Το Σύστημα Έγκαιρης Προειδοποίησης εξηγεί ο Κώστας Παπαζάχος.
Video
Το 2024 έκανε “ποδαρικό” με ένα σεισμό 7,6 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ στην Ιαπωνία.
Οι πολίτες που βρέθηκαν μακριά από το επίκεντρο του σεισμού ενημερώθηκαν άμεσα έτσι ώστε να λάβουν τα μέτρα τους και να προστατευθούν.
Πώς λειτουργεί αυτό το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης και που βασίζεται εξηγεί στο Ράδιο Θεσσαλονίκη και τη Θεοδώρα Καρακιουλάχ ο καθηγητής σεισμολογίας του ΑΠΘ, Κώστας Παπαζάχος.
«Η Ιαπωνία είναι μια από τις πιο αναπτυγμένες χώρες στον κόσμο.
Επενδύει πολλά χρήματα στην έρευνα και έχουν τα καλύτερα συστήματα παρακολούθησης των σεισμών στον κόσμο.
Στο επίπεδο της τεχνολογίας και της πρόληψης έχουν τα καλύτερα συστήματα όπως το συγκεκριμένο το λεγόμενο Earling Warning System – Σύστημα Έγκαιρης Προειδοποίησης.
Όταν έχεις ένα δίκτυο σεισμογράφων το οποίο είναι πολύ πυκνό, το οποίο λειτουργεί με ειδικές προδιαγραφές και τα μηχανήματα να μπορούν να μεταδίδουν πληροφορίες σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, μπορείς όταν ξεπεραστούν κάποια επίπεδα κίνησης, να εντοπίσεις σε μικρό χρονικό διάστημα, λίγων δευτερολέπτων, την γέννηση ενός ισχυρού σεισμού κοντά στο επίκεντρο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι η πληροφορία αυτή μπορεί να μεταδοθεί μέσα από το διαδίκτυο με ασφαλής τρόπους σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο προς κατάλληλα μηχανήματα και υποδομές, τα οποία θα ενημερωθούν και θα λάβουν κάποιες δράσεις.
Αν σκεφτείτε ότι ο σεισμός έγινε πάνω στη Χερσόνησο του Noto, αυτό σημαίνει ότι στις αποστάσεις 200Km όπως είναι η Osaka για παράδειγμα, ή 400km που είναι το Tokyo, τα σεισμικά κύματα θα κάνουν περίπου 40 δευτερόλεπτα για να φτάσουν.
Τα κύρια κύματα που ενδεχομένως να προκαλέσουν τις βλάβες, θα φτάσουν πιο αργά, μπορεί να κάνουν και 1,5 λεπτό.
Αυτό σημαίνει ότι σε μια περιοχή η πληροφορία μπορεί να φτάσει έγκαιρα, να υπάρχουν μηχανήματα και ελεγκτές οι οποίοι θα προχωρήσουν σε συγκεκριμένες δράσεις, για παράδειγμα να κλείσουν οι βάνες φυσικού αερίου».
Ακούστε όλο το απόσπασμα της εκπομπής στο παραπάνω ηχητικό.
Το πέρασμα στην Πολωνία, ήταν το κάτι άλλο, καθώς απολαύσαμε μια απίστευτη οδηγική απόλαυση οδηγώντας στους καλοστρωμένους αυτοκινητόδρομους, που ήταν όχι μόνο πεντακάθαροι αλλά και ορθά φωτισμένοι.
Στις 3 τα ξημερώματα και χωρίς να δώσουμε δικαιώματα, μπήκαμε για έναν επιβεβλημένο ανεφοδιασμό σε καύσιμα και επι τη ευκαιρία είχαμε την δυνατότητα να απολαύσουμε ένα ολιγόλεπτο ξεμούδιασμα επισκεπτόμενοι τα γειτονικά όργανα γυμναστικής στο παρακείμενο πάρκινγκ.
Από εκεί και μετά το σκηνικό του καιρού άλλαξε ευχάριστα και μαζί του ήρθαν οι πρώτες ακτίνες φωτός που μας ξάφνιασαν ευχάριστα παρόλο που ήταν χαράματα!
Τόσο η Λιθουανία όσο και η Λετονία, έχουν πολύ μικρά όρια ταχύτητας, καθότι οι αυτοκινητόδρομοι τους στερούνται την πολυτέλεια μιας 2ης λωρίδας κυκλοφορίας, και έτσι η μέση ωριαία ταχύτητά μας κατηφόρισε, κάτω από τα 100 χλμ, προβληματίζοντάς μας για την συνέχεια.
Η είσοδός στην Εσθονία έφερε την διάθεση της ομάδας μας σε καλό mood καθώς πλέον βλέπαμε τον πρώτο στόχο της αποστολής μας να προσεγγίζεται, καθώς το Λιμάνι του Τallinn βρισκόταν μόλις 3 ώρες μακριά μας.
Σε λίγο συνεχίζουμε με το Ferry της γραμμής που θα μας φέρει κοντά στην χώρα της Φινλανδίας με τις 1000 και πλέον λίμνες, που ανυπομονούμε τόσο πολύ να δούμε!
Stay tuned.
Για την Αποστολή Go atlasΠαντελής Τζερτζεβέλης
Το Μνημείο Πεσόντων Αεροπόρων βανδαλίστηκε τον Μάιο του 2022. Ασυνείδητοι έκλεψαν τμήμα του ορειχάλκινου μνημείου το οποίο είναι εγκατεστημένο από το 1993 στην λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου με Καλλιδοπούλου στη Θεσσαλονίκη.
Η γλύπτρια που φιλοτέχνησε το μνημείο, Αντωνία Παπατζανάκη, έκανε πολλές προσπάθειες έτσι ώστε να αποκατασταθεί το μνημείο, απευθύνθηκε στον Δήμο Θεσσαλονίκης όμως όλες οι προσπάθειες κατέληξαν άκαρπες διότι όπως ισχυρίζεται η ίδια, ο δήμος απάντησε ότι δεν υπάρχουν τα κονδύλια.
Από το μνημείο εκλάπη η ορειχάλκινη κάσκα του αεροπόρου με τα γάντια πάνω από την γρανιτένια βάση του μνημείου.Σύμφωνα με την γλύπτρια, η οποία μίλησε στο Μεσημεριανό Μαγκαζίνο του Ράδιο Θεσσαλονίκη, βρέθηκε χορηγός που θα αναλάβει το κόστος αποκατάστασης του μνημείου.
«Σήμερα είμαι στην ευχάριστη θέση να σας πω ότι το καταφέραμε και θα το κάνουμε. Η Λουκία Σαράντη, πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος μου ανακοίνωσε σήμερα ότι ο ΣΒΕ θα αναλάβει το κόστος και θα αποκατασταθεί το μνημείο».
Ακούστε το απόσπασμα της εκπομπής στο παραπάνω βίντεο.
Η Αντωνία Παπατζανάκη ανέλαβε να φιλοτεχνήσει το μνημείο όταν κέρδισε το Α βραβείο στον Πανελλήνιο Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό που προκηρύχθηκε με πρωτοβουλία της Ένωσης Απόστρατων Αξιωματικών Αεροπορίας Θεσσαλονίκης.
Το Μνημείο είναι εμπνευσμένο από το γνωστό ποίημα του Ανδρέα Κάλβου, «Ωδή Τετάρτη [XIV], Εις Σάμον / α, β, γ». Πρόκειται για μια εγκατάσταση που αποτελείται από τρία ορειχάλκινα στοιχεία, που παραπέμπουν σε φτερό και σώμα ατράκτου αεροπλάνου, καθώς και μια κάσκα αεροπόρου, τοποθετημένα σε ένα ευρύ χώρο από μαύρο γρανίτη. Το έργο αναπτύσσεται σε δυο επίπεδα το κατακόρυφο και το οριζόντιο καθώς βασίζεται στην ιδέα ότι η πτώση, η πορεία προς το θάνατο, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανύψωση, το πέταγμα προς την ελευθερία. Τα στοιχεία που παραπέμπουν σε συντρίμμια αεροσκάφους έχουν δουλευτεί αφαιρετικά ωστόσο έχω χρησιμοποιήσει μορφολογικές παραμέτρους από αεροπλάνα τύπου PZL που σήκωσαν το βάρος των εναέριων μαχών κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Στο κέντρο περίπου της σύνθεσης και στην άκρη του βάθρου βρίσκεται τοποθετημένη μια κάσκα και τα γάντια αεροπόρου που μοιάζει σαν να τα έχει βρει κάποιος και τα έχει ακουμπήσει εκεί. Η κάσκα έχει πολλαπλάσιο μέγεθος από το φυσικό και την απέδωσα ρεαλιστικά για να υπογραμμίσω την ανθρώπινη απουσία, τον πόνο μπροστά στο θάνατο. Επιπλέον, η κάσκα δημιουργεί το σκοτεινότερο χώρο του Μνημείου- έναν μύχιο χώρο, ένα εικονοστάσι στη μνήμη των πεσόντων. Η δε επιλογή της δερμάτινης κάσκας των βαλκανικών πολέμων σηματοδοτεί ιστορικά την δημιουργία της Πολεμικής Αεροπορίας.
Σύμφωνα με την γλύπτρια «το Μνημείο είναι αφιερωμένο στους αεροπόρους μας που έπεσαν από την ίδρυση της αεροπορίας μέχρι σήμερα εν καιρώ πολέμου αλλά και ειρήνης, με πιο πρόσφατο συμβάν το θανάσιμο τραυματισμό του Σμηναγού Χρήστου Μουλά και του Ανθυποσμηναγού Περικλή Στεφανίδη, που θυσιάστηκαν κατά τη διάρκεια αεροπυρόσβεσης. Ενώ νωρίτερα αυτό το χρόνο πενθήσαμε τις απώλειες του Σμηναγού Ευστάθιου Τσιτλακίδη και του Υποσμηναγού Μάριου-Μιχαήλ Τουρούτσικα, που έχασαν την ζωή τους εν ώρα καθήκοντος κατά τη διάρκεια μιας απαιτητικής εκπαιδευτικής άσκησης. Στο Μνημείο Πεσόντων Αεροπόρων κατατίθενται στέφανα, κάθε χρόνο κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων της 28η Οκτωβρίου».
-
