Αύξηση εισφορών στους αυτοαπασχολούμενους από 1/1/2023 (AUDIO)

Η ιστορία της «μικρής τσιγγάνας και του «Μαρκησίου» που συντάραξε την Θεσσαλονίκη - Η ιστορία της βίλας κόσμημα στην περιοχή των "Εξοχών".   Γράφει η Θεοδώρα Καρακιουλάχ || karakioulach@gmail.com ThessHistory   Η Casa Bianca υπήρξε ένα από τα εμβληματικά κτήρια της Θεσσαλονίκης που μαζί της συνδέθηκε ένας φλογερός έρωτας και η ιστορία της πόλης του προηγούμενου αιώνα μέχρι σήμερα. Η πανέμορφη έπαυλη χτίστηκε το 1912, την χρονιά της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης στην κοσμοπολίτικη περιοχή των «Εξοχών». Από τα τέλη του 19ου αιώνα η ανατολική Θεσσαλονίκη, η εκτός των τειχών, άρχισε να ανοικοδομείται με πλουσιοπάροχα σπίτια, τεράστιες αυλές και κήπους και μοναδική αρχιτεκτονική που ακολουθούσε τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η Casa Bianca ή Βίλα Μπλανς ή Βίλα Φερνάντεζ χτίστηκε από τον εβραίο ιταλικής καταγωγής Ντίνο Ιωσήφ Φερνάντεζ –Ντιάζ σε σχέδια του αρχιτέκτονα Πιέτρο Αρριγκόνι. Η οικογένεια Φερνάντεζ ήταν μια από τις σπουδαιότερες οικογένειες της Θεσσαλονίκης που μαζί με τους Μοδιάνο, Αλλατίνι και Μορμπούργκο αποτέλεσαν τους σημαντικότερους εμπορικούς οίκους. Η βίλα βρίσκεται στην συμβολή των οδών Βασιλίσσης Όλγας και Θεμιστοκλή Σοφούλη σε οικόπεδο που αγόρασε ο Φερντάντεζ το 1911 από τον Μερκάδο Γιεσουά και πήρε το όνομα της από την σύζυγό του Μπλάνς (Μπιάνκα), κόρη του Λεόν ντε Μαγιέρ. Το πανέμορφο αρχοντικό στην περιοχή του Ντεπό, πολύ κοντά στις εγκαταστάσεις του πρώην τροχιόδρομου, περιγράφεται ως μια «κομψή μολυβδόφαιος έπαυλις, ρυθμού μάλλον Ελβετικού» η οποία στοίχισε σύμφωνα με τον εργολάβο πάνω από 120 χιλιάδες δραχμές. Ο Ντίνο Φερνάντεζ απέκτησε με την Μπιάνκα τρία παιδιά, την Αλίνη, την Νίνα και τον Πιερ και λέγεται ότι πρόσφερε στην σύζυγό του την βίλα ως γαμήλιο δώρο.   Η Casa Bianca υπήρξε ένα από τα εμβληματικά κτήρια της Θεσσαλονίκης που μαζί της συνδέθηκε ένας φλογερός έρωτας και η ιστορία της πόλης του προηγούμενου αιώνα μέχρι σήμερα. Η πανέμορφη έπαυλη χτίστηκε το 1912, την χρονιά της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης στην κοσμοπολίτικη περιοχή των «Εξοχών». Από τα τέλη του 19^ου αιώνα η ανατολική Θεσσαλονίκη, η εκτός των τειχών, άρχισε να ανοικοδομείται με πλουσιοπάροχα σπίτια, τεράστιες αυλές και κήπους και μοναδική αρχιτεκτονική που ακολουθούσε τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η Casa Bianca ή Βίλα Μπλανς ή Βίλα Φερνάντεζ χτίστηκε από τον εβραίο ιταλικής καταγωγής Ντίνο Ιωσήφ Φερνάντεζ –Ντιάζ σε σχέδια του αρχιτέκτονα Πιέτρο Αρριγκόνι. Η οικογένεια Φερνάντεζ ήταν μια από τις σπουδαιότερες οικογένειες της Θεσσαλονίκης που μαζί με τους Μοδιάνο, Αλλατίνι και Μορμπούργκο αποτέλεσαν τους σημαντικότερους εμπορικούς οίκους. Η βίλα βρίσκεται στην συμβολή των οδών Βασιλίσσης Όλγας και Θεμιστοκλή Σοφούλη σε οικόπεδο που αγόρασε ο Φερντάντεζ το 1911 από τον Μερκάδο Γιεσουά και πήρε το όνομα της από την σύζυγό του Μπλάνς (Μπιάνκα), κόρη του Λεόν ντε Μαγιέρ. Το πανέμορφο αρχοντικό στην περιοχή του Ντεπό, πολύ κοντά στις εγκαταστάσεις του πρώην τροχιόδρομου, περιγράφεται ως μια «κομψή μολυβδόφαιος έπαυλις, ρυθμού μάλλον Ελβετικού» η οποία στοίχισε σύμφωνα με τον εργολάβο πάνω από 120 χιλιάδες δραχμές. Ο Ντίνο Φερνάντεζ απέκτησε με την Μπιάνκα τρία παιδιά, την Αλίνη, την Νίνα και τον Πιερ και λέγεται ότι πρόσφερε στην σύζυγό του την βίλα ως γαμήλιο δώρο.     Ο φλογερός έρωτας που συντάραξε την Θεσσαλονίκη Η ρομαντική ιστορία της βίλας ξεκινάει με τον φλογερό έρωτα δύο νέων, της κόρης του Φερνάντεζ-Ντίαζ και της Μπλάνς, Αλίνη και του αξιωματικού του ελληνικού στρατού Σπύρου Αλιμπέρτη την περίοδο του 1914. Ο Σπύρος Αλιμπέρτης ήταν επιμελητής του Αστεροσκοπείου Αθηνών και βρέθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1912 ως υπασπιστής του διοικητή της 7^ης Μεραρχίας του ελληνικού στρατού, Κλεομένη Κλεομένους. (Η 7^η Μεραρχία του ελληνικού στρατού ήταν αυτή που μπήκε πρώτη στην Θεσσαλονίκη κατά την απελευθέρωση της πόλης το 1912). Ένα απόγευμα καθώς βρισκόταν μέσα στο τραμ γνώρισε τις αδελφές Φερναντέζ. Η Αλίνη ένιωσε αδιαθεσία και ο Αλιμπέρτης έσπευσε να την βοηθήσει και κάπως έτσι γεννήθηκε ένας μεγάλος έρωτας που συντάραξε όλη την τοπική κοινωνία διότι τα εβραϊκά και χριστιανικά ήθη της εποχής δεν επέτρεπαν τον γάμο χριστιανού με εβραία. Σύντομα έγινε θέμα συζήτησης το οποίο απασχόλησε πέρα από τα πηγαδάκια στις βεγγέρες μεταξύ των επιφανών οικογενειών ακόμα και τον τύπο.     Τα ερωτικά γράμματα και η «απαγωγή» Οι δύο νέοι σφόδρα ερωτευμένοι αντάλλασαν μεταξύ τους επιστολές έχοντας μεσάζοντα μια «ντεμουαζέλα Τούρκισσα» που μπαινοέβγαινε στο σπίτι των Φερναντέζ, έναν Έλληνα ονόματι Δαγκίνη και ένα Εβραιόπουλο. Από τις 17 επιστολές που έφερε στο φως η επίκουρη καθηγήτρια του τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ, Μαρία Πλαστήρα –Βαλκάνου τις οποίες ανακάλυψε τυχαία 100 χρόνια μετά, στο αρχείο του αρχιτέκτονα ζωγράφου και διανοητή Δημήτρη Πικιώνη, φαίνεται ότι σχεδίαζαν οι δυο τους την αλληλοαπαγωγή τους. Στις επιστολές ο Αλιμπέρτης αποκαλούσε την Αλίνη «μικρή Τσιγγάνα» ενώ ο ίδιος υπέγραφε ως «μαρκήσιος» και σε δύο από αυτά τα γράμματα, της εξηγεί το σχέδιο απαγωγής, για το πώς θα πάει στην Θεσσαλονίκη, σε ποιο ξενοδοχείο να μείνει, δίνοντας της χρόνο να το σκεφτεί. Ο έρωτάς τους δεν λύγισε στις αντιδράσεις, αντίθετα έγινε πιο δυνατός και οι δύο νέοι «κλέφτηκαν». Τότε δημιουργήθηκε μεγάλο σκάνδαλο και η είδηση της απαγωγής δημοσιεύεται στις εφημερίδες.   Η εφημερίδα «Το Φως» στο φύλλο της 8^ης Μαρτίου 1914 έγραφε : «Η δεσποινίς Αλίν εξήλθε προχθές την πρωίαν εκ του εν τη συνοικία Ντεπώ πατρικού της μεγάρου επί τη προφάσει ότι, όπως συνήθως, θα μετέβαινε εις φιλικήν γειτονικήν οικογένειαν. Αλλ’ αντί να μεταβή εις την εν λόγω φιλικήν οικογένειαν κατήλθεν εις την πλατείαν της Ελευθερίας όπου συνήντησε τον εκλεκτόν της καρδίας της ως είχον συμφωνήσει. Και το τρυφερόν ζεύγον ολοταχώς διηυθύνθη εις την αποβάθραν και επέβη του κατά την στιγμήν εκείνην αναχωρούντος δια Χαλκίδα ατμοπλοίου Γιαννουλάτου «Ερυσσός»…». Η Αλίνη και ο Σπύρος παντρεύτηκαν την άνοιξη του 1914 στην Αθήνα σε μια καθολική εκκλησία (ο Αλιμπέρτης ήταν καθολικός) και εγκαταστάθηκαν κοντά στην Ακρόπολη χωρίς να αποκτήσουν παιδιά. Αν και υπήρχε οικογενειακό προηγούμενο, η Μπιάνκα ήταν καθολική και προκειμένου να παντρευτεί τον Φερναντέζ απαρνήθηκε τον καθολικισμό, η Αλίνη αποκληρώθηκε από τον πατέρα της και ο Αρχιραβίνος την αφόρισε.   Κατά την διάρκεια του 1916, μέσα στην δίνη του Α’ παγκοσμίου πολέμου, ο Φερναντέζ τους συγχωρεί και το ερωτευμένο ζευγάρι επιστρέφει στην Θεσσαλονίκη όπου πλέον οι συνθήκες του πολέμου κάνουν δύσκολη την διαβίωση και αποφασίζουν να εγκατασταθούν στο Παρίσι για λίγο χρονικό διάστημα.     Η δραματική ιστορία της οικογένειας, η μαζική δολοφονία και η επίταξη της βίλας   Η ιστορία όμως της οικογένειας επιφύλασσε ένα δραματικό τέλος. Η μητέρα της Αλίνης, Μπιάνκα πεθαίνει το 1934 στο Παρίσι και λίγα χρόνια μετά το 1943, ο πατέρας της Φερναντέζ και ο αδερφός της Πιερ, εκτελούνται μαζί με άλλους εβραίους στην Βόρεια Ιταλία, στην Μέινα της Ιταλίας κοντά στην λίμνη Μαντζόρε όπου είχαν καταφύγει για να σωθούν από το Ολοκαύτωμα. Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, η Casa Bianca επιτάσσεται και χρησιμοποιείται ο πρώτος όροφος ως κατοικία του Ιταλού Προξένου. Όταν η Αλίνη και ο Σπύρος επέστρεψαν στην Θεσσαλονίκη βρήκαν την βίλα σε άθλια κατάσταση. Το άλλοτε μεγαλοπρεπές αρχοντικό καταληστεύτηκε και βανδαλίστηκε. Αφαίρεσαν πολύτιμα αντικείμενα και όλη την πανάκριβη για την εποχή οικοσκευή. Το ζευγάρι αναγκάστηκε να μείνει στο ισόγειο και η ζωή τους πλέον περιορίστηκε χωρίς να θυμίζει σε τίποτα τις παλιές ένδοξες εποχές. Έζησαν στην βίλα μαζί ως τα βαθιά τους γεράματα και ούτε ο θάνατος κατάφερε να τους χωρίσει. Ο Σπύρος Αλιμπέρτης πέθανε το 1964 και λίγους μήνες μετά έφυγε από την ζωή και η Αλίνη. Το αρχοντικό πέρασε στα χέρια της αδερφής της Νίνας Ντερβιέ ντε ΒάρεΫ που ζούσε μόνιμα στο Παρίσι και ήταν συγκληρονόμος. Η Νίνα το πούλησε το πούλησε στους ν. και Γ. Τριάρχου και Σουζάνα και Σολομών Μαλλάχ. Η Casa Bianca κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο το 1976 και αργότερα πέρασε στα χέρια του Δήμου Θεσσαλονίκης όπου μετά το πέρας εργασιών αναστήλωσης και συντήρησης φιλοξενεί την Δημοτική Πινακοθήκη του Δήμου Θεσσαλονίκης και χρησιμοποιείται ως εκθεσιακός χώρος. Πρόσφατα ο δήμος Θεσσαλονίκης νοίκιασε σε ιδιώτη τον αύλειο χώρο και μέρος του ισογείου για τις ανάγκες καφέ αναψυκτηρίου.          

Νεοοθωματικό κράτος πλέον η Τουρκία. Τελετές σουλτάνου από τον Ερντογάν δήλωσε ο κ. Σταθακόπουλος Διεθνολόγος- Τουρκολόγος- Νομικός Αναφερόμενος στα πρόσωπα που απαρτίζουν το νέο υπουργικό συμβούλιο ο κ. Σταθακόπουλος ανέφερε για τον νέο υπουργό Άμυνας ότι έχει κατηγορηθεί για σφαγές αμάχων ενώ ο υπουργός οικογένειας είναι πρώην ευρωβουλευτής που καθαιρέθηκε επειδή αρνήθηκε να αναγνωρίσει τη σφαγή των Αρμενίων. "Δόλωμα" ο Σιμσεκ για τους δυτικούς, είπε, για τον νέο Τούρκο υπουργό Οικονομικών. Η Τουρκία λειτουργεί με μαύρη οικονομία, ανέφερε, σημειώνοντας ότι ο μέσος μισθός στη χώρα είναι 200-400 ευρώ μηνιαίως.

  Με μια λωρίδα κυκλοφορίας ελεύθερη σε κάθε ρεύμα γίνεται η κίνηση των οχημάτων στην οδο Παπαναστασίου πρά του ότι ήταν κλειστά τα σχολεία και αναμένονταν λιγότερα αυτοκίνητα στους δρόμους. Σε δύο ημέρες η Τροχαία έκοψε 750 κλήσεις για παράνομη στάθμευση Σε 114 περιπτώσεις αφαιρέθηκαν πινακίδες

Την αύξηση κατά 4 δις στις καταθέσεις των τραπεζών σχολίασε ο οικονομικός συντάκτης του Ράδιο Θεσσαλονίκη,  Δημήτρης  Διαμαντίδης Παράλληλα αναφέρθηκε στο προεκλογικό άρωμα που αναδύειε το άνοιγμα της συζήτησης για τα κόκκινα δάνεια και την πρόθεση της κυβέρνησης να φορολογήσει ακόμη και τα κέρδη των τραπεζών.

Ρεπορτάζ: Χριστιάνα Μανιάτη Σε ένα απέραντο "καλάθι" ομορφιάς και χρωμάτων ξενάγησε το φακό του Ράδιο Θεσσαλονίκη ο ιδιοκτήτης του ανθοπωλείου Αθηναϊκόν στα Λουλουδάδικα, ο κ. Δαμιανός. Το καλλωπιστικό φυτό που έχει συνδεθεί με το Πάσχα είναι η πασχαλιά. H εντυπωσιακή ανθοφορία της διαρκεί μόλις 20 με 30 ημέρες, ενώ ξεχωρίζει για τη μεθυστική ευωδία της. Οι κάλλες θεωρούνται τα κρίνα του Πάσχα και λόγω του λευκού τους χρώματος συμβολίζουν την αγνότητα του Θεανθρώπου. Αποτελούν τα πιο δημοφιλή λουλούδια για τη διακόσμηση εκκλησιών και των σπιτιών κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Οι τουλίπες κοσμούν με ιδανικό τρόπο το σπίτι και το γραφείο μας. Φωτίζουν κάθε γωνιά με τα υπέροχα χρώματά τους, ενώ ξεχωρίζουν πάντα για την ομορφιά τους στο Πασχαλινό τραπέζι.

Περαστικοί σταματάνε, για να μυρίσουν και να βγάλουν φωτογραφίες

Είτε είσαι Θεσσαλονικιός είτε είσαι επισκέπτης της πόλης, πλησιάζοντας τα Λουλουδάδικα θα κάνεις οπωσδήποτε μια στάση, για να απολαύσεις τη μυρωδιά των λουλουδιών ή για να εμπλουτίσεις το φωτογραφικό σου άλμπουμ. "Περνώντας από δω, ο κόσμος βλέπει τα χρώματα, τον πιάνουν οι μυρωδιές από όλα τα αρωματικά, ωραία λουλούδια: Ζουμπούλια, φρέζιες, νεραγκούλες, ανεμώνες. Άμα δείτε πόσος κόσμος περνάει, πόσες φωτογραφίες και βίντεο", λέει εμφατικά ο κ. Δαμιανός. Προσθέτει ότι οι ξένοι επισκέπτες επιλέγουν κυρίως γλάστρες, για να μπορέσουν να τις μεταφέρουν στη χώρα τους και ειδικότερα ανθεκτικά φυτά με "άρωμα" Ελλάδας. "Οι τουρίστες αγοράζουν καλαμοντίν, λεμονιές, κουμκουάτ και ελιές".

Η ιστορία των Λουλουδάδικων

Ο κ. Δαμιανός μας εξηγεί την ιστορική πορεία των Λουλουδάδικων από το 1950. Αρχικά, υπήρχαν διάσπαρτοι πλανώδιοι πωλητές λουλουδιών σε πάγκους. Το 1997 δημιουργήθηκαν 11 μαγαζιά, για να στεγαστούν οι πλανώδιοι και σταδιακά απέμειναν τέσσερα. "Έπιαναν την Κομνηνών μέχρι τη Φραγκίνη επί της Βασιλεώς Ηρακλείου. Από το 1997 διαμορφώθηκαν αλλιώς, για να αναδειχθεί και το λουτρό", σημειώνει ο ίδιος αναφερόμενος στο Γιαχουντί Χαμάμ, το οποίο στεγάζεται δίπλα από τα Λουλουδάδικα και διέκοψε τη λειτουργία του το 1912.

Έλληνες άντρες και ...λουλούδια

Σύμφωνα με τον κ. Δαμιανό, οι Έλληνες άντρες προσφέρουν λουλούδια στις συντρόφους τους. Παρά τις δημοσκοπήσεις που έχουν κατατάξει τα λουλούδια ανάμεσα στα "αναγκαστικά δώρα" που κάνει ένας άντρας προς μία γυναίκα, ο κ. Δαμανιός υποστηρίζει πως η προσφορά λουλουδιών συμφωνεί με την κουλτούρα και τη νοοτροπία των Ελλήνων αντρών. Άντρες όλων των ηλικιών αγοράζουν λουλούδια, με πρώτα στις προτιμήσεις να έρχονται τα κόκκινα τριαντάφυλλα. Από την άλλη, επισημαίνει ότι οι Ελληνίδες δεν αγοράζουν λουλούδια στους άντρες τους (...πράγμα που όμως συμφωνεί με το "Savoir Vivre"!)

O νόμος μας δίνει την αρμοδιότητα να δημοπραττήσουμε αιγιαλούς , δεν σημαίνει όμως ότι έχουμε την αρμοδιότητα του ελέγχου ούτε τον ελεγκτικό μηχανισμό" Αυτά τόνισε στο Ράδιο Θεσσαλονίκη ο δήμαρχος Αριστοτέλη Στέλιος Βαλιάνος. Με τέσσερις ανθρώπους όλους κι όλους η Κτηματική Υπηρεσία στην Χαλκιδική για να κάνει τους ελέγχους. Μόνον σε έκτακτες περιπτώσεις καλεί τον υπάλληλο ο εισαγγελέας για να καταγράψει παρανομίες και να επιβάλλει πρόστιμα.