«Τα δάκρυα στέρεψαν» το νέο βιβλίο του Θοδωρή Δεύτου με θέμα τα τραγικά γεγονότα της Κύπρου

Μέσα από τριήμερο επιστημονικό συνέδριο Ένα «ταξίδι» στο παρελθόν ξεκινά από αύριο στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (ΑΜΘ). Πενήντα πέντε μελετητές και συνεργάτες του θα αναλάβουν τον ρόλο του «ξεναγού» και μέσα από τις εισηγήσεις τους θα σταθούν στα σημαντικότερα κομμάτια των συλλογών του, την πολυσχιδή δράση του Μουσείου, αλλά και τους ανθρώπους που το υπηρέτησαν τα 60 χρόνια λειτουργίας του. Πρόκειται για το επιστημονικό συμπόσιο με τίτλο «Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης 60 χρόνια», που πραγματοποιείται στο πλαίσιο της περιοδικής έκθεσης «Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης: 60 χρόνια|60 στιγμές» και έχει σκοπό να τιμήσει τη σημαντική αυτή επέτειο της ιστορίας του μεγαλύτερου και παλαιότερου αρχαιολογικού μουσείου του βορειοελλαδικού χώρου. «Όταν εγκαινιάστηκε η έκθεση στις 27 Οκτωβρίου του 2022, δηλαδή ακριβώς 60 χρόνια μετά από το πρώτο άνοιγμα του νέου μουσείου της Θεσσαλονίκης, στην εναρκτήρια ομιλία είχα πει ότι θα ήθελα να γίνει ένα μεγάλο συνέδριο, γιατί οι 60 ιστορίες που θα πούμε είναι σίγουρο ότι δεν αποτυπώνουν όλο το εύρος και όλη τη σημασία της ιστορίας του μουσείου, αλλά είναι απλώς κάποιες επιλεγμένες στιγμές» δηλώνει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η προϊσταμένη του Τμήματος Εκθέσεων, Επικοινωνίας και Εκπαίδευσης του ΑΜΘ Αγγελική Κουκουβού. Η επιθυμία αυτή ήταν στην ουσία προαναγγελία του συμποσίου, που ένα χρόνο μετά γίνεται πράξη και δίνει την ευκαιρία σε Έλληνες και ξένους επιστήμονες, καθηγητές Πανεπιστημίου, μελετητές που έρχονται στη Θεσσαλονίκη να μελετήσουν τα ευρήματα του Μουσείου, αλλά και ανθρώπους που δούλεψαν χρόνια σε αυτό, να μοιραστούν με το κοινό τις απόψεις και τα συμπεράσματα του έργου τους. Οι επόμενες τρεις μέρες είναι χωρισμένες σε τρεις μεγάλες θεματικές, που θα «χωρέσουν» συνολικά 55 δεκαπεντάλεπτες εισηγήσεις, οι οποίες θα περιγράψουν το πολυσυλλεκτικό προφίλ του Μουσείου. Πρόθεση είναι, μέσω της παρουσίασης μελετών που σχετίζονται με τις συλλογές, τη δραστηριότητα και την ιστορική διαδρομή του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, να γίνει μια αποτίμηση του πολύπλευρου έργου του, να φωτιστούν σημαντικές στιγμές της ιστορίας του αλλά και της δράσης των ανθρώπων που το υπηρέτησαν. «Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και οι συλλογές του» θα απασχολήσει τους συνέδρους αύριο, «Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης ως φορέας διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς στην υπηρεσία της κοινωνίας» θα αναλυθεί την Παρασκευή και «Η βιωμένη μνήμη: οι ιστορίες και οι άνθρωποι» είναι η θεματική που θα κλείσει το συνέδριο το Σάββατο. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, ζητούμενο είναι στις προγραμματισμένες συζητήσεις με το κοινό, να εξεταστεί το ζήτημα της εξέλιξης και ανάπτυξης των μουσείων, αλλά και του ρόλου που αυτά διαδραματίζουν στις διαρκώς μεταβαλλόμενες σύγχρονες κοινωνίες, στην Ελλάδα και διεθνώς.     «Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και οι συλλογές του» Η πρώτη μέρα του συμποσίου είναι αφιερωμένη στις παρουσιάσεις μελετητών που αφορούν αντικείμενα των συλλόγων του μουσείου, είτε πρόκειται για δημοσιεύσεις που βγαίνουν πρώτη φορά, είτε για πιο συνθετική έρευνα ή ακόμα και για μία επανεξέταση ενός αντικειμένου, αλλαγή χρονολόγησης ή άλλων δεδομένων, μετά από έρευνα σε ήδη δημοσιευμένο υλικό. Στην ενότητα αυτή, δεν αποκλείεται να υπάρξουν ...εκπλήξεις. «Από τη μία είναι η έρευνα και η μελέτη, το πιο επιστημονικό κομμάτι, που μπορεί να μην φαίνεται στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά γίνεται στις δημοσιεύσεις -διεθνείς και ελληνικές, όπως και στις αποθήκες του Μουσείου», εξηγεί η κ. Κουκουβού περιγράφοντας τη θεματική της πρώτης μέρας. «Είναι η αποστολή του Μουσείου που συνδέεται με τη φύλαξη, την προστασία, τη συντήρηση, αλλά και τη διεπιστημονική έρευνα, όπου βλέπουμε φυσικούς, χημικούς, αρχαιολόγους, ιστορικούς να εργάζονται μαζί, να συνδυάζουν τις επιστήμες τους και να βγάζουν συμπεράσματα από όλο αυτό», προσθέτει.     «Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης ως φορέας διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς στην υπηρεσία της κοινωνίας» Η δεύτερη θεματική αφορά στο δημόσιο προφίλ του μουσείου και την εξωστρέφειά του. «Μιλάμε για όλα όσα κάνει για το κοινό, τις επικοινωνιακές και ψηφιακές του δράσεις, τις εκθέσεις, ακόμα κι άλλες δραστηριότητες πολιτιστικού περιεχομένου που φιλοξενεί, όπως μουσική, θέατρο, εκθέσεις σύγχρονης τέχνης κ.ά., με τις οποίες φέρνει τον κόσμο στο Μουσείο» εξηγεί η Αγγελική Κουκουβού. «Όλα όσα συμβαίνουν και τα οποία θα αναφερθούν την πρώτη μέρα, όπως προστασία, συντήρηση, έρευνα, εκθέσεις, τα οποία είναι πάντα στην υπηρεσία της κοινωνίας, σε αυτή τη θεματική περιγράφεται πώς έρχονται και πώς ακριβώς προσφέρονται στο κοινό», συμπληρώνει. Εξηγεί ακόμα ότι ο ρόλος του Μουσείου σήμερα σε σχέση με την εξωστρέφειά του και τη σχέση του με τις κοινότητες, που οικοδομείται μέσα από δράσεις, εκδηλώσεις κτλ είναι σαφώς πολύ διαφορετικός σε σχέση με το παρελθόν. Την ίδια μέρα, μάλιστα, πριν από το μεσημβρινό διάλειμμα, θα πραγματοποιηθεί επίσκεψη στην έκθεση που ενέπνευσε τη δημιουργία του συνεδρίου. «Την ημέρα που είναι αφιερωμένη ειδικά στη δραστηριότητα του μουσείου θα υπάρξει μία ξενάγηση στην έκθεση, που είναι στενά δεμένη με το συνέδριο, γιατί θα παρουσιάσει αναλυτικότερα και επιτόπου, πράγματα από όλα αυτά τα 60 χρόνια, κάτι που θα έχει πολύ ενδιαφέρον τόσο για τους επιστήμονες όσο και για το ευρύ κοινό της πόλης, να γνωρίσει καλύτερα το μουσείο» εκτιμά η προϊσταμένη του Τμήματος Εκθέσεων.     «Η βιωμένη μνήμη: οι ιστορίες και οι άνθρωποι» Η τρίτη και τελευταία μέρα του συμποσίου, που φτάνει έως το μεσημέρι του Σαββάτου, έχει να κάνει με τη βιωμένη μνήμη, δηλαδή τις σημαντικές στιγμές του, ενώ ο …φακός πρόκειται να εστιάσει κυρίως σε πρόσωπα. «Κλείνουμε με το πιο συγκινητικό κομμάτι του Μουσείου, τους ανθρώπους του, τους διευθυντές του, τους ανθρώπους που δούλεψαν σε αυτό και προσέφεραν πολλά, τους φίλους του μουσείου. Παρουσιάζουμε ακόμα κάποιες -πιθανόν άγνωστες- μαρτυρίες του φωτογραφικού αρχείου του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου από τον πρώιμο 20ο αιώνα, αλλά και βιογραφίες σημαντικών προσωπικοτήτων στις αρχές της λειτουργίας της αρχαιολογικής υπηρεσίας και της συγκρότησης των συλλογών» καταλήγει η αρχαιολόγος. Το επιστημονικό συμπόσιο «Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης 60 χρόνια» ξεκινά αύριο στις 09:30, θα διαρκέσει έως τις 2 Δεκεμβρίου και θα πραγματοποιηθεί με ελεύθερη είσοδο στην Αίθουσα Μανόλης Ανδρόνικος και θα δοθούν στους συμμετέχοντες βεβαιώσεις συμμετοχής. Ταυτόχρονα, θα υπάρχει δυνατότητα παρακολούθησής του διαδικτυακά εδώ.     ΑΠΕ-ΜΠΕ

Και video trailer Η επανεμφάνιση, έπειτα από οχτώ χρόνια, του καταξιωμένου Μάικλ Μαν με το βιογραφικό του δράμα «Ferrari» είναι γεγονός, όπως και η τελευταία ταινία του διάσημου Ελληνοαμερικάνου σκηνοθέτη Μάικλ Πέιν «Τα Παιδιά του Χειμώνα». Δύο ταινίες που αναμένεται να τραβήξουν δικαιολογημένα το ενδιαφέρον του κοινού, από τις έξι συνολικά που κάνουν απόψε πρεμιέρα.       Ferrari ("Ferrari") Δραματική βιογραφική περιπέτεια, αμερικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Μάικλ Μαν, με τους Άνταμ Ντράιβερ, Πενέλοπε Κρουζ, Πάτρικ Ντέμπσι, Σέιλιν Γούντλεϊ, Γκαμπριέλ Λεόνε κα. Ο Μάικλ Μαν, από τους ελάχιστους εναπομείναντες σκηνοθέτες που, χωρίς να διεκδικεί δάφνες «δημιουργού» ή ενός οραματιστή του σινεμά, παραμένει ένας από τους σημαντικότερους μάστορες του χώρου, θυμίζοντας εν πολλοίς στους παλαιότερους τον συνεπώνυμό του Άντονι Μαν ή τον Μάικλ Κέρτιζ. Δύσκολα θα βρεις ταινία του, που θα περάσει αδιάφορη ή θα είναι μέτρια, ακόμη και αν δεν είναι σε φόρμα, όπως εδώ, παρότι έχει για «οδηγό» έναν Ντράιβερ. Μετά από οχτώ χρόνων απουσίας, ο 80άρης πια Μάικλ Μαν, καταπιάνεται με τη βιογραφία του θρυλικού Έντσο Φεράρι, ενός ιδιοφυούς κατασκευαστή σπορ αυτοκινήτων και οδηγού αγώνων, αλλά και δύσκολου ανθρώπου. Αποφεύγοντας την καταγραφή της πολυκύμαντης ζωής του Φεράρι, που θα πλατείαζε και θα έπεφτε εύκολα στη λούμπα μιας συμβατικής βιογραφίας, ο Μαν θα εστιάσει το στόρι και το ενδιαφέρον του, σε μια καθοριστική χρονιά γι' αυτόν, το 1967, αναδεικνύοντας τον χαρακτήρα ενός εσωστρεφή και πολύπλοκου άνδρα. Είναι η χρονιά που η εταιρεία του βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας, καθώς ξοδεύει περισσότερα χρήματα απ' όσα κερδίζει, αλλά και περισσότερο γερασμένος απ' όσο πραγματικά είναι λόγω του θανάτου του γιου του, καθώς και του γάμου του που πάει από το κακό στο χειρότερο. Και δεν φτάνουν αυτά, αλλά πρέπει να αναγνωρίσει και τον γιο που έχει αποκτήσει με την εκτός γάμου ερωμένη του. Ο Μαν, που γνωρίζει όσο λίγοι, να διατηρεί στα ύψη την αδρεναλίνη στις ταινίες του (θυμηθείτε μόνο τις ταινίες «Ένταση», «Η Διαδρομή», «Miami Vice» ή «Ο Τελευταίος των Μοϊκανών») δείχνει κάπως την ηλικία του. Καταφέρνει να αποδώσει την εποχή, αν και λίγο περισσότερο ιλουστρασιόν απ' όσο πρέπει για την Ιταλία της εποχής εκείνης, να διατηρεί μεγάλο μέρος τού απαράμιλλου στυλ του, να στρέφεται στη δραματικότητα των σχέσεων, στην απόγνωση του ήρωά του και ορισμένες φορές να ανεβάζει τις στροφές στα κόκκινα, όταν τα τετράτροχα θηρία βγάζουν όλους τους ίππους τους στο δρόμο. Το πυκνό σενάριο, δίνει τις στέρεες βάσεις για ένα συναρπαστικό πορτρέτο, ο Μαν ανεβοκατεβάζει ταχύτητες, θέλοντας να φτιάξει ρυθμό, να συνδέσει τα γεγονότα με τα ηθικά διλήμματα και τις ψυχικές δοκιμασίες των πρωταγωνιστών του, κάτι που καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό, ακόμη και όταν ο σκηνοθετικός συμπλέκτης δείχνει να μην υπακούει πλήρως και να δημιουργεί προβλήματα στο σωστό κράτημα της ταινίας.     Και αυτό διότι σκηνοθεσία και σενάριο δεν εμβαθύνουν πάντα στους χαρακτήρες, ακόμη και ο Φεράρι μοιάζει ορισμένες φορές ανεξερεύνητος, η εικόνα μοιάζει πιο ισχυρή από την ουσία, σαν να βάζει σε ένα μυώδες εξωτικό αυτοκίνητο έναν συμβατικό απλώς καλό κινητήρα. Επίσης, το κομμάτι της ταινίας που αναφέρεται στη σχέση του Φεράρι με τις δυο γυναίκες της ζωής του, μπορεί να έχει το ενδιαφέρον του, αλλά δείχνει να μην κολλάει ιδιαίτερα, καθώς η ταχύτητα και η γλυκιά επαφή με τον θάνατο, είναι αυτό που διακρίνει τον ήρωα και όχι ο προορισμός για συμβίωση ή την αγάπη. Υπάρχει, όμως και το τελικό κομμάτι της ταινίας, που διαδραματίζεται στον απόηχο του φημισμένου αγώνα Mille Miglia, που θα κρίνει την ζωή του Έντσο και την τύχη της αυτοκινητοβιομηχανίας του και ο Μαν ξαναβρίσκει τον παλιό καλό εαυτό του, μεταδίδοντας το πάθος και την ένταση, τα γνώριμα χαρακτηριστικά του κινηματογράφου του, καθώς συνδέει με ξεχωριστή μαεστρία το σοκαριστικό ατύχημα στην κούρσα με την τελική αναμέτρηση ανάμεσα στον Φεράρι και τη γυναίκα του Λάουρα. Αν ο Άνταμ Ντράιβερ, αποδεικνυόταν και καλύτερος οδηγός στον ρόλο του (αχ και να μπορούσε ο Μαν να είχε τον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις) και έβρισκε τη χημεία του με την πολύ καλή Πενέλοπε Κρουζ, η ταινία θα αποκτούσε και τον ηλεκτρισμό, τον οποίο είχε ανάγκη το βαρυφορτωμένο στόρι. ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Το καλοκαίρι του 1967, ο πρώην οδηγός αγώνων αυτοκινήτων Έντσο Φεράρι βρίσκεται σε κρίση. Με την εταιρεία του στα πρόθυρα της πτώχευσης και τον γάμο του να βιώνει την τραυματική απώλεια του ενός γιου, ο Φεράρι εναποθέτει την ελπίδα για τη σωτηρία τους σε έναν αγώνα δρόμου 1000 μιλίων στην Ιταλία, τον εμβληματικό Mille Miglia.       Τα Παιδιά του Χειμώνα ("The Holdovers") Δραματική ταινία, αμερικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Αλεξάντερ Πέιν, με τους Πολ Τζιαμάτι, Ντομινίκ Σέσα, Ντα Βάιν Τζόι Ράντολφ κα. Ιδιαίτερα συμβατική, για τον Ελληνοαμερικάνο σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν, αλλά αρκετά καλογυρισμένη δραματική ταινία χαρακτήρων, με καλόκαρδο και θετικό προσανατολισμό, χιούμορ και συναισθηματικές εντάσεις και ολίγον μελοδραματισμό. Ο Πέιν, των «Nebraska» και «Πλαγίως», παραμερίζει τις θεματικές που τον ελκύουν, για μια ταινία που απευθύνεται στο ευρύτερο κοινό, πατώντας στο στέρεο, αλλά με αρκετά κλισέ, σενάριο του Ντέιβιντ Χέμινγκσον. Ένα σενάριο, που βασίζεται σε μία ιστορία απ' αυτές που έχουμε δει αρκετές φορές στη μεγάλη οθόνη, προκειμένου να μιλήσει για το πόσο απαραίτητο είναι να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας, να κατανοήσουμε τον άλλο, να μοιραστούμε και να κάνουμε θυσίες για να ακολουθήσουμε τα όνειρά μας. Ένας ιδιότροπος και αυστηρός καθηγητής, τη δεκαετία του '70, σε ένα αμερικάνικο κολέγιο κύρους υποχρεώνεται να παραμείνει κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών στο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Θα παραμείνει, για να προσέχει τους λίγους σπουδαστές, οι οποίοι δεν έχουν πού αλλού να πάνε. Τελικά, θα ξεμείνει μόνο με έναν ατίθασο και μετεξεταστέο σπουδαστή, που για τους γονείς του μοιάζει σαν βάρος αλλά και τη μαύρη μαγείρισσα, που έχασε το παιδί της στον πόλεμο του Βιετνάμ.     Ο Πέιν, φτάνοντας στα όρια του διδακτισμού, της πολιτικής ορθότητας, των συνταγών του είδους και του μελοδραματισμού, χωρίς, όμως, να τα ξεπεράσει ή να γίνει ενοχλητικός, θα βρει την ευκαιρία να θίξει ζητήματα για τα κολέγια «κύρους» που υποκλίνονται στο χρήμα, τα προβλήματα των «καλών οικογενειών», την αποξένωση, τα θύματα του πολέμου στο Βιετνάμ, τους καθηγητές που πρέπει πρωτίστως να ανακαλύψουν τον παιδαγωγικό χαρακτήρα τους, αλλά και την ανθρωπιά τους. Όλα δοσμένα με τρυφερότητα και μια γλυκύτητα, που, όμως και πάλι, δεν ενοχλεί καθώς ο Πέιν γνωρίζει να κρατά το μέτρο, να πυρακτώνει τα συναισθήματα εκεί που πρέπει, να μεταδίδει τα μηνύματα που θέλει. Και ταυτόχρονα δουλεύοντας ικανοποιητικά το βάθος των χαρακτήρων, κρατώντας έναν ρυθμό και μια αφηγηματική δομή που μπορεί να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά είναι αρκετά πάνω από τον μέσο όρο για να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι τέλους. Ο Πολ Τζιαμάτι, παραμένει ένας αξιόπιστος ερμηνευτής, στον ρόλο του στρυφνού καθηγητή, ενώ ο πρωτοεμφανιζόμενος νεαρός Σάσε, βγάζει επαρκώς τα στοιχεία του χαρακτήρα του και αφήνει υποσχέσεις. ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένας στριμμένος καθηγητής σε ένα αμερικανικό κολέγιο, ο Πολ Χάναμ, υποχρεώνεται να παραμείνει στην πανεπιστημιούπολη κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών του, για να προσέχει λίγους σπουδαστές του, οι οποίοι δεν έχουν πουθενά αλλού να πάνε. Τελικά, αναπτύσσει μια απίθανη σχέση με έναν από αυτούς -έναν κατεστραμμένο, ιδιοφυή ταραχοποιό- και την αρχιμαγείρισσα του κολεγίου, η οποία έχασε μόλις τον γιο της στον πόλεμο του Βιετνάμ.       Τι Συνέβη Μετά ("What Happens Later") Αισθηματική κομεντί, αμερικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Μεγκ Ράιαν, με τους Μεγκ Ράιαν, Ντέιβιντ Ντουκόβνι κα. Η επιστροφή της Μεγκ Ράιαν στη σκηνοθεσία, έπειτα από οχτώ χρόνια του απογοητευτικού «Ithaca», με μία ρομαντική κομεντί, στην οποία πρωταγωνιστεί μαζί με τον συμπαθή Ντέιβιντ Ντουκόβνι, αφήνει και πάλι μία γεύση γλυκανάλατου και χλιαρού, μία ακόμη προσπάθεια αναβίωσης των αισθηματικών δραμεντί με τις οποίες έχτισε την καριέρα της τη δεκαετία του '90 («Έχετε Μήνυμα στον Υπολογιστή σας»). Απ' τα πρώτα πλάνα καταλαβαίνεις τι πρόκειται να δεις στο φιλμ, που εκτός από την γεμάτη κλισέ σκηνοθεσία έχει και ένα, ορισμένες φορές, πληκτικό σενάριο. Δύο πρώην σύντροφοι, ξαναβρίσκονται χρόνια μετά τον χωρισμό τους, εγκλωβισμένοι σε ένα αεροδρόμιο, λόγω κακοκαιρίας. Περιμένοντας μοναχοί τους στο άδειο αεροδρόμιο, για μια βραδιά, θα αναπολήσουν το παρελθόν τους και θα τους μπουν ιδέες για το πώς θα είχε εξελιχθεί η ζωή τους αν δεν χώριζαν.     Η Μεγκ Ράιαν, έχοντας μπροστά της όλες τις συνταγές του είδους, φαίνεται να τις μπερδεύει, να εμβαθύνει εκεί που δεν πρέπει και να ξεπετά τα ουσιώδη. Η ταινία, πάσχει από τα στερεότυπα του είδους, τα οποία ανακυκλώνει χωρίς φειδώ, ενώ και το χιούμορ είναι πιο πλαστικό και από το παραφορτωμένο με επεμβάσεις πρόσωπό της. Κάθε σκηνή θυμίζει κάτι από παλαιότερες ρομαντικές κομεντί, ενώ οι ερμηνευτικές μανιέρες δίνουν και παίρνουν. Ο συμπαθής και αρκετά πιο χαλαρός Ντουκόβνι δεν βρίσκει την απαραίτητη χημεία με την Μεγκ Ράιαν και το κακό είναι ότι δεν υπάρχουν ούτε δεύτεροι ρόλοι, να ξεκλέψουν λίγο τη ματιά, να βάλουν λίγο αλατοπίπερο, σε αυτή την άνοστη σούπα. ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Δύο πρώην σύντροφοι, η Γουίλα και ο Μπιλ, ξαναβρίσκονται 25 χρόνια μετά τον χωρισμό τους, όταν αναγκάζονται να διανυκτερεύσουν στο αεροδρόμιο λόγω κακοκαιρίας. Και οι δύο θέλουν να γυρίσουν σπίτια τους, αλλά στη διάρκεια της νύχτας καταλήγουν να αναπολούν το παρελθόν τους και όλα αυτά που θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά.       Αποστολή στην Ελλάδα ("The Bricklayer") Περιπέτεια, αμερικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Ρένι Χάρλιν, με τους Άαρον Έκχαρντ, Νίνα Ντόμπρεβ, Κλίφτον Κόλινς, Άκης Σακελλαρίου κα. Δύο είναι οι λόγοι, απ' ό,τι φαίνεται, που διανέμεται αυτή η απίστευτη «αμερικανιά»: Ο τραβηχτικός τίτλος για τους περίεργους και ότι μερικά γυρίσματα έγιναν στη Θεσσαλονίκη. Από τις πιο χοντροκομμένες δυναμικές περιπέτειες των τελευταίων χρόνων, στην οποία η κλωτσοπατινάδα και οι δεκάδες σκοτωμοί μοιάζουν με ανέκδοτο, ενώ οι πατριωτικές κορώνες βγάζουν μάτι. Το σενάριο, που πρέπει, στην καλύτερη περίπτωση, να γράφτηκε στο γόνατο, θέλει έναν απατεώνα, με προφίλ επαναστάτη να εκβιάζει τη CIA, δολοφονώντας ξένους δημοσιογράφους και παρουσιάζοντας την αμερικάνικη υπηρεσία ως υπεύθυνη. Κυβερνήσεις απ' όλο τον κόσμο κατηγορούν ευθέως τις ΗΠΑ γι' αυτό και η CIA αναγκάζεται να επαναφέρει στην υπηρεσία τον αποσυρμένο πράκτορα Στιβ Βέιλ, που ζει ως κτίστης, για να έρθει αντιμέτωπος με το ισχυρό δίκτυο «αποσταθεροποίησης», αλλά και το ίδιο το παρελθόν του.     Ο Φιλανδός Ρένι Χάρλιν, που εδώ και δεκαετίες εργάζεται με επιτυχία, τουλάχιστον εμπορική στο Χόλιγουντ, κάνοντας κυρίως περιπέτειες («Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει 2», «Βαρομετρικό Χαμηλό», «Ένα Σκληρό Φιλί για Καληνύχτα») πρέπει μάλλον να ήταν λιγότερο στα γυρίσματα ακόμη και από τον Άκη Σακελλαρίου, που εμφανίζεται για λίγα λεπτά υποδυόμενος έναν Έλληνα υπουργό. Υπερβολικά προχειρογυρισμένη ταινία, με φαιδρό σενάριο και ατάκες, οι οποίες μοιάζουν να έχουν βγει από τα περισσεύματα του Ράμπο 4,5 κλπ. Ακατανόητη υπόθεση, λαστιχένιοι χαρακτήρες, που δεν πείθουν ούτε λεπτό και ορισμένα κυνηγητά στη Θεσσαλονίκη, που ούτε αυτή κερδίζει τίποτα από αυτό το κατασκεύασμα. Πραγματικά, μία ταινία - αρπαχτή, που υποβιβάζει τη νοημοσύνη των θεατών και διαστρεβλώνει την εικόνα των Ελλήνων και της Ελλάδας, που βρέθηκε απ' ό,τι φαίνεται στο προσκήνιο, για λόγους οικονομίας της παραγωγής, αφού το ορίτζιναλ στόρι, που βασίζεται στο βιβλίο «The Bricklayer» του Νόα Μπόιντ, δεν έχει σχέση με τη χώρα μας. ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένας πρώην πράκτορας της CIA επιστρέφει στην ενεργό δράση και να ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη, όπου είχε δουλέψει κατά το παρελθόν, όταν ένας εγκληματίας απειλεί την υπηρεσία σκοτώνοντας δημοσιογράφους και ρίχνοντας την ευθύνη στην αμερικάνικη υπηρεσία.       Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες: Μαύρος Κότσιφας, Μαύρο Βατόμουρο ("Blackbird Blackbird Blackberry") Αξιοπρόσεκτο φεμινιστικό δράμα από τη Γεωργία και την πρωτοεμφανιζόμενη Έλενε Ναβεριάνι, που έκανε πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του Φεστιβάλ Καννών και κουβαλά αρκετές διακρίσεις σε φεστιβάλ, κυρίως λόγω της καθηλωτικής ερμηνείας της πρωταγωνίστριας Έκα Τσαβλεϊσβιλι. Η Ετέρο, μία 48χρονη γυναίκα που ζει μόνη της σε ένα μικρό χωριό της Γεωργίας, αγαπά την ελευθερία της όσο και τα κέικ της. Για την επιλογή της αυτή, γίνεται στόχος κουτσομπολιών μεταξύ των συγχωριανών της, μέχρι που απροσδόκητα θα ερωτευθεί με πάθος έναν άντρα. Ωστόσο, διστάζει να προχωρήσει μαζί του αφού θέλει να συνεχίσει να ζει ανεξάρτητη. Με ξεκάθαρο προσανατολισμό για την ανεξαρτησία των γυναικών και την αυτοδιάθεση και χρησιμοποιώντας μία φρέσκια, νατουραλιστική και τολμηρή κινηματογραφική γλώσσα, η Ναβεριάνι αξιοποιεί το καλογραμμένο και σαρκαστικό σενάριο, αν και όλα τα λεφτά είναι η ερμηνεία της Έκα Τσαβλεϊσβίλι. Δίπλα της οι Τεμίκο Τσιτσινάτζε, Άνκα Κχουρστίντζε κα.       Γάτες στο Μουσείο ("Cats in the Museum") Χαριτωμένη ταινία κινουμένων σχεδίων για όλη την οικογένεια, αν και τα ψηφιακά σκίτσα παραπέμπουν περισσότερο σε νηπιαγωγείο. Το ρωσικής παραγωγής (2023) και σε σκηνοθεσία Βασίλι Ροβένσκι, animation έχει ξεκαρδιστικές στιγμές και καλές ιδέες, αλλά δεν τελικά δεν ξεφεύγει από το μέσο όρο. Μια νεαρή κοκκινωπή γάτα που ονομάζεται Βίνσεντ, πιάνει φιλίες με τον Μορίς, το ποντίκι, σε μια όχι και τόσο ιδανική συνθήκη: μια μεγάλη πλημμύρα! Οι δυο τους θα καταφέρουν να ξεφύγουν μέσα σε ένα παλιό πιάνο, το οποίο όμως τελικά σώζεται από μια ομάδα ναυτικών και στέλνεται στο Ερμιτάζ, το θρυλικό μουσείο της Αγίας Πετρούπολης, όπου θα έρθουν αντιμέτωποι με νέες περιπέτειες. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, με τις φωνές των Βαγγέλη Χαλκιαδάκη, Κώστα Αποστολίδη, Κώστα Τερζάκη, Τάκη Σακελλαρίου, Μυρτώ Ναούμ κα.     Χάρης Αναγνωστάκης από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μαθήτριες και μαθητές από το 3ο Γυμνάσιο Θέρμης στην Θεσσσαλονίκη, την συστήνουν στο κοινό Τον 4ο αιώνα π.Χ. στην αρχαία Αθήνα, η Αγνοδίκη παρατήρησε ότι πολλές γυναίκες που ήταν έτοιμες να γεννήσουν πέθαιναν, γιατί από ντροπή δεν πήγαιναν να εξεταστούν από άνδρες. Αποφάσισε τότε να σπουδάσει ιατρική, αν και γνώριζε ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να τη φέρει αντιμέτωπη με τη θανατική ποινή. Μεταμφιεσμένη σε άνδρα μαθήτευσε γυναικολογία και μαιευτική δίπλα στον διάσημο γιατρό Ηρόφιλο στην Αλεξάνδρεια, ενώ γυρνώντας στην Αθήνα άρχισε να ασκεί το επάγγελμα, πάντα μεταμφιεσμένη. Στις γυναίκες, ωστόσο, αποκάλυπτε την πραγματική της ταυτότητα ζητώντας παράλληλα να μην αποκαλύψουν το μυστικό της. Όλο και περισσότερες έγκυες άρχισαν να την εμπιστεύονται, με συνέπεια οι άνδρες γιατροί της εποχής να αντιδράσουν και να τη συκοφαντήσουν ισχυριζόμενοι ότι σύναπτε εξωσυζυγικές σχέσεις με τις κυρίες που εξέταζε. Με βάση αυτές τις ψεύτικες κατηγορίες συνελήφθη και οδηγήθηκε σε δίκη, κατά την οποία αποκάλυψε την πραγματική της ταυτότητα. Στο τέλος αθωώθηκε, πετυχαίνοντας κάτι που την εποχή εκείνη φαινόταν εξωπραγματικό: την αλλαγή της νομοθεσίας ώστε να επιτρέπει στις γυναίκες της αρχαίας Αθήνας να σπουδάζουν την ιατρική και να εξασκούν το ιατρικό λειτούργημα. Την περίπτωση της Αγνοδίκης παρουσίασαν -μεταξύ άλλων- στη Ρώμη, οι μαθήτριες και οι μαθητές του 3ου Γυμνασίου Μίκρας, σε σχολεία από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία και τη Σκωτία, κατά τη συμμετοχή τους, με θέμα τη ζωή των γυναικών στην Αθήνα και τη Ρώμη, στο 8ο Ευρωπαϊκό Μαθητικό Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγο καιρό, με τίτλο «Αθήνα- Ρώμη: Ένα Μακραίωνο Ταξίδι (509 π.Χ. - Σήμερα). Ιστορία, Πολιτισμός, Κοινωνικοί και Πολιτικοί Θεσμοί, Δημοκρατία».     Στην αρχαία Ελλάδα, άλλωστε, όπου οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών υπήρχαν από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, έζησαν η μητέρα του Πλάτωνα, η Περικτιόνη, συγγραφέας και η ίδια, μαθήτρια του Πυθαγόρα, η φιλόσοφος Λασθένια, η ιέρεια Διοτίμα που δίδαξε στον Σωκράτη τα μυστήρια του Έρωτος ως πόθου και κινήτρου για το ωραίο και το αληθινό και η Υπατία, νεοπλατωνική φιλόσοφος, αστρονόμος και μαθηματικός που δολοφονήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. «Τα παιδιά μίλησαν για τις γυναίκες αυτές, ενώ παρουσίασαν αποσπάσματα από την Πολιτεία του Πλάτωνα, στα οποία ο Σωκράτης συζητά με τον Γλαύκωνα και αναφέρεται με πολύ θετικά λόγια στη γυναίκα» επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η εκπαιδευτικός, θεολόγος, Κυριακή Χατζάκου. Η ίδια αναφέρει ότι μέσα από την παρουσίαση των μαθητών, τονίστηκε πως παρότι μόνο οι άνδρες είχαν δικαίωμα στην εκπαίδευση, δεν έλειψαν από την αρχαία Αθήνα οι γυναίκες ερευνήτριες και φιλόσοφοι. Στην αρχαία Ρώμη, από την άλλη πλευρά, οι γυναίκες απολάμβαναν πολύ περισσότερες ελευθερίες όμως θεωρούνταν ιδιοκτησία του άνδρα ή του πατέρα τους. Αργότερα οι γυναίκες των ανώτερων κοινωνικών τάξεων απέκτησαν πολλά θεσμοθετημένα δικαιώματα. Σε αυτό το πλαίσιο, τα παιδιά από τη Μίκρα απήγγειλαν απόσπασμα ποιήματος του ποιητή Οβίδιου, ο οποίος αντί να εκθειάζει τις μάχες του Ρωμαίου αυτοκράτορα, έγραφε για τις γυναίκες και τον έρωτα, λέγοντας χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, ότι «κάποιοι ποιητές προτιμούσαν απλώς να γράφουν το Roma ...ανάποδα ...Amor». Στο ερώτημα ποιος ήταν ο λόγος που αποφασίστηκε η συμμετοχή του σχολείου στη διοργάνωση να έχει ως κεντρικό θέμα τη θέση των γυναικών στην κοινωνία, η κ. Χατζάκου απαντάει ότι τα παιδιά ενδιαφέρονται για το ρόλο της γυναίκας σήμερα. «Στην τάξη διαβάσαμε για τις αρχαίες αλλά και για τις νεότερες γυναίκες, για το πώς σήμερα η γυναίκα έχει υποστεί αυτό που έλεγε ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ότι παλαιότερα οι άνδρες νομοθετούσαν και γι αυτό όλοι οι νόμοι είναι κατά των γυναικών. Κάναμε συζητήσεις για το bullying που δέχεται ακόμη και σήμερα η γυναίκα, ηθικό και σωματικό» αναφέρει. Η ίδια σχολιάζει ότι «στο τέλος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έρχεται ο Χριστός και δίνει θέση στη γυναίκα» και προσθέτει ότι «στο πρόσωπο της ίδιας της Παναγίας, η γυναίκα δικαιώνεται πλήρως».     Σε ό,τι αφορά τις νέες γενιές και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τη θέση της γυναίκας σήμερα, θεωρεί πως πολλά παιδιά έχουν μεγάλη ωριμότητα και καταλαβαίνουν απολύτως ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ίσοι, με σεβασμό και αγάπη. Εκτιμά ακόμη ως πολύ σημαντική την ενασχόλησή τους στο σχολικό περιβάλλον με το συγκεκριμένο ζήτημα. «Τα παιδιά δεν έχουν όλα τα ίδια βιώματα. Κάποια παιδιά έχουν δύσκολα βιώματα μέσα από την οικογένεια στην οποία μεγαλώνουν. Με τη μελέτη του θέματος μπορούν να συγκροτήσουν τα ίδια την άποψή τους και διοργανώσεις όπως το Ευρωπαϊκό Μαθητικό Συνέδριο εδραιώνουν μέσα στην ψυχή τους ότι η θέση της γυναίκας είναι υψηλή και μέσα στην κοινωνία και μέσα στην οικογένεια. Το γεγονός αυτό βοηθάει τα παιδιά να πατούν στο έδαφος καλύτερα ώστε στη μετέπειτα ζωή τους να δημιουργήσουν σχέσεις» αναφέρει χαρακτηριστικά. Την καθοδήγηση της δεκαπενταμελούς ομάδας μαθητών και μαθητριών ανέλαβαν η κ. Χατζάκου και οι εκπαιδευτικοί Νίτσο Όλγα (Φιλόλογος Αγγλικής) και Τσακαλίδου Σοφία (Φιλόλογος Γερμανικής), ενώ το σχολείο διακρίθηκε στο συνέδριο και απέσπασε θετικά σχόλια από τους συνέδρους και την οργανωτική επιτροπή.

Παίζει πιάνο στις Λίμνες Ζερέλια με φόρεμα 15 μέτρων που το έφτιαξαν μαθητές Στο νέο video της η ιπτάμενη πιανίστα Έλενα Ξιδιά φοράει το μεγαλύτερο φόρεμα από βαμβάκι στον κόσμο. Η Έλενα Ξιδιά μαζί με μαθητές του Γυμνασίου Ευξεινούπολης και με την υποστήριξη του Δήμου Αλμυρού και του Δημάρχου Εσερίδη Δημήτρη δημιούργησαν το βίντεο που αποτυπώνει την αληθινή ομορφιά της περιοχής του Αλμυρού και των μοναδικών δίδυμων Λιμνών Ζερέλια. Τα παιδιά τραγουδούν και ταυτόχρονα το «μεταφράζουν» στη νοηματική γλώσσα. Χωρίς την αφοσίωση των μαθητών και την επίβλεψη της Διευθύντριας κας Μαρίας Σταυραντώνη, η παραγωγή αυτή δεν θα ήταν ποτέ δυνατή. Μάλιστα, όπως αποκάλυψε η Ελενα Ξυδιά στο Bovary.gr χρειάστηκε ένας μήνας για να ολοκληρωθεί το κατάλευκο φόρεμα από ακατέργαστο βαμβάκι, με 15 μέτρα ουρά, χρησιμοποιώντας μόνο τα χέρια τους και τη φαντασία τους.    

Εγκαινιάζεται την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024 από την Υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη.   Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες για την «Ανάδειξη του σπηλαίου Πετραλώνων και αναβάθμιση των υποδομών του» οι οποίες ξεκίνησαν το 2019, έργο προϋπολογισμού περίπου ενός εκατομμυρίου ευρώ, ενταγμένο στο ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας – ΕΣΠΑ 2014-2020.   Στο Ράδιο Θεσσαλονίκη και στην εκπομπή «Δύο στις 2» μίλησε ο προϊστάμενος της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας, Ανδρέας Ντάρλας.   «Πρώτη φορά γίνεται ένα τέτοιο ιδιαίτερο έργο. Το σπήλαιο ανοίγει τις πύλες του με μία εντυπωσιακή νέα όψη. Έχει ανακατασκευαστεί όλη η διαδρομή, όλη η ηλεκτρολογική εγκατάσταση, έχουν επουλωθεί οι πληγές από παλιότερες επεμβάσεις, είναι πλήρως ανακαινισμένο και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα».   Ακούστε το απόσπασμα της εκπομπής στο παραπάνω ηχητικό.     Πηγή φωτογραφίας: https://www.nea-propontida.gr/directory/spilaio-petralonon-chalkidikis/

Για 2 παραστάσεις Ο διακεκριμένος Έλληνας τραγουδιστής που υμνεί τον έρωτα, ο μοναδικός Γιάννης Πάριος έρχεται στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 18 και 19 Απριλίου 2024 για δύο παραστάσεις. Δύο συγκλονιστικές βραδιές και μια κατάθεση ψυχής που δεν πρέπει να χάσετε. Διαχρονικός ερμηνευτής κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον και καθηλώνει μικρούς και μεγάλους! Τα λόγια περισσεύουν όταν τα συναισθήματα σε κατακλύζουν!.. Ήχοι, μελωδίες και μια μοναδική καταπληκτική φωνή θα ανταμωθούν με όλους μας για μία μοναδική μουσική συνάντηση και εμπειρία.   Ραντεβού στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 18 & 19 Απριλίου.     Info: Γιάννης Πάριος | Έρωτας είναι θαρρώ Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (Αίθουσα Φίλων Μουσικής Μ1) 18 & 19 Απριλίου 2024 ώρα έναρξης 21.30 Τιμές Εισιτηρίων 80€, 70€, 60€, 50€, 40€, 20€ ΑΜΕΑ Δωρεάν κατόπιν κράτησης στο 2310 895938-9 Προπώληση εισιτηρίων more.com Τηλέφωνα Επικοινωνίας 2310 902604, 2310304475, 694 040 2083, 690 9187094