Πέθανε η ηθοποιός Βέτα Προέδρου

Έκθεση στη Γκαλερί Donopoulos International Fine Arts, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης   «Το φως δημιουργεί αισιοδοξία στους περισσότερους ανθρώπους. Η ζωή μας σε αυτόν τον πλανήτη είναι άμεσα συνδεδεμένη με το φως», λέει η διακεκριμένη γλύπτρια Αντωνία Παπατζανάκη σε συνέντευξή της στο Ράδιο Θεσσαλονίκη με αφορμή την έκθεση της «Απειροελάχιστοι σχηματισμοί» στην γκαλερί Donopoulos International fine Arts, στην Θεσσαλονίκη.   Η Αντωνία Παπατζανάκη η οποία ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, μιλά για τα έργα της, την σημασία του φωτός και το αίσθημα αισιοδοξίας που νιώθει ο θεατής.   «Έχω πολύ καιρό να εκθέσω στη Θεσσαλονίκη, καθώς ζω και εργάζομαι στην Νέα Υόρκη. Στην γκαλερί εκτίθενται τρεις ομάδες έργων, η μια ομάδα είναι τα φωτεινά γλυπτά, υπάρχει μια ομάδα με ζωγραφικά έργα και μια ομάδα με ψηφιακές εκτυπώσεις. Όλα τα έργα είναι εμπνευσμένα από εικόνες μικροσκοπίου, δηλαδή δείχνουν την αόρατη πλευρά της ζωής κατά κάποιο τρόπο. Τα περισσότερα έργα που βρίσκονται εδώ είναι εμπνευσμένα από την βιολογία, άρα από ζώντες οργανισμούς, αλλά μια εικόνα που δεν μπορούμε να την δούμε πότε με γυμνό μάτι.   Είμαι αρκετά ευχαριστημένη από την προσέλευση και το ενδιαφέρον του κόσμου μέχρι στιγμής. Ακούω από το κοινό ότι δεν έχει ξαναδεί παρόμοια δουλειά στην Θεσσαλονίκη. Τα έργα που βλέπουμε εδώ είναι έργα που συνδυάζουν τέχνη και τεχνολογία, χρησιμοποιώ σύγχρονες τεχνικές για να τα δημιουργήσω. Τα έργα μπορεί να μοιάζουν επίπεδα, αλλά στην πραγματική τους διάσταση είναι το φως αυτό καθεαυτό, το οποίο λούζει τον παρατηρητή την ώρα που το βλέπει. Ο θεατής γίνεται κατά κάποιο τρόπο μέρος του έργου. Η εικόνα της έκθεσης διαφέρει πολύ ανάλογα με την ώρα που θα την δει κάποιος, αν είναι δηλαδή πρωί ή βράδυ. Το σταθερό φως του έργου λειτουργεί ως δείκτης των εναλλαγών του φυσικού φωτός. Στην πραγματικότητα λοιπόν ο θεατής βλέπει το χρόνο να περνάει μπροστά από τα μάτια του» Τι θέλετε να νιώσει ο θεατής βλέποντας τα έργα σας; «Το φως δημιουργεί αισιοδοξία στους περισσότερους ανθρώπους και επειδή η ζωή η δίκη μας σε αυτόν τον πλανήτη είναι άμεσα συνδεδεμένη με το φως, νομίζω ότι είναι ένα βαθύ αίσθημα ηρεμίας που δημιουργείται στον θεατή, ένα αίσθημα συντονισμού για κάτι μεγαλύτερο από εμάς σε αυτόν τον πλανήτη. Αυτή η έκθεση έχει αυτά τα στοιχεία, βλέπουμε εικόνες που είναι μη ορατές, αλλά στην πραγματικότητα είναι μέρος της εσωτερικής μας ζωής ή ομορφιάς» Ποσό πιστεύετε ότι ένας καλλιτέχνης επηρεάζεται από τα κακώς κείμενα και τα άσχημα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του; «Ναι, ο καλλιτέχνης επηρεάζεται απ αυτά που συμβαίνουν γύρω του, αλλά πολλές φορές η τέχνη λειτουργεί ως υπέρ αναπλήρωση και νομίζω και στην δίκη μου περίπτωση έτσι λειτουργεί. Δηλαδή οι δυσκολίες με κάνουν να δω την όμορφη πλευρά της ζωής ως αντιστάθμισμα και αυτός είναι και ο ρόλος του καλλιτέχνη νομίζω. Μπορούμε να δούμε μια άλλη πλευρά των πραγμάτων και τι μπορεί να βγει από μια δύσκολη κατάσταση, δηλαδή μια νέα ιδέα, μια λύση ενός προβλήματος. Θέλουμε να βγάζουμε τους ανθρώπους από το σκοτάδι στο φως και να νιώσουν αισιοδοξία για να δημιουργήσουν κι αυτοί με τη σειρά τους». Η έκθεση ξεκίνησε στις 6 Ιουνίου και θα διαρκέσει έως τις 7 Ιουλίου, Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή: 11:00-14:00 και 18:00-21:00, Τετάρτη 11:00-14:00 και Σάββατο 11:00-15:00.     Ρεπορτάζ : Βάσια Γκανάρα

Μία σκηνή, δύο πιάνα και το ίδιο άτομο να παίζει και στα δύο ...ταυτόχρονα. Δεν πρόκειται για κλωνοποίηση, ούτε για οφθαλμαπάτη. Είναι απλώς μία ακόμη ιδιαίτερη παράσταση που δίνει η Έλενα Ξυδιά, με βοηθό της αυτή τη φορά την τεχνολογία   Πρόκειται για τη ιπτάμενη πιανίστρια που έχουμε δει να παίζει πιάνο στον αέρα πάνω από την Κοιλάδα των Τεμπών, μέσα στη λίμνη της Καστοριάς και σε άλλα μέρη της χώρας με απίστευτη φυσική ομορφιά. Το νέο της εγχείρημα, πάντα με τον σκηνοθέτη Πασχάλη Μάντη στο πλευρό της, απαιτεί να παίξει πιάνο με ...τον εαυτό της και με άλλους μουσικούς που θα φαίνονται στη σκηνή, αλλά δεν θα βρίσκονται εκεί στην πραγματικότητα. «Πρόκειται για μία μάχη μεταξύ δύο πιάνων, του αληθινού, του live, στο οποίο θα είμαι εγώ πάνω στη σκηνή και στον αντίποδα, απέναντί μου θα υπάρχει ένα ολογραμματικό πιάνο, με μια ολογραμματική Έλενα Ξυδιά» δηλώνει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η καλλιτέχνιδα.     Οι ...δύο γυναίκες, η Έλενα Ξυδιά και το ολόγραμμά της, θα έχουν μία διάδραση μεταξύ τους, σε μία παράσταση με τίτλο «Το κονσέρτο ενός παράδοξου κόσμου». «Δεν πρόκειται για συναυλία ούτε για μουσική παρουσίαση κάποιου έργου. Είναι μία παράσταση με αρχή, μέση και τέλος» εξηγεί. Εκτός από την επικοινωνία που θα έχει με το ολόγραμμά της, θα συνοδεύει με το πιάνο της και άλλα μουσικά όργανα που θα τα παίζουν ολογράμματα μουσικών. «Θα είναι σαν να παρακολουθούμε ένα μουσικό σύνολο ζωντανά μπροστά μας, όμως στην πραγματικότητα αυτοί οι άνθρωποι δεν θα βρίσκονται εκεί, θα είναι ολογράμματα, σε κανονικό μέγεθος. Θα δούμε βιολί, ακορντεόν, φλάουτο...» λέει χαρακτηριστικά και δεν αποκλείει το γεγονός οι ίδιοι μουσικοί να βρίσκονται ανάμεσα στο κοινό, στις θέσεις των θεατών. Η παράσταση θα περιλαμβάνει μουσική τόσο του διεθνούς όσο και του ελληνικού ρεπερτορίου, η οποία θα προκαλεί συναισθήματα και εικόνες στους θεατές, αφού και αυτή θα «συνομιλεί» με την τεχνολογία. «Η παράσταση έχει και πρόζα, κάποια λεγόμενα τα οποία θα λέω πάνω στη σκηνή, τα οποία θα συνδυάζονται τόσο με τη μουσική, όσο και με τα ολογράμματα. Για παράδειγμα, όταν παίξουμε το "χάρτινο το φεγγαράκι", δίπλα θα εμφανιστεί ολογραμματικά ένα τεράστιο φεγγάρι», εξηγεί η Έλενα Ξυδιά.     Η μουσικός που ξεκίνησε να «πετά» στην καραντίνα και πάει παντού με το πιάνο της Η βασική απασχόληση της δημοφιλούς μουσικού τα τελευταία χρόνια, είναι στο εστιατόριο του μουσείου της Ακρόπολης, όπου παίζει πιάνο για τους επισκέπτες. «Αυτό το τεράστιο ταξίδι που έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια, προήλθε στην πραγματικότητα από εκείνη την εικόνα: Τη δική μου με το πιάνο, ακριβώς κάτω από το βράχο της Ακρόπολης. Στην πρώτη καραντίνα το 2020 που είχαν κλείσει τα πάντα, μας ήρθε η ιδέα -γελώντας αρχικά- να πάρουμε το πιάνο να το πάμε και κάπου αλλού. Το ένα έφερε το άλλο και φτάσαμε σε αυτό το σημείο σήμερα» περιγράφει η κ. Ξυδιά. Από τότε ξεκίνησε ένα ταξίδι με μουσικές περιπλανήσεις ανά τη χώρα, όπου το πιάνο της πέταξε στον αέρα, κολύμπησε σε λίμνες, στήθηκε κάτω από καταρράκτες, μπήκε σε σκάφη και διέσχισε τη θάλασσα. Μέσα από τα βίντεο κλιπ που γυρίστηκαν σε κάθε ένα από αυτά τα μέρη και κατάφεραν να αποκτήσουν χιλιάδες θεάσεις, προέβαλε την Ελλάδα και τις ομορφιές της. «Έχουμε καταφέρει να βγάλουμε ένα τόσο βαρύ και τόσο κλασικό μουσικό όργανο έξω από τα συνηθισμένα, έξω από κάποιο θέατρο ή κάποια μουσική σκηνή και να το μεταφέρουμε σε όμορφα σημεία με στόχο να προωθήσουμε με το δικό μας τρόπο τη χώρα μας, τη φυσική και πολιτιστική μας κληρονομιά, αλλά και να παρουσιάσουμε ήχους που δεν συνηθίζει κανείς να ακούει στις μέρες μας» αναφέρει. Ο συνοδοιπόρος της σ' αυτό το ταξίδι, ο συνεργάτης της και σκηνοθέτης Πασχάλης Μάντης, είχε την ιδέα αυτό το εγχείρημα να πάει σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο και επιστράτευσε την τεχνική του για να το επιτύχει. «Ο Πασχάλης μελετά και δουλεύει πάνω στη συγκεκριμένη τεχνολογία με τα ολογράμματα εδώ και περίπου 15 χρόνια. Τώρα ήρθε η ώρα να γίνει πράξη και πραγματικά πιστεύω ότι είναι κάτι πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα και όχι μόνο» λέει η κ. Ξυδιά.     Συγκίνηση, χαρά, αλλά και αγωνία για το καινούργιο, είναι -όπως λέει, τα συναισθήματα που τη διακατέχουν. Αυτό το καινοτόμο εγχείρημα όμως, αποφάσισε -χωρίς δεύτερη σκέψη, να το παρουσιάσει αρχικά στη Θεσσαλονίκη. «Η Θεσσαλονίκη ήταν πραγματικά η πρώτη επιλογή, καθώς είναι μία πόλη που την αγαπώ πάρα πολύ, είναι ζωντανή, γεμάτη ενέργεια, είναι μία πόλη του πολιτισμού, οπότε δεν ήταν καθόλου τυχαία η επιλογή να ξεκινήσει η παράσταση από εκεί» σημειώνει. «Το κονσέρτο ενός παράδοξου κόσμου» θα παρουσιαστεί στη σκηνή του θεάτρου Αθήναιον στις 27 Δεκεμβρίου στις 20:00, ενώ στα μέσα Ιανουαρίου θα δοθεί η ίδια παράσταση και στην Αθήνα.     ΑΠΕ-ΜΠΕ

Στο 64ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκη βρέθηκε το βράδυ της Τετάρτης η Ιταλίδα ηθοποιός Πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί έξω από τον κινηματογράφο Ολύμπιον, περιμένοντας υπομονετικά πίσω από τα κιγκλιδώματα την Μόνικα Μπελούτσι. Λίγο πριν τις 11:00 το βράδυ στην άκρη του κόκκινου χαλιού σταματά ένα πολυτελές αυτοκίνητο από το οποίο αποβιβάστηκε η Ιταλίδα σταρ προκαλώντας κραυγές θαυμασμού από τους συγκεντρωμένους, με την ίδια να χαιρετά ευγενικά τον κόσμο. Στην αίθουσα του Ολύμπιον η αίθουσα είναι γεμάτη για την προβολή της ταινίας "Μαρία Κάλλας: επιστολές και αναμνήσεις" των Τομ Βολφ και Γιάννη Δημολίτσα, την οποία ενσαρκώνει η Μόνικα Μπελούτσι. Η ίδια μπαίνει στην αίθουσα και ξεσπούν σε χειροκροτήματα. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης την υποδέχεται και καλεί στη σκηνή τον Γιάννη Δημολίτσα και σύστησε στο κοινό και τους υπόλοιπους συντελεστές. Στο τέλος καλεί στη σκηνή την εκθαμβωτική Μόνικα Μπελούτσι. "Δεν θέλω να πω πολλά για την ταινία, θα την ανακαλύψετε μόνοι σας. Όπως όλοι ξέρετε, η Ελλάδα είναι βαθιά, βαθιά, βαθιά μέσα στην καρδιά μου. Σας ευχαριστώ πολύ", ήταν τα λίγα λόγια που είπε. Πηγή φωτο: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Ο Γιωρίκας κατάγεται από τον Πόντο και διδάσκει την ποντιακή γλώσσα και ποντιακούς χορούς στην 87η ΔΕΘ ξεσηκώνοντας με τις ατάκες και την προφορά του μικρούς και μεγάλους που έρχονται να τον επισκεφθούν.   Πρόκειται για ένα από τα ρομπότ κοινωνικής αρωγής που δημιούργησε το οικοσύστημα τεχνολογιών ρομποτικής του τμήματος Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του ΠΑΜΑΚ και βρίσκεται στο περίπτερο 14 μαζί με άλλα εννέα ρομπότ που έχουν ως στόχο να συνδυάσουν την μάθηση με την ρομποτική. Με την βοήθεια των αισθητήρων ο Γιωρίκας μαθαίνει τους μαθητές του να ξεχωρίζουν το δεξί από το αριστερό, τους επιβραβεύει όταν επιλέγουν το σωστό, ενώ νευριάζει όταν απαντούν λάθος. Δίπλα του βρίσκεται η «Pepper», το ρομπότ που κάνει παντομίμα και ζητάει από τους επισκέπτες να μαντέψουν τις κινήσεις που κάνει, επιλέγοντας ανάμεσα σε τρεις απαντήσεις, με τη βοήθεια ενός τάμπλετ που βρίσκεται στο στήθος του. Το συγκεκριμένο ρομπότ θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε ξενοδοχεία και αεροδρόμια, δίνοντας πληροφορίες. Ακόμη, το ρομπότ «ΝΑΟ», επικεντρώνεται στο ψυχομετρικό τεστ κηλίδων μελάνης του Ρόρσαχ, ενώ το ρομπότ «Μαργαρίτα» κατασκευάστηκε για παιδιά αυτισμού και έχει ήδη χρησιμοποιηθεί σε σχολεία με θετικά αποτελέσματα.          

Κάθε ήχος έχει διαφορετικό ήθος Για την βυζαντινή μουσική ως μέσο προκειμένου να αντιληφθούμε καλύτερα τον ποιητικό λόγο μιλά στην εκπομπή «Δύο στις 2» ο Πρωτοψάλτης του μητροπολιτικού ναού Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, επίκουρος καθηγητής στην Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ Ιωάννης Λιάκος. Από το 2007 διευθύνει την χορωδία «Θεσσαλονικείς Υμνωδοί» με σκοπό την συμμετοχή σε λατρευτικές συνάξεις στην Θεσσαλονίκη και στο Άγιο Όρος, συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό για την διάδοση της ψαλτικής τέχνης. Με την ψαλτική και με την προσευχή εκφράζεις την ευγνωμοσύνη σου για την ευλογία της ύπαρξής σου. Ελπίδα ηρεμία και χαρά.

Το μνημείο αποδίδεται στο κοινό, εντός του έτους, με αναστηλωμένο το μεγάλο περιστύλιο, το πρόπυλο και τις στοές της πρόσοψης, αναταγμένους τους τοιχοβάτες και συντηρημένα τα ψηφιδωτά των τεράστιων ανδρώνων, των χώρων, δηλαδή, που φιλοξένησαν τα συμπόσια των Μακεδόνων βασιλέων Αυτοψία στο έργο της “Στερέωσης, συντήρησης, αναστήλωσης και ανάδειξης του ανακτόρου των Αιγών”, πραγματοποίησε η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. Το έργο που γίνεται στο ανάκτορο του Φιλίππου Β΄, το οποίο υλοποιείται από το 2007, από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας, ολοκληρώνεται στο τέλος του 2023. Έχει συνολικό προϋπολογισμό 20.000.000 ευρώ, με διαδοχικές εντάξεις, σε δύο χρηματοδοτικές περιόδους του ΕΣΠΑ 2007-2013 και 2014-2020.     Η ΥΠΠΟ ξεναγήθηκε από την Έφορο Αρχαιοτήτων Αγγελική Κοτταρίδη, συζήτησε με την ομάδα των επιβλεπόντων και έδωσε κατευθύνσεις για την μελέτη των βέλτιστων λύσεων της πρόσβασης και εξυπηρέτησης των επισκεπτών στον χώρο του μνημείου, η έκταση του οποίου ξεπερνά τα 30 στρέμματα.     Λίνα Μενδώνη «Ο στόχος του σχεδιασμού των έργων στις Αιγές, ήταν εξαρχής, η συστηματική και καθολική αποκατάσταση και ανάδειξη του ιδιαίτερα εκτεταμένου αρχαιολογικού χώρου, ώστε να εξελιχθεί σε ένα τεράστιο αρχαιολογικό πάρκο, με σύγχρονες και υψηλού επιπέδου υποδομές και υπηρεσίες, ώστε να προσφέρει στους επισκέπτες πλήρη, ενιαία και ολοκληρωμένη γνώση και εμπειρία της ιστορίας της πόλης των Αιγών, των βασιλέων της και της ευρύτερης Μακεδονίας.»     Το ανάκτορο χτισμένο, στα μέσα του 4ου αι. π.Χ., από τον Φίλιππο Β΄, το ‘βασίλειον καθίδρυμα’ των Αιγών, το μεγαλύτερο οικοδόμημα της κλασικής Ελλάδας, σχεδιάστηκε έτσι, ώστε να συναρμόζει την Αγορά, τον τόπο συνάθροισης των πολιτών της Μητρόπολης των Μακεδόνων, με την βασιλική παρουσία και εξουσία. Εδώ, στο μέγα περιστύλιο του ανακτόρου, το φθινόπωρο του 336 π.Χ. ανακηρύχθηκε βασιλιάς των Μακεδόνων ο Αλέξανδρος και ξεκίνησε η μεγάλη πορεία, που μετασχημάτισε τον τότε κόσμο σε Οικουμένη. Το ανάκτορο των Αιγών, ένα απολύτως πρωτοποριακό για την εποχή του οικοδόμημα, έγινε πρότυπο και αρχέτυπο, γνώρισε χιλιάδες επαναλήψεις καθορίζοντας, για πολλούς αιώνες, την εικόνα της δημόσιας αρχιτεκτονικής, σε ανατολή και δύση.     Σύμβολο της Μακεδονικής ηγεμονίας, το μνημείο καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 148 π.Χ., κάηκε και λιθολογήθηκε για να χαθεί από προσώπου γης. Τώρα, καθώς οι εργασίες αναστήλωσής του ολοκληρώνονται, παραπέμπει ξανά στην αρχική του εικόνα. Οι επισκέπτες του αρχαιολογικού χώρου των Αιγών, σύντομα θα μπορούν να έχουν μια ολοζώντανη εικόνα «του Παρθενώνα της Μακεδονίας» -όπως είχε χαρακτηρίσει το μνημείο ο Wolfram Hoepfner, ένας από τους σπουδαιότερους μελετητές της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής- το οποίο με πολύ κόπο, επιμονή και υπομονή αναδύεται από την λήθη των αιώνων. Ενα μέρος, μήκους 30μ., του άνω ορόφου του κεντρικού τμήματος της πρόσοψης του ανακτόρου, της οποίας η αναστήλωση στο μνημείο δεν κατ’εστη δυνατή, για λόγους στατικούς καθώς δεν διασώθηκε το ενδιάμεσο αρχαίο υλικό, εκτίθεται ανατεταγμένο στο Κτήριο του Κεντρικού Μουσείου.