτε ο συνάδελφός μου κάμερα αν δεν υπάρχει συναίνεση. Κι αυτό εκπέμπει ο Αlpha… Σεβόμαστε με ευλάβεια όποιον θέλει να διαφυλάξει την προσωπική του ζωή… Τώρα αν υπάρχουν συνάδελφοι  που το κάνουν, δεν με αφορά. Υπάρχουν όργανα γι’ αυτό, Ενώσεις, δικαιοσύνη, αν οι συμπεριφορές είναι αντιδεοντολογικές ή παράνομες. Αλλιώς είμαι στην κατηγορία αυτών που ισχυρίζονται ότι το τηλεκοντρόλ κάνει θαύματα! Ας αναλάβει τις ευθύνες του και ο τηλεθεατής, ο ακροατής ή ο αναγνώστης… Ας επιδοκιμάσει ή ας απορρίψει.

Πώς βλέπεις το μέλλον στα ραδιοτηλεοπτικά; Ποια είναι η νέα εποχή που γεννιέται; Γενικά και ειδικά για τη Βόρεια Ελλάδα.

Βλέπω δυστυχώς μεγάλη ανεργία στον χώρο. Βλέπω συναδέλφους διαμάντια της δημοσιογραφίας να αλλάζουν δουλειά, βλέπω νέα παιδιά αξιόλογα κατά τα λοιπά να συνεργάζονται με sites για 100 και 200 ευρώ… Είμαστε πολλοί και είναι λίγα και χτυπημένα από την κρίση τα Μέσα που προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια καταρρέουσα αγορά… Η οικονομική ανομβρία προκαλεί λύσεις που απειλούν σε κάποιες περιπτώσεις την ποιότητα του χώρου… Είμαι σκεπτική και προβληματισμένη… Σε τηλεοπτικό επίπεδο και μιλώντας μόνο για τον Αlpha, είμαστε πολύ καλά.

Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που τώρα ξεκινάει;

Να κάνει με ήθος τη δουλειά του… Να διασταυρώνει την είδηση… Ν’ αγαπήσει την ελληνική γλώσσα… Θα γοητεύει και θα γοητεύεται  από τη σωστή χρήση της… Αυτά τα απλά πλην όμως κομβικά και επαπειλούμενα εσχάτως…

Από όλα αυτά τα χρόνια που είσαι στον κόσμο των Μέσων, ποιος άνθρωπος σου ‘χει κάνει εντύπωση, ποιον δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

Ουκ έστιν αριθμός ατόμων που με θάμπωσαν με την ψυχή τους, τη γενναία ή την ευαίσθητη… Δεν ξεχνώ ποτέ τον Αργύρη, τον παραπληγικό ραδιοερασιτέχνη που έπαιζε μουσική βάζοντας τα βινύλια με τα πόδια στα πικάπ… Δεν ξεχνώ την κ. Κατερίνα, τη γιαγιά του Άγγελου Τσίπη, του στρατιώτη που έχασε τη ζωή του στον Έβρο από ηλεκτροπληξία, όταν πήγε μαζί με τέσσερις ακόμη φαντάρους να υψώσει τον ιστό της σημαίας… Δεν ξεχνώ την κ. Χάιδω, που κλαίει μπρος στις κάμερες για τον Ηρακλή, τη μεγάλη της αγάπη… Ειναι τόσοι πολλοί και τοσο σημαντικοί οι άνθρωποι που συνάντησα όλα αυτά τα χρόνια…

Από το φύλλο της THESSNEWS #72 (23/09/2017-24/09/2017)