Το EuroPride 2024 και το Goethe-Institut Thessaloniki σας προσκαλούν στην ατομική εικαστική έκθεση «April Fools», της Γεωργίας Λαλέ, 20 – 28 Ιουνίου 2024, στη Γκαλερί του Goethe Institut Thessaloniki.
Το εικαστικό έργο της Γεωργίας Λαλέ διαπραγματεύεται τα φαινόμενα της γυναικοκτονίας και της έμφυλης βίας στην Ελλάδα, και τη συστηματική αμέλεια και αδυναμία των κρατικών δομών να προστατεύσουν τους πολίτες της χώρας. Το έργο “Ροζ Σημαία” της Λαλέ, που ζει και εργάζεται στην Νέα Υόρκη, έγινε το σύμβολο κατά των γυναικοκτονιών, μετά τη λογοκρισία που υπέστη από τον Υπουργό Εξωτερικών κατά την διάρκεια της έκθεσης “Η Ενοχή της Γειτονιάς” στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη.
Το γλυπτό “April Fools” είναι ένας φόρος τιμής στην Κυριακή Γρίβα, 28 ετών, που την Πρωταπριλιά του 2024 δολοφονήθηκε μπροστά από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων από τον πρώην σύντροφό της. Η Κυριακή μάταια προσέφυγε στην αστυνομία για βοήθεια, καθώς το τμήμα απέτυχε να την προστατέψει. Το έργο είναι φτιαγμένο από σεντόνια που παραχώρησαν στην καλλιτέχνιδα γυναίκες και θηλυκότητες που ζουν στην Ελλάδα, με σκοπό να τα χρησιμοποιήσει για την δημιουργία έργων που καταγγέλλουν το φαινόμενο της έμφυλης βίας και διεκδικούν ένα κράτος πρόνοιας και δικαίου, ικανό να προστατέψει όλους τους πολίτες του ανεξάρτητα από το φύλο τους και την σεξουαλική τους ταυτότητα.
Η μόνη προϋπόθεση για τη συλλογή των σεντονιών ήταν να τα έχουν χρησιμοποιήσει γυναίκες και θηλυκότητες για να ξεκουραστούν και να ονειρευτούν έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης, στον οποίο δεν θα φοβούνται να διεκδικήσουν τις ζωές που επιθυμούν. Η έκθεση διοργανώνεται από το Ινστιτούτο Γκαίτε στα πλαίσια του EuroPride 2024 και την Πορεία Υπερηφάνειας στην Θεσσαλονίκη, υπό την επιμέλεια του Αλέξανδρου Καπετάνου.
Ο επιμελητής Αλέξανδρος Καπετάνου γράφει για το έργο της Γεωργίας Λαλέ:
«Τα έργα της Λαλέ εμπλέκουν το κοινωνικό πεδίο στην τέχνη, αναδεικνύοντας τους ολοένα και επιτακτικότερους κοινωνικούς προβληματισμούς και στάσεις, αποκαλύπτοντας ζητήματα, παθογένειες και συμπεριφορές καταπίεσης, κακοποίησης και πατριαρχίας, που ενυπάρχουν διαχρονικά σε κάθε κοινωνία. Η ώσμωση του καλλιτεχνικού με το κοινωνικό πεδίο επέρχεται μέσα από διαδικασίες ύφανσης που ακολουθεί η καλλιτέχνιδα, άλλοτε εμπνεόμενες από την παράδοση, άλλοτε χρησιμοποιώντας σύμβολα και άλλοτε μεταλλάσσοντάς τα, μέσα από μεταποιητικές πρακτικές και ανασυνθέσεις που καλούν τον θεατή να προβληματιστεί, να επανεξετάσει άμεσα τη θέση του στο κοινωνικό γίγνεσθαι και να ενεργοποιήσει τα συμπεριφορικά αντανακλαστικά του. Το αποτύπωμα που μένει πάνω στην απαλή και οικεία αίσθηση του υφάσματος καλείται να ενεργοποιήσει τη μνήμη μας πάνω σε τραύματα και βιώματα, δικά μας αλλά και του κοινωνικού συνόλου».
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.