Όλα χορός να γίνουνε – Αποκριάτικες εκδηλώσεις στον Λαγκαδά AUDIO

Ο ένας έγραψε τραγούδι και ο άλλος θεατρικό έργο.   Δύο νέα παιδιά, φοιτητές στο ΑΠΘ, συγκλονισμένοι και επηρεασμένοι από την δολοφονία του 19χρονου φοιτητή Άλκη Καμπανού τον Φεβρουάριο του 2022, δημιούργησαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο έτσι ώστε να μην ξεχαστεί το τραγικό γεγονός και να μην υπάρξει ξανά βία.   Ο Θοδωρής Κόντος από το Αγρίνιο, φοιτητής της Γεωπονικής σχολής στο ΑΠΘ, έγραψε τη μουσική και τους στίχους στο τραγούδι «Ωδή στον Άλκη».   Μιλώντας στην εκπομπή «Δύο στις 2» του Ράδιο Θεσσαλονίκη, τόνισε ότι «στη θέση του Άλκη θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς».   Ακούστε το τραγούδι εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=uaSXTtl_230   Ο Γιώργος Τριανταφύλλου από την Κοζάνη, φοιτητής Θεατρολογίας στη Θεσσαλονίκη έγραψε ένα θεατρικό έργο με μία πράξη για τον Άλκη. «Όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιούμε τι έγινε. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε» επισήμανε στο Ράδιο Θεσσαλονίκη. Ακούστε το απόσπασμα της εκπομπής στο παραπάνω ηχητικό.

Το "Number One" της Ελλάδας επιστρέφει Tο 12άρι της Ελλάδας, στον μεγάλο τελικό της 68ης Eurovision, θα ανακοινώσει φέτος, η  Έλενα Παπαρίζου. Σύμφωνα με την ΕΡΤ, η νικήτρια της Eurovision 2005 θα είναι η "φωνή" της Ελλάδας στη μεγάλη βραδιά, δίνοντας την βαθμολογία. Η ανακοίνωση της ΕΡΤ: "Η διεθνούς φήμης ερμηνεύτρια, η μοναδική που κατέκτησε την πρώτη θέση για την Ελλάδα στη Eurovision του 2005, στο Κίεβο της Ουκρανίας, με το τραγούδι «My number one», τη βραδιά του Τελικού, το Σάββατο 11 Μαΐου 2024, θα ανακοινώσει τους 12 βαθμούς της ελληνικής Κριτικής Επιτροπής, σε μια χρονιά που σηματοδοτεί την επέτειο των 50 χρόνων από την πρώτη συμμετοχή της χώρας μας στον Διαγωνισμό Τραγουδιού. Η Ελλάδα, με τη Μαρίνα Σάττι και το τραγούδι «ZARI», συμμετέχει στην 68η Eurovision που διεξάγεται στο Μάλμε της Σουηδίας από τις 7 έως τις 11 Μαΐου 2024. Η υψηλότερη βαθμολογία της Ελλάδας θα «ταξιδέψει» με τη φωνή της Έλενας Παπαρίζου, σε απευθείας σύνδεση από την Αθήνα και το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, στη Σουηδία και σε όλο τον κόσμο".

Στο Μέγαρο Μουσικής Η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Σόφιας θα επισκεφθεί τη Θεσσαλονίκη όπου θα παρουσιάσει στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης συμφωνική συναυλία με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης την Κυριακή 22 Οκτωβρίου, στις 9 το βράδυ. Την παράσταση θα διευθύνει ο Νάιντεν Τοντόροφ, όπως ανακοίνωσε στην ιστοσελίδα του το Γενικό Προξενείο της Βουλγαρίας στη Θεσσαλονίκη. Η εκδήλωση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος "Θεσσαλονίκη-Σόφια: Βαλκανική Γέφυρα Πολιτισμού", πρόσθεσε η βουλγαρική διπλωματική αντιπροσωπεία. Το Γενικό Προξενείο ανέφερε ότι στην εκδήλωση θα παρουσιαστούν το έργο "Εορταστική Εισαγωγή" του Βέσελιν Στόγιανοφ, το χορογραφικό ποίημα για ορχήστρα "Λα Βαλς" του Μορίς Ραβέλ και η σουίτα "Εικόνες από μια έκθεση" του Μοντέστ Μουσόργκσκι σε ενορχήστρωση Μορίς Ραβέλ.

«Τα σπουδαία ντοκιμαντέρ είναι είδος με βαθιά δημοκρατικά χαρακτηριστικά» δήλωσε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου κηρύσσοντας την έναρξη του φεστιβάλ στον κινηματογράφο «Ολύμπιον» Η κα. Σακελλαροπούλου εξέφρασε τη χαρά της που κήρυξε την έναρξη του φεστιβάλ καθώς όπως είπε πρόκειται για μια ξεχωριστή διοργάνωση που θεμελιώθηκε το 1999 από τον αείμνηστο Δημήτρη Εϊπίδη, διευθυντή του επί δεκαπέντε και πλέον χρόνια, εξελίχθηκε σε έναν διεθνούς κύρους θεσμό και συνεχίζει την φιλόδοξη πορεία του έχοντας στο τιμόνι του την Ελίζ Ζαλαντό και τον Ορέστη Ανδρεαδάκη. Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας απένειμε το Βραβείο «Χρυσός Αλέξανδρος» στον Ισπανό σκηνοθέτη Φερνάντο Τρουέμπα, για το ντοκιμαντέρ. «Σήμερα, βραβεύουμε έναν σπουδαίο δημιουργό, τον Ισπανό σκηνοθέτη Φερνάντο Τρουέμπα, ο οποίος, σε συνεργασία με τον Χαβιέρ Μαρισκάλ, δημιούργησε ένα εικαστικό κομψοτέχνημα με έντονα στοιχεία πολιτικού ντοκιμαντέρ. Μας ταξιδεύει στα χρόνια της άνθισης της μπόσα νόβα στη Βραζιλία, αλλά, ταυτόχρονα, διερευνώντας την μυστηριώδη εξαφάνιση του βιρτουόζου πιανίστα και συνθέτη Φρανσίσκο Τενόριο Τζούνιορ σε μια περιοδεία του στην Αργεντινή το 1976, μιλάει για την στυγνή δικτατορία του Βιντέλα, την αυταρχική καταπίεση και τις δολοφονίες του στρατιωτικού καθεστώτος, την καταστροφική βιαιότητα της κρατικής τρομοκρατίας. Και είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα η συγκυρία να βραβεύεται αυτή η ουσιαστικά πολιτική ταινία στο πλαίσιο του φετινού φεστιβάλ, το οποίο αφιερώνει μία από τις πολλές του ενότητες στην συμπλήρωση 50 χρόνων από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στον τόπο μας. Προσφέρεται έτσι μια ακόμη ευκαιρία να διατρανώσουμε την εμπιστοσύνη μας στο μόνο πολίτευμα στο οποίο δεν νοούνται άνθρωποι εγκλωβισμένοι σε διακρίσεις και στερεότυπα, περιορισμοί στην ελευθερία της έκφρασης, αποστέρηση θεμελιωδών δικαιωμάτων. Με την επίγνωση ότι η δημοκρατία είναι μια εύθραυστη έννοια που οφείλουμε να την καλλιεργούμε, να την υπερασπιζόμαστε και να την προστατεύουμε αδιάκοπα» είπε.                 Η ίδια τόνισε ότι «Τα σπουδαία ντοκιμαντέρ αποκαλύπτουν την αυθαιρεσία της εξουσίας, τη βαρβαρότητα των αυταρχικών καθεστώτων». «Καλλιτεχνική αναπαράσταση της πραγματικότητας ή δημιουργική διαχείριση μιας αθέατης πλευράς της, ποιητική αποτύπωση μιας τεκμηριωμένης αλήθειας ή υποκειμενική καταγραφή κάποιων διαστάσεών της, το ντοκιμαντέρ είναι κινηματογραφικό είδος που προϋποθέτει πολιτισμική ευαισθησία, δημοσιογραφική αυθεντικότητα, ηθική ακεραιότητα, νοηματική καθαρότητα και πολιτική ευθυκρισία», δήλωσε χαρακτηριστικά συνέχισε λέγοντας «Σε μια εποχή που η χρήση της τεχνολογίας τείνει να απομακρύνει μεγάλο μέρος του κινηματογράφου μυθοπλασίας από την ανθρώπινη εμπειρία δημιουργώντας σύμπαντα υποβλητικής και συχνά εξωπραγματικής σαγήνης, το ντοκιμαντέρ αναλαμβάνει να ανακατασκευάσει, να εμβαθύνει, να αναστοχαστεί και να ερμηνεύσει την πραγματικότητα, χωρίς να την αντιγράφει ή να την αντανακλά, αλλά και χωρίς να αποκόπτεται από τον λόγο του τεκμηρίου ή να αποσπάται από τη ζωή. Τα σπουδαία ντοκιμαντέρ μας συγκινούν συναισθηματικά, διευρύνουν την αντίληψή μας για τον κόσμο, αμφισβητούν τις πεποιθήσεις, τις προκαταλήψεις, τις κατεστημένες παραδοχές μας. Δίνουν τον λόγο σε φωνές που δεν εκπροσωπούνται επαρκώς, φέρνουν στο φως αθέατες ή αποσιωπημένες πλευρές της ανθρώπινης εμπειρίας, αποκαλύπτουν την αυθαιρεσία της εξουσίας, τη βαρβαρότητα των αυταρχικών καθεστώτων. Συνθέτοντας έναν ασφαλώς υποκειμενικό λόγο, πάντοτε όμως βασισμένο σε ερευνητικό υλικό, αναδεικνύουν κρυφές πτυχές των γεγονότων, επιτρέπουν νέες αναγνώσεις παραδεδομένων αληθειών, θέτουν υπό αίρεση κυρίαρχες αφηγήσεις και πλουτίζουν τον δημόσιο διάλογο. Είναι, με δυο λόγια, ένα είδος με βαθιά δημοκρατικά χαρακτηριστικά, συνώνυμο της ελεύθερης έκφρασης και της αδέσμευτης διακίνησης των ιδεών». Μετά τη λήξη της τελετής έναρξης η κα. Σακελλαροπούλου παρακολούθησε την προβολή του ντοκιμαντέρ του Φερνάντο Τρουέμπα με τίτλο «Πυροβόλησαν τον πιανίστα». Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Υφυπουργός Πολιτισμού, αρμόδιος για θέματα Σύγχρονου Πολιτισμού, Χρίστος Δήμας, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Στέλιος Αγγελούδης και η Αντιπεριφερειάρχης Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Κεντρικής Μακεδονίας, Μελίνα Δερμεντζοπούλου, τους οποίους υποδέχτηκαν εκ μέρους του Φεστιβάλ η Ελίζ Ζαλαντό, γενική διευθύντρια, ο Ορέστης Ανδρεαδάκης, καλλιτεχνικός διευθυντής, η Ελευθερία Θανούλη, πρόεδρος του ΔΣ, και μέλη της διοίκησης.    

Σε λίγες μέρες ξεκινά το 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Ένας αγαπημένος θεσμός για την πόλη μας με καταξιωμένες συμμετοχές. Ανάμεσα σε αυτές και το ντοκιμαντέρ του δημοσιογράφου Νίκου Ασλανίδη, "Υπηρετώντας την αλήθεια".   Μίλησε στο Ράδιο Θεσσαλονίκη 94.5 fm και την Πέτρα Καρυώτη για την ιστορική διαδρομή της Ένωσης Συντακτών Μακεδονίας Θράκης. Ιστορία 110 ετών! Ακούστε την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση στο παραπάνω απόσπασμα για τις εποχές που οι δημοσιογράφοι δεν έβγαιναν από πανεπιστημιακές σχολές αλλά από δημοσιογραφικά γραφεία και από το κυνήγι του ρεπορτάζ... Το ντοκιμαντέρ εστιάζει σε όλους τους σταθμούς της ιστορίας του τελευταίου αιώνα, δίνοντας έμφαση στο ρόλο των δημοσιογράφων. Την περίοδο της Κατοχής, 22 δημοσιογράφοι υπογράφουν το μυστικό «Πρωτόκολλο Τιμής» με το οποίο δεσμεύονται να μην προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα έντυπα που εξέδιδαν οι κατακτητές και να εργαστούν μόνο στις εφημερίδες που εξέφραζαν την Αντίσταση. Τρεις δημοσιογράφοι θα μεταφερθούν στα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου θα βρουν τραγικό θάνατο... Την περίοδο του Εμφυλίου, ένας Αμερικανός δημοσιογράφος δολοφονείται και ένας Θεσσαλονικιός συνάδελφος του κατηγορείται άδικα, φυλακίζεται και βασανίζεται. Οι συλλήψεις δημοσιογράφων αλλά και τα βασανιστήρια συνεχίζονται και την περίοδο της επταετίας... Όπως δηλώνει ο δημοσιογράφος και σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ Νίκος Ασλανίδης, είναι ένα μνημόσυνο για όλους αυτούς τους δημοσιογράφους που υπηρέτησαν την αλήθεια με πίστη και αφοσίωση γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η πληροφόρηση δεν είναι εμπόρευμα ή μέσο προπαγάνδας αλλά κοινωνικό αγαθό. «Στην ιστορική διαδρομή της Ένωσης Συντακτών Μακεδονίας-Θράκης βλέπουμε ότι πρώτιστο καθήκον της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοσιογράφων ήταν η δημοσιοποίηση όλης της αλήθειας» τόνισε χαρακτηριστικά ο Νίκος Ασλανίδης και πρόσθεσε: «Βλέπουμε ότι πολλές φορές η αλήθεια γίνεται αιτία να ταλαιπωρούνται, να μένουν άνεργοι, να φυλακίζονται ακόμα και να χάνουν τη ζωή τους. Γιατί η ευθύνη των δημοσιογράφων απέναντι στην κοινή γνώμη υπερβαίνει οποιασδήποτε άλλης ευθύνης, ιδιαίτερα απέναντι σε εργοδότες, σε δημόσιες αρχές και σε κάθε μορφή εξουσίας...» Το ντοκιμαντέρ «Υπηρετώντας την Αλήθεια» που υλοποιήθηκε με χρηματοδότηση του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΜΘ, θα προβληθεί την Κυριακή 10 Μαρτίου, στις 17,30 στο κινηματογράφο «Μακεδονικόν». Ο πολυβραβευμένος δημοσιογράφος Νίκος Ασλανίδης αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Μακεδονία" , ήταν ο δημιουργός της σειράς επί 13 έτη "Αληθινά Σενάρια" στην ΕΡΤ3 και συνεχίζει να δημιουργεί ντοκιμαντέρ αναδεικνύοντας τη δύναμη και το μεγαλείο της ανθρώπινης θέλησης. Πρωταγωνιστές ήταν και είναι συνάνθρωποι μας που κατόρθωσαν όχι μόνο να μη λυγίσουν στις αντιξοότητες της ζωής αλλά κατάφεραν να διακριθούν σε διάφορους τομείς.Mέσα από διεξοδική έρευνα ανακαλύπτει μαρτυρίες και τις διασώζει για τη διατήρηση της Αλήθειας, της Ιστορίας και του Πολιτισμού. Δείτε όλα τα ντοκιμαντέρ στον παρακάτω σύνδεσμο : Ρεπορτάζ : Πέτρα Καρυώτη

Ένα λαμπερό ανάκτορο, στην κυριολεξία, φαίνεται ότι ήταν το μινωικό ανάκτορο των Αρχανών, όπως αποκάλυψε η φετινή ανασκαφή της Αρχαιολογικής Εταιρείας υπό την διεύθυνση της δρος Έφης Σαπουνά-Σακελλαράκη Η ανασκαφή, που πραγματοποιήθηκε στο βορειότερο, μέχρι στιγμής, τμήμα του ανακτόρου στις Αρχάνες, πρόσθεσε πολλά νέα στοιχεία για το κτίριο και συμπλήρωσε τις γνώσεις μας για την αρχιτεκτονική και την κατασκευή του. Συγκεκριμένα ανασκάφηκαν ο ισόγειος χώρος και ο πρώτος όροφος, ενώ πλήθος λίθων είχαν καταπέσει από τον δεύτερο ή τρίτο όροφο, συμπαρασύροντας τμήματα των δαπέδων. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο των φετινών ανασκαφών ήταν η αποκάλυψη της χρήσης για την κατασκευή του, ενός λαμπερού υλικού, του γυψόλιθου, γνωστού από την Φαιστό και την Κνωσό. Στις Αρχάνες χρησιμοποιήθηκε καθ΄ υπερβολήν σε παραστάδες, πολύθυρα κ. ά. οδηγώντας στην εικόνα ενός «λαμπερού» κτιρίου. Σημαντική ήταν και η αποκάλυψη του πολύθυρου του ανακτόρου, το οποίο μαζί με το δίθυρο -που επίσης αποκαλύφθηκε- από γυψόλιθο και έναν κεντρικό κίονα συγκροτούν το τμήμα ενός «Minoan Hall», σημαντικού στοιχείου της πολυτελούς (elite) μινωικής αρχιτεκτονικής. Ένα ακόμη νέο στοιχείο είναι, ο εντοπισμός του σημείου από όπου είχε αρχίσει η πυρκαγιά με αποτέλεσμα την καταστροφή αυτού του τμήματος του ανακτόρου. Όπως είχε διαπιστωθεί στις ανασκαφές του 1999 /2000 όλο το βόρειο ανασκαμμένο τμήμα (δωμάτια 30-33) είχε καταστραφεί από ισχυρή πυρκαγιά, αντίθετα με το λοιπό προς νότια και δυτικά τμήμα, το οποίο και ανασκάφηκε τότε. Η πυρκαγιά είχε φθάσει στους 1000 βαθμούς, όπως είχε γνωμοδοτήσει τότε η Πυροσβεστική Υπηρεσία, η οποία είχε κληθεί. Στον χώρο 33 εξάλλου, που δεν ήταν αποθηκευτικός, περί τα 20 μεγάλα πιθάρια που περιείχαν κρασί, λάδι, ακόμη και υφάσματα είχαν βρεθεί συγκεντρωμένα όλα μαζί, όπως επίσης ιδιαίτερα αγγεία για άρωμα αλλά και ένας αιγυπτιακός σκαραβαίος. Από την ανασκαφή του 2023 φάνηκε, ότι η φωτιά, προήλθε από ένα χώρο ανωτέρου ορόφου. Παχύ στρώμα στάχτης και καμένου ξύλου βρέθηκε κυρίως στο ΒΑ τμήμα και έφθασε μέχρι το δάπεδο. Από το σημείο αυτό ίσως εξαπλώθηκε η φωτιά. Στην γωνία αυτή του ανασκαφέντος χώρου, θα υπήρχε ιερό, όπως δείχνουν τα λίγα διασωθέντα θραύσματα από λίθινα αγγεία: ένα από ορεία κρύσταλλο, ένα από γκρίζο/λευκόλιθο, ένα από εγχάρακτο στεατίτη, καθώς και τμήματα οψιανού. Πρέπει να σημειωθεί, ότι ο οψιανός δεν είναι σύνηθες εργαλείο στην εποχή αυτή (ΥΜΙ περίοδο, περί το 1600 π. Χ.). Το πλήθος των οψιανών επομένως, που βρίσκεται εδώ έχει μάλλον τελετουργικό/ μαγικό χαρακτήρα. Στο ιερό έχουν βρεθεί ακόμη, τμήματα από μικροσκοπικά δείγματα μεγάλων αγγείων, όπως π.χ. από χύτρες, που είναι αφιερωματικά. Ένα ακόμη τελετουργικό εύρημα ήταν ένας θαλάσσιος τρίτωνας, που αποτελούσε όργανο επίκλησης της θεότητας, όπως γνωρίζουμε από σφραγίδα που έχει βρεθεί στο Ιδαίον Άντρο. Θαλάσσια βότσαλα μεγαλύτερου μεγέθους, που συμβολίζουν την θαλάσσια υπόσταση της θεότητας και τη χρήση τους γνωρίζουμε από την Κνωσό, βρέθηκαν λίγο μακρύτερα (χώρος 37). Τα βότσαλα αυτά συλλέχθηκαν διασπαρμένα κοντά σε έναν εξαίρετο σφραγιδόλιθο από αχάτη με παράσταση ψαριού, που βρέθηκε στον διπλανό χώρο (34). Το ιερό, όπως συμβαίνει συχνά, δεν χρησιμοποιήθηκε ξανά στα μινωικά χρόνια. Ένα τμήμα χάλκινης πόρπης και το πόδι μιας μυκηναϊκής κύλικας βρέθηκαν στα ανώτερα στρώματα, μαζί με ένα νόμισμα δόγη της Βενετίας, καθώς και ένα αμερικανικό νόμισμα του 1963. Τέλος και άλλα τμήματα κωνικών κυπέλλων, μαζί με αρχαιότερα «egg cups» (μικρά αγγεία) δείχνουν την διαταραχή των στρωμάτων ως τεκμήρια παράνομης «ανασκαφής» στο χώρο του ανακτόρου από τους ιδιοκτήτες της οικίας που βρισκόταν πάνω από αυτό.     Οι όροφοι του κτιρίου ήταν εξαιρετικά επιμελημένοι με βοτσαλωτά δάπεδα (1ος όροφος), μωσαϊκό από μικρούς σχιστόλιθους, πλάκες σχιστόλιθου με περιθώρια από λεπτές ταινίες κονιάματος αλλά και πλάκες από πηλό σε έναν χώρο. Στο ισόγειο υπήρχαν πλάκες από λαξευμένους πωρόλιθους. Οι τοίχοι, που διατηρήθηκαν σε ύψος 2 μέτρων είχαν λεπτό επίχρισμα. Θραύσματα λεπτότεχνων κονιαμάτων (κόκκινα, γαλάζια και μαύρα) δείχνουν, ότι φέρουν τοιχογραφίες, οι οποίες, λόγω έλλειψης χρόνου θα αφαιρεθούν με προσοχή αργότερα. Ένα παράθυρο εξάλλου, συνδέει τον χώρο 37 με τον χώρο 33. Πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία αποτελούν επίσης: Οι πλινθότοιχοι, που βρέθηκαν σε δύο χώρους (34, 34Α) επιχρισμένοι με πηλοκονίαμα, σχεδόν μοναδικά στοιχεία διαίρεσης δωματίου, αλλά και τα πήλινα ερμάρια με επίχρισμα από πηλοκονίαμα επίσης, του πρώτου ορόφου (το ένα διπλό) και κάποια από το ισόγειο, που ίσως έπεσαν από τον επάνω όροφο, δεδομένου ότι το ένα βρέθηκε διαλυμένο. Τα ερμάρια (ή κίστες) είναι γνωστά από την Κνωσό (Temple repositories), την Ζάκρο και από το ίδιο το κτίριο των Αρχανών, που ήταν αποθέτης με πλήθος κωνικών κυπέλων. Τα ερμάρια (των χώρων 36 και 37) των φετινών ανασκαφών όμως, βρέθηκαν εντελώς άδεια, αν και δεν εθίγησαν από την πυρκαγιά. Η μόνη ερμηνεία, που μπορεί να δοθεί είναι, ότι κατά την καταστροφή, οι κάτοικοι φεύγοντας συναπεκόμισαν τα πολύτιμα αντικείμενα, που θα υπήρχαν εκεί. Το ανάκτορο των Αρχανών βρίσκεται 15 χλμ από αυτό της Κνωσού, με την οποία, όπως υπολογίσθηκε από τον Γιάννη Σακελλαράκη (Ανακοίνωση σε Κρητολογικό Συνέδριο) έχει το ίδιο μέγεθος. Για την ιστορία του εντοπισμού του ας αναφερθεί, ότι ο σερ Άρθουρ Έβανς, προφανώς έχοντας επισημάνει κάποια στοιχεία, πίστεψε, σύμφωνα με τις βικτωριανές αντιλήψεις της εποχής, ότι εκεί θα βρισκόταν το «θερινό ανάκτορο» της Κνωσού. Το ανάκτορο στη συνέχεια αναζήτησαν οι Μαρινάτος και Πλάτων αλλά σε λάθος θέσεις. Έτσι την δεκαετία του΄60 ο νεαρός τότε αρχαιολόγος, Γιάννης Σακελλαράκης ψάχνοντας στα υπόγεια των σπιτιών αλλά και αποτυπώνοντας ορατά ερείπια, βυθισμένα στους δρόμους, είχε την καλή τύχη να βρεθεί στην είσοδο του ανακτόρου, που αποδείχθηκε μεγαλοπρεπές: Τριώροφο, κατασκευασμένο από λαξευτούς πωρόλιθους, με τοιχογραφίες, που εικονίζουν φυτικά και θαλάσσια μοτίβα και γυναικεία μορφή, δάπεδα από χρωματιστούς σχιστόλιθους, βωμούς και πλήθος κινητών, πολύτιμων αντικειμένων, όπως: χρυσελεφάντινα ειδώλια, ανάγλυφους λίθινους λύχνους, ποικίλα αγγεία, ειδώλια κ.ά. Όλα αυτά δεν άφηναν αμφιβολία για την αποκάλυψη του περιζήτητου ανακτόρου από το οποίο ήρθαν στο φως ο θεατρικός του χώρος και το Αρχείο. Ακόμη, ένα από τα ευρήματα, ο περίφημος «οικίσκος των Αρχανών» αποτελεί το μοντέλο για τη μορφή, που θα είχε ένα μινωικό σπίτι, βάζοντας έτσι, τον σύγχρονο άνθρωπο μέσα σ' αυτό. Ο χώρος κατοικήθηκε διαρκώς, μετά την Μινωική εποχή δηλαδή, στα μυκηναϊκά χρόνια, στους ιστορικούς χρόνους, έως και σήμερα. Δεν ήταν τυχαία άλλωστε, αυτή η επιλογή του χώρου από τους Μινωίτες για την ανέγερση ανακτόρου. Έχει πλούσια ύδατα από τον Γιούχτα, όπου βρίσκεται το Ιερό Κορυφής, καθώς και πηγές. Έτσι είχε την διαχείριση των υδάτων, ακόμη και της Κνωσού, μέσω του ποταμού Καιράτου, κάτι που εκμεταλλεύθηκε αργότερα και ο Μοροζίνης (17ος αι.) για να μεταφέρει νερό στο Ηράκλειο. Άλλωστε η ονομασία Αρχ(ανες) έχει ινδοευρωπαϊκή καταγωγή, καθώς η ρίζα «Αρχ ή Αχ» σημαίνει νερό (Ίναχος ποταμός, Αχερουσία και aqua στα λατινικά). Η αποκάλυψη συγχρόνως του βασιλικού νεκροταφείου στον γειτονικό λόφο Φουρνί, που λειτούργησε από το 3000 π.Χ. με πέντε θολωτούς τάφους και πλήθος άλλου τύπου ταφές, έδωσε λαμπρά ευρήματα: Μία ποικιλία σφραγίδων από ελεφαντόδοντο και ημιπολύτιμους λίθους, τα υπέροχα κυκλαδικά ειδώλια, που δείχνουν τις σχέσεις με τις Κυκλάδες, το πλήθος των χρυσών κοσμημάτων, με πιο γνωστό το χρυσό «δαχτυλίδι των Αρχανών» με σκηνή λατρείας κλπ. όλα στοιχεία, που ενίσχυσαν την άποψη της διαχρονικής λάμψης των Αρχανών. Μαζί και η αποκάλυψη τέλος του ιερού της ανθρωποθυσίας στα Ανεμόσπηλια, που έπεισαν την επιστημονική κοινότητα και απέδειξαν παγκοσμίως την σημασία των Αρχανών ως σπουδαίο λατρευτικό κέντρο. Για την πλήρη κατανόηση των σημαντικών αυτών στοιχείων συνεργαστήκαμε με το ΙΤΕ, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και ειδικούς επιστήμονες. Μεταξύ αυτών, η κυρία Ελευθερία Τσακανίκα, αν. καθηγήτρια του ΕΜΠ, είδε από κοντά τον λαμπερό γυψόλιθο του ανακτόρου, διαβεβαιώνοντας, πως στις Αρχάνες χρησιμοποιήθηκε περισσότερο και από την Κνωσό. Στην φετινή ανασκαφή συμμετείχαν οι αρχαιολόγοι δρ. Πολίνα Σαπουνά ΄Ελλις, Δημήτρης Κοκκινάκος και Περσεφόνη Ξυλούρη, οι σχεδιαστές Γιάννης Ανδρουλιδάκης και Αγάπη Λαδιανού και οι συντηρήτριες Βέτα Καλυβιανάκη και Χρυσάνθη Ζαχαριουδάκη. Η ανασκαφή υποστηρίχθηκε οικονομικά από την Περιφέρεια Κρήτης, την οποία ευχαριστούμε θερμά και το Ίδρυμα Ψύχα. Βοήθεια στο έργο παρείχε και ο Δήμος Αρχανών/ Αστερουσίων.