O τραγουδοποιός Νίκος Σαπουντζάκης μας συστήνεται στο Ράδιο Θεσσαλονίκη 94.5 fm

Τριήμερο μουσικό φεστιβάλ με ελεύθερη είσοδο για το κοινό στην Άνω Πόλη Ο Δήμος Θεσσαλονίκης και η Γ΄Δημοτική Κοινότητα σε συνεργασία με την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Olipoli διοργανώνουν το τριήμερο μουσικό φεστιβάλ με τίτλο «4o Anopolis World Music Festival». Στο πλαίσιο του φεστιβάλ, θα πραγματοποιηθούν συναυλίες στις 10, 11 και 12/9/2024 σε διαφορετικούς εξωτερικούς χώρους στις γειτονιές της Άνω Πόλης. Ειδικότερα: Τρίτη 10/9/2024 και ώρα 21:30 έως 23:00 θα πραγματοποιηθούν 2 συναυλίες – εντός της Μονής Λατόμου (Όσιος Δαυίδ) Επιμενίδου 17 – στον αύλειο χώρο της Γ΄ Δημοτικής Κοινότητας (Θεοφίλου 25) Τετάρτη 11/9/2024 και ώρα 21:30 έως 23:00 θα πραγματοποιηθούν 2 συναυλίες – στην οδό Αράχθου 5 (μικρό παρκάκι, κάτω από τις φυλακές Γεντί- Κουλέ) – στην οδό Βλατάδων 5-7 (μικρό παρκάκι, κάτω από την Μονή Βλατάδων) Πέμπτη 12/9/2024 και ώρα 21:30 έως 23:00 θα πραγματοποιηθούν 3 συναυλίες – στην πλατεία Τερψιθέας -στην οδό Δεινάρχου 11 (ανοιχτός χώρος αριστερά της οδού Ελ. Ζωγράφου) – στην οδό Αγράφων 9 ( ανοιχτός χώρος μετά το πάρκο Στ. Πολυδώρου) Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Η τοξική αρρενωπότητα στην ελληνική επαρχία, η διεκδίκηση της τρανς ταυτότητας σε ένα εχθρικό περιβάλλον, και ο λαμπερός, ψεύτικος κόσμος της τραπ σκηνής που υμνεί τον πλούτο και υποβιβάζει τις γυναίκες, (συμ)πρωταγωνίστησαν στα βραβεία του φετινού, 47oυ Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (47ου DISFF). Μεγάλος νικητής της βραδιάς ο Δημήτρης Μουτσιάκας για την ταινία του «Γκέκας» που απέσπασε το Χρυσό Διόνυσο, καθώς και τα βραβεία σεναρίου και φωτογραφίας, εξασφαλίζοντας αυτόματα το «εισιτήριο» για τη συμμετοχή στη διαδικασία των Όσκαρ. Στην ταινία, που διαδραματίζεται σε ένα ελληνικό χωριό, πρωταγωνιστεί ένα 12χρονο αγόρι το οποίο δένεται με ένα κυνηγόσκυλο, αλλά «συνθλίβεται» από τη πατριαρχία και τα στερεότυπα της αρρενωπότητας όπως εκφράζονται από τον αμείλικτο κυνηγό πατέρα του (τον οποίο υποδύεται ο Νίκος Γεωργάκης). Μία άλλη εκδοχή της τοξικής αρρενωπότητας εκφράζεται μέσα από το «MJ», την ταινία του Γιώργου Φουρτούνη, που κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας, με πρωταγωνιστή έναν τράπερ που θέλει όλοι να τον αγαπάνε- ένα σχόλιο στo φαινόμενο της τρομακτικής απήχησης που έχει η σημερινή τραπ με τα εκατομμύρια followers. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο εκπληκτικός Γιώργος Κατσής, ο οποίος κέρδισε και το βραβείο ανδρικής ερμηνείας. «Ένας ηθοποιός», όπως είπε ο Γ. Φουρτούνης, «που αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση: γιος μεταναστών από την Αλβανία, που μεγάλωσε με μεγάλες δυσκολίες στη Φιλαδέλφεια και έχει την περηφάνια του να ζει από τη δουλειά του». Για πρώτη φορά στην ιστορία του Φεστιβάλ Δράμας, το βραβείο του πρώτου γυναικείου ρόλου δόθηκε σε μία τρανς ηθοποιό: την Νάσια Συντέτα για το «Honeymoon» που σκηνοθέτησε το Άλκι Παπασταθόπουλος, το οποίο πήρε επίσης το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής και το Drama Queer. To Άλκι μίλησε για την έμπνευσή του, τη δολοφονία του Ζακ/Zackie Oh Κωστόπουλου, «ένα ειδεχθές έγκλημα για το οποίο κλαίμε μέχρι σήμερα», και αφιέρωσε το βραβείο Onassis Culture που επίσης απέσπασε, «σε όλα τα queer και τα τρανς άτομα που δολοφονούνται στην Παλαιστίνη». Το βραβείο ντοκιμαντέρ κέρδισε η ταινία του Aλκαίου Σπύρου «Στρώνουν τον παράδεισο». Παραλαμβάνοντας τα βραβεία τους, ορισμένοι από τους νικητές σχολίασαν επικριτικά φλέγοντα ζητήματα της κινηματογραφικής επικαιρότητας, όπως το ζήτημα της (μη) προβολής της ταινίας «Αδέσποτα Κορμιά» στην γειτονική Καβάλα, την αντικατάσταση της επιτροπής για την ελληνική υποψηφιότητα στα Όσκαρ, τη διατήρηση της χρήσης της «Ίριδας» από τους φοιτητές του ΕΚΠΑ, καθώς και το νέο φορέα που προκύπτει από τη συγχώνευση ΕΚΚ και ΕΚΟΜΕ. Η κριτική επιτροπή του Εθνικού Διαγωνιστικού Τμήματος αποτελούνταν από τον συγγραφέα, μεταφραστή, θεωρητικό κινηματογράφου και σκηνοθέτη Αχιλλέα Κυριακίδη (προέδρος), τη σκηνοθέτη Ειρήνη Βαχλιώτη, τον γενικό διευθυντή του Θεάτρου Ριάλτο Αλεξη Βασιλείου, την κριτικό κινηματογράφου και συνιδιοκτήτρια του flix.gr Λήδα Γαλανού και την ηθοποιό Μαρίνα Σιώτου. «Στο σύνολο των ταινιών διαπιστώσαμε τεχνικές αρετές, αφηγηματικές δεξιότητες, σύγχρονη θεματολογία που θίγει κρίσιμα ζητήματα της εποχής μας, όπως τη συμπερίληψη, το φύλο, τις οικογενειακές σχέσεις, τους εφηβικούς προβληματισμούς, την απώλεια, τη βία και, πάνω και πέρα απ' όλα, τον έρωτα. Θα χαιρόμασταν, ωστόσο, να είχαμε δει περισσότερα ντοκιμαντέρ στο επίσημο πρόγραμμα», ανέφεραν τα μέλη της επιτροπής και ευχήθηκαν «τα ζωτικά προβλήματα του ελληνικού κινηματογραφικού χώρου που ανακόπτουν όλη αυτή τη δημιουργική ορμή, η οποία έχει αναδείξει τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο ως το κύριο εξαγώγιμο προϊόν της Ελλάδας, να επιλυθούν το συντομότερο». Το Grand Prix του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος, με πρόεδρο της επιτροπής τον καταξιωμένο μοντέρ Γιώργο Μαυροψαρίδη, απέσπασε το «Clamor» της Σαλομέ Ντα Σούζα (Γαλλία) που επίσης μπαίνει αυτομάτως στη διαδικασία των Όσκαρ. Αξίζει να αναφέρουμε πως δύο Ελληνίδες διακρίθηκαν στο Διεθνές Διαγωνιστικό: Η Δάφνη Χαιρετάκη απέσπασε το βραβείο καλύτερης ταινίας ΝΑ Ευρώπης για την ταινία της «Αυτό που ζητάμε από ένα άγαλμα είναι να μην κινείται», ενώ η Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη το βραβείο σκηνοθεσίας για το «What Mary didn't know». Η τελετή της απονομής βραβείων του 47ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο «Αντώνης Παπαδόπουλος» του Δημοτικού Ωδείου της πόλης, παρουσία του υφυπουργού Πολιτισμού Ιάσωνα Φωτήλα. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιάννης Σακαρίδης, ευχαρίστησε όλους τους συνεργάτες του, τους οποίους μάλιστα φώναξε στη σκηνή, τους δημιουργούς «αλλά και τους 1.000 Δραμινούς που ήρθαν να παρακολουθήσουν τις ταινίες του Κινηματογραφικού Εργαστηρίου της Δράμας». Χαιρετισμό απηύθυνε ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Δράμας Δωρόθεος, ενώ αμέσως μετά τον λόγο πήρε ο δήμαρχος Δράμας και πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας Γιώργος Παπαδόπουλος, ο οποίος είπε πως το 47ο Φεστιβάλ Δράμας καταγράφηκε «ως ένα από τα πλέον επιτυχημένα της τελευταίας πενταετίας. Είναι σημαντικό κάθε χρόνο να γινόμαστε καλύτεροι». Ο κ. Παπαδόπουλος συνεχάρη τους βραβευθέντες και έκανε ιδιαίτερη μνεία «στους αφανείς ήρωες της διοργάνωσης: τους εθελοντές». Ανεβαίνοντας στο βήμα, ο υφυπουργός Πολιτισμού Ιάσων Φωτήλας ανέφερε μεταξύ άλλων: «Άλλη μία πετυχημένη διοργάνωση έφτασε στο τέλος της αν και η μικρομηκάδικη περιπέτεια δεν τελειώνει ποτέ. Μία συνάντηση που δεν αφορά μόνο τη Δράμα αλλά εκτείνεται σε όλη την Ελλάδα, όπου πλήθος κόσμου παρακολουθούν τις ταινίες online και δωρεάν. Συνεπώς είναι ένας διεθνής θεσμός με άποψη και κύρος που αναδεικνύει τους σύγχρονους προβληματισμούς και διασυνδέει τους επαγγελματίες του χώρου». Ο αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας Πέτρος Παρασκευαΐδης, αφού έκανε μια μικρή αναδρομή στην ιστορία του φεστιβάλ, έδωσε μερικά πολύ εντυπωσιακά νούμερα ως προς την επισκεψιμότητα της πλατφόρμας: «Ένα εκατομμύριο επισκέπτες καταγράφηκαν στην πλατφόρμα, και περισσότεροι από 100.000 ήταν μοναδικοί χρήστες. Κάθε λεπτό 500 άνθρωποι παρακολουθούσαν ταινία. Τα νούμερα αυτά είναι αδιανόητα». Η πλήρης λίστα των βραβείων έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του DISFF.     ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου και η επιστροφή στην καθημερινότητα, απαιτεί μια βόλτα από τα θερινά σινεμά, για να γλυκάνει και τη μελαγχολία του επερχόμενου φθινοπώρου. Τέσσερις νέες ταινίες και τέσσερις επανεκδόσεις γεμίζουν το πρόγραμμα της εβδομάδας. Ξεχωρίζουν το γαλλικό ψυχαγωγικό έπος εποχής «Ο Κόμης Μόντε Κρίστο», η επιστροφή, έπειτα από 35 χρόνια, του «Σκαθαροζούμη» διά χειρός Τιμ Μπάρτον και το γαλλικό πολιτικό δικαστικό δράμα «Υπόθεση Γκολντμάν», ενώ από τις επανεκδόσεις θα μοιράσουν απλόχερα οι Μόντι Πάιθον ξεκαρδιστικό γέλιο, με την ανελέητη σάτιρα «Το Αδελφάτο των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης» και συγκίνηση η «Μαγική Πόλη», εβδομήντα χρόνια από την πρώτη της προβολή, που σήμανε και το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Νίκου Κούνδουρου, αλλά και των Γιώργου Φούντα, Θανάση Βέγγου.       O Kόμης Μόντε Κρίστο ("Le Comte de Monte-Cristo") Περιπέτεια εποχής, γαλλικής παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Ματιέ Ντελαπόρ και Αλεξάντρ ντε λα Πατεγιέ, με τους Πιέρ Νινέ, Πιερφρανσέσκο Φαβίνο, Αναϊς Ντεμουστιέ, Άνα Μαρία Βαρτολομέι, Λοράν Λαφίτ κα. Για πολλοστή φορά το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη, αυτή τη φορά ίσως πιο εντυπωσιακό από ποτέ, πληθωρικό, επικό, που δικαιώνει πλήρως τον όρο ψυχαγωγικό σινεμά και θα διασκεδάσει για τρεις ώρες το ευρύ κοινό στο οποίο και απευθύνεται. Το σκηνοθετικό δίδυμο Ματιέ Ντελαπόρ - Αλεξάντρ ντε λα Πατεγιέ αναλαμβάνουν ακόμη μία προσαρμογή λογοτεχνικού έργου, μία περιπέτεια εποχής, ένα ιστορικό δράμα, μια ιστορία εκδίκησης, έχοντας ως αποκλειστικό οδηγό το κείμενο του Δουμά, ένα ευπρόσωπο καστ, τη συμπαράσταση μίας παραγωγής που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το Χόλιγουντ - αντιθέτως σίγουρα θα προκαλέσει έναν φθόνο εκεί στους λόφους του Λος Άντζελες. Δηλαδή, όλα τα συστατικά που εξασφαλίζουν την εμπορική επιτυχία, παρότι η ταινία καταχειροκροτήθηκε και από το απαιτητικό κοινό του Φεστιβάλ Καννών, όπου προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού. Ειδικά το κοινό, που δεν γνωρίζει την ιστορία του κλασικού μυθιστορήματος, θα το χαρεί ακόμη περισσότερο, καθώς οι δυο σκηνοθέτες, που μπορεί να σέβονται ως ιερό το κείμενο του Δουμά, αλλά δεν προσθέτουν κάτι ιδιαίτερο, αρκούνται στον ρομαντισμό και τη χορταστική περιπέτεια, τη σιγουριά της ακαδημαϊκής προσέγγισης, ενώ αποφεύγουν σαν το διάολο το λιβάνι τις σκοτεινές πτυχές της ιστορίας και των χαρακτήρων. Και ταυτόχρονα το επιβλητικό σκηνικό - πραγματικά ορισμένες φορές εντυπωσιάζει - που δείχνει να πέφτει βαρύ και να πλακώνει τη δραματουργική δύναμη. Η ιστορία ακολουθεί τον Έντμοντ Νταντές, έναν νεαρό ναυτικό, που βλέπει να όνειρά του να γίνονται πραγματικότητα, αλλά την ημέρα του γάμου του, εξαιτίας μίας συνωμοσίας, που οργανώνεται από δήθεν φίλους του, φυλακίζεται άδικα. Μετά από 14 χρόνια, σε ένα σκοτεινό κελί ενός κάστρου, δραπετεύει με τη βοήθεια ενός άλλου κρατούμενου που του αποκαλύπτει την τοποθεσία ενός κρυμμένου θησαυρού. Πλούσιος πια, αλλά απογοητευμένος και οργισμένος από τους ανθρώπους, ο Νταντές επανεμφανίζεται στην παρισινή κοινωνία ως μυστηριώδης και μεγαλοπρεπής κόμης Μόντε Κρίστο, με μοναδικό σκοπό της ζωής του, να πάρει εκδίκηση από εκείνους που κατέστρεψαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής του και του κλέψαν το νεανικό του έρωτα. Η στιβαρή αφήγηση, που τονώνει συνεχώς το ενδιαφέρον, οι ρυθμοί που σπανίως κάνουν κοιλιά, παρά την τρίωρη σχεδόν διάρκεια της ταινίας, αλλά και η πιστή προσαρμογή του σεναρίου στο αρχικό κείμενο, θα παρασύρουν το ευρύ κοινό σε μία ρομαντική περιπέτεια εποχής, που μπορεί να είναι συμβατική, αλλά θα χαρίσει ένα απολαυστικό βράδυ, τιμώντας ένα είδος, το οποίο, τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε παρακμή. Σε αυτό θα συνδράμουν και τα άψογα κοστούμια, οι παραμυθένιες εικόνες, η δουλειά που έχει γίνει σε πολλούς χαρακτήρες, αναδεικνύοντας τους φόβους, το μίσος και φυσικά τη δίψα για την εξουσία. Ίσως γι' αυτό, όλες οι ατέλειες και αδυναμίες της ταινίας να περνούν στο περιθώριο, καθώς είναι φανερό ότι το κοινό έχει ανάγκη να ξεδώσει με ένα αν μη τι άλλο αξιοπρεπέστατο ψυχαγωγικό φιλμ. Ο γοητευτικός Πιέρ Νινέ, μπορεί να έχει αφήσει έξω από τα κινηματογραφικά πλατό τη φλόγα των νιάτων του, αλλά δείχνει επαρκής για τον κεντρικό ρόλο, εν αντιθέσει με τη γυναικεία παρουσία, Αναϊς Ντεμουστιέ, Άνα Μαρία Βαρτολομέι, που κλέβει την παράσταση, ενώ εξαιρετικοί είναι και οι περισσότεροι δεύτεροι ρόλοι. ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Μασσαλία, 1815. Τα όνειρα του Έντμοντ Νταντές υλοποιούνται το ένα μετά το άλλο και είναι έτοιμος να παντρευτεί την αγαπημένη του Μερσέντες. Όμως, η επιτυχία του προκαλεί ζήλια. Προδομένος από αντιπάλους αλλά και από αυτούς που θεωρούσε φίλους και καταγγελθείς ως μέλος συνωμοσίας, φυλακίζεται χωρίς δίκη και χωρίς ελπίδα επιστροφής.       Σκαθαροζούμης ("Beetlejuice Beetlejuice") Κωμωδία φαντασίας, αμερικάνικης παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Τιμ Μπάρτον, με τους Μάικλ Κίτον, Γουινόνα Ράιντερ, Τζένα Ορτέγκα, Τζάστιν Θερού, Μόνικα Μπελούτσι, Γουίλεμ Νταφόε κα. Η επανεμφάνιση έπειτα από πέντε χρόνια του Τιμ Μπάρτον και από το συμπαθές αλλά κατώτερο των προσδοκιών «Ντάμπο», αποτελεί σίγουρα ένα γεγονός για τους σινεφίλ και ειδικά για τους λάτρεις του ιδιόρρυθμου σκηνοθέτη. Έτσι, μετά από 35 χρόνια ο Μπάρτον, αφού εξασφάλισε τη συμμετοχή του Μάικλ Κίτον, πήρε την απόφαση να παρουσιάσει το πολυαναμενόμενο σίκουελ του «Σκαθαροζούμη», κάτι που οι φαν της ταινίας περιμένουν πολλά χρόνια. Το μελαγχολικό «τερατώδες» και γεμάτο εφιάλτες και όνειρα σινεμά του Τιμ Μπάρτον, έχει τη δική του ιστορία, καθώς τα σκοτεινά πλοκάμια του μυαλού, η δίκαιη και μεγάλη καρδιά του, η ενήλικη παιδικότητα τού ιδιοφυούς σκηνοθέτη έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από το σύνολο του έργου του. Κι εδώ, στο σίκουελ της μακάβριας κωμωδίας επανέρχεται με την καρδιά του, μετά την τελματωμένη συνεργασία του με την Disney, ενώ εξαντλεί και την έβδομη δεκαετία της ζωής του. Αυτή, άλλωστε η νοσταλγία - εντάξει είναι και το βαρύ όνομα του Μπάρτον - έστειλε την ταινία στη Βενετία, με την οποία άνοιξε το φεστιβάλ. Αρχίζοντας να ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας του από εκεί που το άφησε, ο Μπάρτον μας επανασυστήνει τους ήρωές του. Η Λίντια, μεσήλικη πια, έχει τη δική της εκπομπή εξορκισμού φαντασμάτων στην τηλεόραση. Όταν ο πατέρας της σκοτωθεί επιστρέφοντας από ένα ταξίδι, η Λίντια και ο νεαρός και καιροσκόπος αρραβωνιαστικός της, η επαναστατημένη έφηβη κόρη της και η μητριά της Ντίλια θα επιστρέψουν στο πατρικό σπίτι για την κηδεία. Όταν η κόρη της, θα ανοίξει στη σοφίτα την πύλη του άλλου κόσμου, η Λίντια θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους δαίμονες και να προστατεύσει την οικογένειά της. Η νοσταλγική διάθεση του Μπάρτον, η αγάπη του για τον ήρωά του και τις εποχές, που ακόμη το σινεμά ήταν του δημιουργού και αποτέλεσμα ομαδικής συνεργασίας, κάτι που χάρισε πρωτόγνωρη φήμη στο αρχικό φιλμ, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, παρά τις προσδοκίες του σκηνοθέτη. Το φιλμ, διαθέτοντας κάτι από την άχλη της γοτθικής κωμωδίας τρόμου του 1988, τον κόσμο των πνευμάτων και τα υποβλητικά σκηνικά, είναι ιδιαίτερα φιλικό, παρά την πληθώρα και τη φαντασμαγορία των σκουληκιών που πετάγονται από παντού, του λείπει όμως η απαραίτητη αναζωογόνηση, το ξέφρενο αναρχικό χιούμορ, η δύναμη που θα πάει ένα βήμα παραπέρα τον μύθο. Η όποια φρεσκάδα οφείλεται στην παρουσία της επαναστατημένης κόρης της Λίντια, Αστρίντ (Τζένα Ορτέγκα), η οποία λαχταρά να επανασυνδεθεί με τον νεκρό πατέρα της, αλλά και στην παρουσία της Μόνικα Μπελούτσι, στον ρόλο της πρώην γυναίκας του Σκαθαροζούμη, μια δαιμονική, γεμάτη συνδετήρες, απέθαντη γυναίκα, που ρουφάει ψυχές. Αντιθέτως, ένα από τα βασικά ατού της πρώτης ταινίας, ο Μάικλ Κίτον - Σκαθαροζούμης, στον οποίο στηρίζονται οι αναμενόμενες ευφάνταστες ανατροπές, που αποτελεί το χειροποίητο εφέ της ιστορίας, φαίνεται ότι έχει εγκλωβιστεί σε ένα κοστούμι που μυρίζει ακόμη ναφθαλίνη, χάνοντας σημαντικό μέρος της συγκίνησης και της διασκέδασης. Το αποτέλεσμα τελικά, παρά την αξιοπρόσεκτη νοσταλγική και σινεφιλική προσπάθεια του Μπάρτον, είναι απλώς μία καλοστεκούμενη ταινία του είδους, χωρίς καμία ριζοσπαστική νέα κατεύθυνση, χωρίς τελικώς το ζουμί, που πρέπει να διαθέτει μια ταινία και μάλιστα ενός δημιουργού απαιτήσεων. ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Μετά από μια αναπάντεχη οικογενειακή τραγωδία, τρεις γενιές της οικογένειας Ντιτζ επιστρέφουν στο Γουίντερ Ρίβερ. Ακόμα στοιχειωμένη από τον Σκαθαροζούμη, η ζωή της Λίντια ανατρέπεται όταν η επαναστάτρια έφηβη κόρη της, η Άστριντ, ανοίγει κατά λάθος στη σοφίτα την πύλη για τον άλλο κόσμο.       Υπόθεση Γκολντμάν ("Le Proces Goldman") Δικαστικό δράμα, γαλλικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Σεντρίκ Καν, με τους Άριε Βορτχάλτερ, Αρτούρ Χαράρι, Πατρίκ Πινό, Νικολά Μπριανκόν κα. Εξαιρετικού ενδιαφέροντος γαλλικό δικαστικό δράμα, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και στην προσωπικότητα του Πιέρ Γκολντμάν, ενός αριστερού διανοούμενου ακτιβιστή, ο οποίος τη δεκαετία του '70 καταδικάστηκε για πολλές ληστείες, ενώ κατηγορήθηκε και για το φόνο δύο ανθρώπων και δολοφονήθηκε μυστηριωδώς, πιθανότατα από παρακρατικές οργανώσεις. Ο Σεντρίκ Καν («The Prayer», «Μια Καλύτερη Ζωή») τοποθετεί το στόρι του μέσα σε μια πολύβουη δικαστική αίθουσα, καταφέρνοντας εν πολλοίς να βάλει και τον θεατή μέσα σε αυτή, με το ντοκιμανταρίστικο ύφος του. Ομολογουμένως, η παρακολούθησή της μοιάζει εξαντλητική, καθώς το πυκνογραμμένο σενάριο και οι ιστορικές αναφορές απαιτούν την πλήρη αφοσίωση του θεατή, που και πάλι είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα του ξεφύγουν αρκετές προεκτάσεις του θέματος. Τον Απρίλιο του 1976, ξεκινά η δεύτερη δίκη του ακροαριστερού ακτιβιστή Πιέρ Γκολντμάν, που είχε καταδικαστεί σε πρώτο βαθμό με ισόβια κάθειρξη, για τέσσερις ένοπλες ληστείες, μία από τις οποίες είχε ως αποτέλεσμα τη δολοφονία δυο φαρμακοποιών. Ο ίδιος υποστηρίζει την αθωότητά του, δίχως να θέλει την υπεράσπιση για τον χαρακτήρα του ή άλλα δευτερεύουσας σημασίας γεγονότα και στέκεται στα περιστατικά, διαφωνώντας με τον νεαρό δικηγόρο του. Ο Γκολντμάν, που έχει γίνει είδωλο της διανοούμενης αριστεράς, προσωπικότητες της τέχνης και των γραμμάτων βρίσκονται στην αίθουσα για να του συμπαρασταθούν, επιμένει στην αθωότητά του, περιφρονώντας τους κατήγορους και τους δικαστές, σε μία δίκη γεμάτη εντάσεις και συγκινησιακή φόρτιση. Σε μια δικαστική αίθουσα, που μοιάζει περισσότερο με θεατρική σκηνή, ο Καν ακολουθώντας εν πολλοίς τη φόρμα μίας δραματοποιημένης ταινίας τεκμηρίωσης, δεν περιορίζεται στα γεγονότα, τις μαρτυρίες ή τα νομικά επιχειρήματα και τις φιοριτούρες, αλλά αντιθέτως δείχνει να βάζει στο επίκεντρο τις ιδέες, τις πολιτικές, τα ιστορικά γεγονότα της εποχής. Τελικά αυτές είναι που «δικάζονται» - κρίνονται από το κοινό, μέσα από ένα υπερπληθωρικό σενάριο, απ' το οποίο λείπουν οι απαραίτητες ανάσες. Οι παρατηρήσεις για μία εποχή - από την απαξίωση του Μάη του '68 μέχρι τις αυθαίρετες τακτικές των αρχών, της αστυνομίας και του καθεστώτος, αρκετά διεισδυτικές αν και ορισμένες φορές δείχνουν να πνίγονται από τους καταιγιστικούς διαλόγους. Η στιβαρή ερμηνεία του Άριε Βορτχάλτερ στον ρόλο του Γκολντμάν, ενός ακατάβλητου επαναστάτη, που δεν κάνει πίσω σε τίποτα και δεν ζητά τη συμπάθεια κανενός, ένα από τα ατού της ταινίας, που κλιμακώνει και κορυφώνει την αγωνία στο φινάλε. ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Το 1976 ξεκινάει η δεύτερη δίκη του Πιερ Γκολντμάν, ακροαριστερού ακτιβιστή που είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη για τέσσερις ένοπλες ληστείες και τον θάνατο δύο φαρμακοποιών. Στην τελευταία δίκη υποστηρίζει την αθωότητά του και μέσα σε λίγες εβδομάδες γίνεται είδωλο της διανοούμενης αριστεράς.       Strange Darling ("Strange Darling") Θρίλερ, αμερικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Τζ. Τ. Μόλνερ, με τους Γουίλα Φιντζέραλντ, Κάιλ Γκάλνερ, Μπάρμπαρα Χέρσεϊ, Έντ Μπέγκλεϊ Τζ., Μπιάνκα Σάντος κα. Άγριο θρίλερ, στηριζόμενο κυρίως στην ανατροπή του πυρήνα του κινηματογραφικού είδους που εκπροσωπεί, καθώς φλερτάρει ιδιαίτερα με το slasher horror και αντιστρέφοντας τους ρόλους στο αιματηρό κυνήγι «η γάτα με το ποντίκι», δημιουργώντας μία έξαψη, μια περίεργη γοητεία στο κοινό και ειδικά στο νεανικό. Ο σεναριογράφος, ηθοποιός και σκηνοθέτης Τζ. Τ. Μόλνερ, σε αυτή τη δεύτερη ταινία του, που έχει πολυδιαφημιστεί στο διαδίκτυο και έχει αποσπάσει τον έπαινο από τον εμβληματικό συγγραφέα Στίβεν Κινγκ, αποπροσανατολίζει τον θεατή, για να τον ρίξει στα βαθιά, με τη μη γραμμική αφήγησή του, που τονώνει ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον και τις ανατριχίλες. Το στόρι, που παραπέμπει σε αληθινά περιστατικά, αλλά είναι επινόηση του Μόλνερ, θέλει μια νεαρή γυναίκα να έχει μία ερωτική συνεύρεση με έναν αστυνομικό, τον οποίο κατηγορεί για σίριαλ κίλερ, ενώ η ίδια αφού παίζει μαζί του, προσπαθεί να τον μαχαιρώσει, αλλά δεν τα καταφέρνει, καθώς αυτός θα την πυροβολήσει στο αυτί. Η πρώτη ώρα της ταινίας, από τα 90 λεπτά συνολικής διάρκειας - περιλαμβάνει τα κεφάλαια 3, 5, 1, 4 και 2, με αυτή τη σειρά - καταλήγοντας στη μεγάλη αποκάλυψη ότι αυτή είναι στην πραγματικότητα η καταζητούμενη δολοφόνος, μία επικίνδυνη φυγάς, γνωστή με το παρατσούκλι «Ηλεκτρική Κυρία». Ο Μόλντερ, ακολουθώντας μία αντισυμβατική αφήγηση και δίνοντας ένα ελκυστικό ιριδίζον στυλ στα νυχτερινά γυρίσματα, τα οποία συνδυάζει καθοριστικά με έναν εκτυφλωτικό ρεαλισμό την ημέρα, έχοντας ως διευθυντή φωτογραφίας τον γνωστό ηθοποιό Τζοβάνι Ριμπίζι, σίγουρα θα κάνει αίσθηση, έχοντας ταυτόχρονα στη διάθεσή του ένα δυνατό καστ, του οποίου ηγείται η αφηνιασμένη Γουίλα Φιντζέραλντ. Το φιλμ, φαίνεται ότι έχει στόχο να αμφισβητήσει τις προκαταλήψεις των θεατών σχετικά με τους ρόλους των φύλων, κάτι που καταφέρνει ως ένα βαθμό, αλλά μάλλον κυρίως με τον εντυπωσιασμό και μια δόση αμετροέπειας του σκηνοθέτη, που βάζει πάνω απ' όλα το «εγώ» του. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα διφορούμενο νόημα για τη στάση της γυναίκας στο σεξ, την πίστη και την απιστία, ενώ τις περισσότερες φορές το παράξενα γοητευτικό φιλμ παραμένει στην επιφάνεια, στην ματωμένη επιδερμίδα. ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται σε ένα one-night stand που σύντομα θα εξελιχθεί σε ένα αιματηρό κυνηγητό…       Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες: Το Αδελφάτο των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης ("Monty Python and the Holy Grail") Η κλασική ανεπανάληπτη κωμωδία των ιδιοφυών Μόντι Πάιθον επιστρέφει σε επανέκδοση για να μας θυμίσει τις εποχές που ο κινηματογράφος μπορούσε να αφυπνίσει μέσα από ξεκαρδιστικές ιστορίες, ένα ανελέητο αναρχικό χιούμορ. Το 1975, στην πρώτη ουσιαστικά, τούτη δω, ταινία τους, η αθάνατη παρέα των Τέρι Γκίλιαμ, Τζον Κλιζ, Γκράχαμ Τσάπμαν, Έρικ Άιντλ, Μάικλ Πάλιν και Τέρι Τζόουνς, θα κατακρεουργήσει τον θρύλο του Βασιλιά Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης, στην αναζήτησή τους για το Άγιο Δισκοπότηρο και ταυτόχρονα θα κατεδαφίσουν την πραγματικότητα της δεκαετίας του '70, αποδεικνύοντας ότι τα πράγματα θα πηγαίνουν όλο και χειρότερα. Προφητεύοντας και προειδοποιώντας για την έλευση της Θάτσερ και του Θατσερισμού, οι Μόντι Πάιθον δεν αφήνουν τίποτα όρθιο και με ένα δαιμονιώδες κέφι, αλλεπάλληλα γκανγκς και απίστευτες ιδέες θα μας προσφέρουν μία κινηματογραφική εμπειρία και γέλια μέχρι δακρύων.       Μαγική Πόλη Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ο Νίκος Κούνδουρος, επηρεασμένος σφόδρα από τον ιταλικό νεορεαλισμό, θα κάνει την καλύτερη ταινία του, παρότι ο «Δράκος» θεωρείται η εμβληματική του δημιουργία. Πριν από 70 χρόνια, ο νεαρός σκηνοθέτης, μόλις έχει επιστρέψει από τη Μακρόνησο και αποφασίζει να γυρίσει την πρώτη του ταινία, γύρω από τις περιπέτειες μίας παρέας βιοπαλαιστών, που ζει σε μία παραγκούπολη της Αθήνας, με φυσικό σκηνικό το περιβόητο Δουργούτι. Ο Κούνδουρος αναδεικνύει μία Ελλάδα της μιζέριας και της απόγνωσης, του περιθωρίου, που έμενε - και κατ' εντολήν - εκτός κινηματογράφου, καθώς προβαλλόταν μόνο η στρεβλή οικονομική ανάπτυξη και η δημιουργία της αστικής τάξης. Εξαιρετική προσπάθεια, που ορισμένες φορές μοιάζει πιστό αντίγραφο ιταλικών ταινιών της εποχής, ακόμη και οι δυτικές επιβολές στη λαϊκή διασκέδαση, που τονίζει η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, ενώ σημαντική είναι και η συμβολή της ασπρόμαυρης φωτογραφίας του Κώστα Θεοδωρίδη. Ο Γιώργος Φούντας στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι μία αποκάλυψη, που θα του δώσει τον επόμενο χρόνο τον περίφημο ρόλο του Μίλτου στη «Στέλλα», ενώ ο Θανάσης Βέγγος, φίλος του Κούνδουρου από την Μακρόνησο, θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο σινεμά. Ο μετέπειτα ζεν πρεμιέ Ανδρέας Ντούζος στο ντεμπούτο του και οι ψημένοι Μίμης Φωτόπουλος και Στέφανος Στρατηγός, μαζί με τις Μαργαρίτα Παπαγεωργίου και την Εύα Μπρίκα, αλλά και τον Μάνο Κατράκη, που εμφανίζεται στα πρώτα πλάνα και είναι ο αφηγητής της ταινίας, συνθέτουν ένα υπέροχο καστ, απ' το οποίο δεν λείπουν οι λαϊκές φάτσες της εποχής. Φινάλε συγκινητικό, όπως και οι θύμησες που προσφέρει το χειροποίητο φιλμ του Κούνδουρου, το οποίο επαναπροβάλλεται σε ψηφιακές κόπιες.       Μικρή Ιστορία για Έναν Έρωτα ("Krotki Film o Milosci") Μία από τις ιστορίες του «Δεκαλόγου» του Κριστόφ Κισλόφκι, που έγινε αυτόνομη ταινία το 1988, σε επανέκδοση με αποκατεστημένες ψηφιακές κόπιες. Ο περίφημος Πολωνός σκηνοθέτης ισορροπεί αριστοτεχνικά μεταξύ του ηδονοβλεπτικού και του οικείου, του ψυχρά αποστασιοποιημένου και της συναισθηματικής φόρτισης, βυθίζοντας τους θεατές στον εσωτερικό κόσμο των πρωταγωνιστών. Ένα υποδόριο σχόλιο για τη φύση των ανθρώπων και το πρόβλημα των σχέσεων, που μπορεί να λυτρώσει μόνο η δύναμη της αγάπης. Ένας μοναχικός και εσωστρεφής νεαρός παρακολουθεί μέσα από το τηλεσκόπιό του την καθημερινότητα μίας όμορφης γειτόνισσάς του. Κάτι που εξελίσσεται σε εμμονή, η οποία όταν αποκαλύπτεται προκαλεί συναισθηματικές συγκρούσεις και ανατροπές. Εξαιρετικό δείγμα της γραφής του Κισλόφσκι, που έχει ως συμπαραστάτες τον Σμπίγκνιου Πράισνερ στη μουσική και τον Βίτολντ Άνταμεκ στη φωτογραφία, ενώ πρωταγωνιστούν έξοχα οι Γκραζίνα Ζαπολόφσκα και Όλαφ Λουμπαζένκο.       Cure ("Kyua") Η ταινία με την οποία συστήθηκε στη Δύση το 1997 ο Κιγιόσι Κουροσάβα, «ο μαύρος πρίγκιπας του γιαπωνέζικου νέου κύματος», είναι ένα υποβλητικό ψυχολογικό, σκληρό θρίλερ, που εστιάζει στην προσωπικότητα ενός ντετέκτιβ ο οποίος ερευνά μια σειρά αποτρόπαιων φόνων. Σαγηνευτική, καθηλωτική αφήγηση, άψογα κάδρα, υπέροχοι φωτισμοί και ένας θαυμαστός πρωταγωνιστής τοποθετούν τον θεατή σε ένα ζοφερό σύμπαν όπου το κακό έχει τη μορφή των απωθημένων επιθυμιών και ζητούν επιτακτικά ικανοποίηση. Στην καλύτερη ταινία τού Κουροσάβα, που δεν έχει καμία σχέση με τον αξέχαστο συνεπώνυμό του Ακίρα, πρωταγωνιστεί ο Κότζι Γιακούσο, που απολαύσαμε προσφάτως στην τελευταία ταινία του Βέντερς.     ΑΠΕ-ΜΠΕ

Στη συναυλία προς τιμήν του Λευτέρη Παπαδόπουλου, που έγινε την Τετάρτη (4/9) στο Καλλιμάρμαρο, Σε βίντεο που αναρτήθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φαίνεται η Χαρούλα Αλεξίου να τραγουδά στο πλευρό του Μίλτου Πασχαλίδη το τραγούδι με τίτλο «Ο αρχηγός». «Έχω κλείσει τις κουρτίνες μου εδώ και πολύ καιρό. Σήμερα, όμως, θα ανοίξω αυτή την κουρτίνα για να μπει το φως σου μέσα και ό,τι μπορεί να κάνει αυτή η φωνή, θα το κάνει. Γιατί πάντα σε φωνάζαν αρχηγό και στον αρχηγό μπροστά δεν μπορείς να πεις "όχι"» ανέφερε η ίδια από τη σκηνή. Όπως η ίδια έχει ανακοινώσει έχει σταματήσει το τραγούδι λόγω της φυσικής φθοράς της φωνής της.        

Με ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων για μικρούς και μεγάλους, λάτρεις της τεχνολογίας, των επιστημών και της αστρονομίας, αλλά και με πολλές εκπλήξεις το Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας – ΝΟΗΣΙΣ διοργανώνει και φέτος το Astroparty, μία εκδήλωση που έγινε θεσμός. Αστρονομικές παρατηρήσεις με τηλεσκόπια, πτήσεις drones, εντυπωσιακά πειράματα, προβολές στο Πλανητάριο είναι ορισμένες από τις δραστηριότητες που αναμένεται να προσελκύσουν και φέτος το κοινό σε αυτό το διαφορετικό πάρτι της πόλης, το οποίο έχει καθιερωθεί ως μία γιορτή για τα θαύματα της Επιστήμης και της Τεχνολογίας Το φετινό Astroparty θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου, από τις 11 το πρωί έως τις 9 το βράδυ και θα δώσει την ευκαιρία σε όσους βρεθούν στο ΝΟΗΣΙΣ, να γνωρίσουν το έργο του και να ενημερωθούν για τα προγράμματά του, στα οποία η επιστήμη συνδυάζεται με τη βιωματική εμπειρία και η γνώση με την ψυχαγωγία. Οι προγραμματισμένες δραστηριότητες του Astroparty 2024 - τόσο στον εσωτερικό όσο και στον υπαίθριο χώρο των εγκαταστάσεων του ΝΟΗΣΙΣ- περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων δραστηριότητες για όλες τις ηλικίες, από το πεδίο των επιστημών και της τεχνολογίας και συγκεκριμένα:   • Έκθεση υπολογιστών και retro video games • Διαδραστικά εκθέματα και εντυπωσιακά πειράματα • Εκπαιδευτικά εργαστήρια και κατασκευές • Εγκαταστάσεις εικονικής πραγματικότητας • Παρουσιάσεις από ερευνητικές ομάδες • Αστρονομικές παρατηρήσεις με τηλεσκόπια • Διαγωνισμοί επιστημονικών γνώσεων • Πτήσεις Drones • Προβολές στο Πλανητάριο και το Κοσμοθέατρο • Έκθεση φωτογραφίας «20 Χρόνια ΝΟΗΣΙΣ- Astroparty» • Παρουσιάσεις από ραδιοερασιτέχνες • Επίσκεψη στο Μουσείο Τεχνολογίας • Παρέλαση κρουστών και street performers • Show πυροτεχνημάτων   Παράλληλα το ΝΟΗΣΙΣ υπόσχεται πολλές εκπλήξεις σε όσους βρεθούν το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου στις εγκαταστάσεις του «εκεί που η επιστήμη γίνεται διασκέδαση!»     Τα εισιτήρια Οι τιμές των εισιτηρίων για το Astroparty διαμορφώνονται ως εξής: - Γενική είσοδος (στις δράσεις του Astroparty): 3€ - Μειωμένο εισιτήριο στις δράσεις του ΝΟΗΣΙΣ (Τεχνοπάρκο, Πλανητάριο, Κοσμοθέατρο): 2€/δράση - Δωρεάν είσοδος για παιδιά μέχρι 4 ετών και A.M.E.A. μέχρι 18 ετών.

Η καιρική αστάθεια του Σαββάτου δεν απέτρεψε εκατοντάδες επισκέπτες να βρεθούν στην έναρξη των ετήσιων Γιορτών Παλιάς Πόλης στην Ξάνθη. Μπορεί η εναρκτήρια συναυλία των γιορτών με τη δημοφιλή ερμηνεύτρια Ματούλα Ζαμάνη να ματαιώθηκε λόγω βροχής και οι διάφοροι σύλλογοι να μην κατάφεραν να υποδεχθούν στα φιλόξενα στέκια τους επισκέπτες, ωστόσο η πανέμορφη παλιά πόλη της Ξάνθης γέμισε και πάλι ζωή, χρώματα, μυρωδιές, μουσική και πολλή ενέργεια. Μνημεία, χώροι πολιτισμού και εικαστικών, μουσεία, βιβλιοθήκες, αυλές αρχοντικών που βρίσκονται στην παλιά πόλη της Ξάνθης άνοιξαν τις πόρτες τους από το απόγευμα του Σαββάτου για να φιλοξενήσουν δράσεις, εκδηλώσεις και πολλές εκπλήξεις και θα παραμείνουν ανοιχτές ολόκληρη την εβδομάδα που θα διαρκέσουν οι γιορτές. Παρά τη βροχή, οι επισκέπτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των διοργανωτών και είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν πολλά και ενδιαφέροντα εικαστικά δρώμενα. Από τις πιο όμορφες εμπειρίες που μπορούν να ζήσουν τόσο οι μόνιμοι κάτοικοι όσο και οι επισκέπτες είναι οι οργανωμένες ξεναγήσεις σε μικρά γκρουπ που γίνονται καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας στον παραδοσιακό οικισμό της παλιάς πόλης από την πάντα δραστήρια και πιστοποιημένη ξεναγό Νατάσσα Μιχαηλίδου. Οι επισκέπτες, στη διάρκεια αυτών των ξεναγήσεων έχουν τη μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσουν δραματοποιημένη την καθημερινή ζωή της Βelle Époque στην Ξάνθη από την θεατρική ομάδα «Έντιμοι Απατεώνες», ενώ καταλήγοντας στο εντυπωσιακό σπίτι του Μάνου Χατζιδάκι, η καθηγήτρια του δημοτικού ωδείου Ξάνθης, Βαρβάρα Στράντζαλη, «ντύνει» μουσικά εικόνες και περιγραφές μιας κοσμοπολίτικης κοινωνίας του 19ου και του 20ου αιώνα.     Έκθεση τρισδιάστατων αρχοντικών της παλιάς πόλης Στις φετινές Γιορτές Παλιάς Πόλης, μικροί και μεγάλοι επισκέπτες έχουν για πρώτη φορά τη δυνατότητα να θαυμάσουν τρισδιάστατες μικρογραφίες ορισμένων από τα πιο εντυπωσιακά αρχοντικά κτίσματα του παραδοσιακού οικισμού. Κάθε εκτυπωμένο πρότυπο χαρτοτεχνίας αντιπροσωπεύει ένα κτίριο από την παλιά πόλη της Ξάνθης, παρέχοντας έναν τρόπο σύνδεσης με την πλούσια αρχιτεκτονική κληρονομιά της. Στην εντυπωσιακή κατοικία του 19ου αιώνα, στην αρχή της παλιάς πόλης, όπου μέχρι το 2013 στεγάζονταν το δημαρχείο της Ξάνθης και σήμερα πλήρως αποκατεστημένο λειτουργεί ως χώρος πολιτισμού και εκδηλώσεων, παρουσιάζεται το ψηφιακό πρόγραμμα «Πολιτιστικές Διαδρομές», που υλοποιεί ο δήμος Ξάνθης, στο πλαίσιο του οποίου εκτίθενται και οι μικρογραφίες των αρχοντικών. Μάλιστα, οι μικροί επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να πάρουν δωρεάν εκτυπωμένα τις χάρτινες μικρογραφίες των αρχοντικών και να τα κατασκευάσουν μόνοι τους. Οι Γιορτές Παλιάς Πόλης αποβλέπουν στην ανάδειξη, προβολή και ανάπτυξη, ενός οικιστικού χώρου, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με βαριά ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Κάθε χρόνο, την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια των γιορτών, η πόλη της Ξάνθης ζει για λίγο στο χτες, ξυπνώντας μέσα στις καρδιές των παλαιότερων θύμισες από το παρελθόν. Ταυτόχρονα, οι επισκέπτες βιώνουν το παρόν και γνωρίζουν την πλούσια ιστορία της πόλης, έχοντας αφεθεί στους ρυθμούς της μουσικής, που πλημμυρίζει τα στενά σοκάκια του παραδοσιακού οικισμού. Από τις 31 Αυγούστου έως τις 7 Σεπτεμβρίου, η Ξάνθη καλεί μικρούς και μεγάλους από ολόκληρη τη βόρεια Ελλάδα να ζήσουν μια εβδομάδα γεμάτη ενέργεια, πολιτισμό και διασκέδαση. Όσοι ανταποκριθούν στο κάλεσμα των διοργανωτών θα απολαύσουν ζωντανές εμφανίσεις από κορυφαίους καλλιτέχνες και συγκροτήματα (BeetRoots, Χειμερινοί Κολυμβητές, Γιαγκίνηδες, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Άλκηστις Πρωτοψάλτη) και νέους ταλαντούχους μουσικούς, σε μια γιορτή πλούσια σε ρυθμό και μελωδίες που θα ενθουσιάσουν και θα ξεσηκώσουν. Ολόκληρη αυτή την εβδομάδα, η πόλη μεταμορφώνεται σε έναν πολύχρωμο καμβά πολιτισμού, με εκθέσεις τέχνης, ενδιαφέρουσες ομιλίες και παρουσιάσεις που κεντρίζουν το ενδιαφέρον και εμπνέουν. Οι μικρότερες ηλικίες μπορούν να απολαύσουν παιχνίδια και δραστηριότητες σχεδιασμένες ειδικά για τα παιδιά, ενώ οι ενήλικες μπορούν να συμμετέχουν σε παραδοσιακά γλέντια και να ανακαλύψουν τοπικές γεύσεις και μουσικές.     ΑΠΕ-ΜΠΕ