Η ποίηση δεν είναι προνόμιο των μορφωμένων, ούτε περιορίζεται στους στίχους των μεγάλων λογοτεχνών. Είναι μια αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει τη χαρά, τη λύπη, την αγάπη, τον πόνο ή ακόμα και τη διαμαρτυρία του, μέσα από τον ρυθμό και την αρμονία.
Είναι αυτές οι στιγμές που πρέπει να καταγραφούν και να ψηφιοποιηθούν γιατί έτσι μόνο διασώζονται…
Συγκινητική και άκρως αυθεντική η ποίηση του 96χρονου Στέλιου Ντουρανίδη.Ο γνωστός παππούς Στέλιος μέσα από την ομοιοκαταληξία του διαμαρτύρεται για τα γηρατειά…ή καλύτερα για τη μοναξιά των γηρατειών…
Ακούστε όλη την κουβέντα στο Ράδιο Θεσσαλονίκη και την Πέτρα Καρυώτη:
Ο σεβασμός στους γονείς και τους παππούδες είναι ένα από τα πιο θεμελιώδη στοιχεία. Μάθαμε από μικρή ηλικία να τους τιμάμε και να τους ευχαριστούμε για όλα όσα μας έχουν προσφέρει. Είναι ένας δεσμός που συνδέει τις γενιές και διατηρεί ζωντανές τις παραδόσεις και τις αξίες του παρελθόντος.
Έχω την αίσθηση ότι ακούγοντας και ξανακούγοντας το συγκεκριμένο ποίημα, θα επανέλθουμε στις αρχές μας…
Η μοναξιά που συχνά βιώνουν οι ηλικιωμένοι μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη και σιωπηλή.
Ας θυμόμαστε λοιπόν ότι η αγάπη μας για τους ηλικιωμένους δεν είναι μόνο μια προσφορά, αλλά και μια ανταμοιβή για όλα όσα έχουν προσφέρει σε εμάς. Το να είμαστε δίπλα τους με τρυφερότητα και αφοσίωση είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να τους δείξουμε την αξία που έχουν στη ζωή μας.
Εδώ είναι παλιότερη συνέντευξη του Παππού Στέλιου στο στούντιο του Ράδιο Θεσσαλονίκη :
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.