Κρατούν ένα μαντήλι από τις δυο του άκρες και με τον τρόπο αυτό ενώνουν τη δημιουργικότητά τους. Ένας φωτογράφος και ένας καλλιτέχνης -χειροτέχνης αποκαλύπτουν τη ματιά τους γι’ αυτό το πολυτραγουδισμένο μικρό κομμάτι από ύφασμα, που χρησιμοποιείται για το σκούπισμα του προσώπου, την κάλυψη του κεφαλιού και του λαιμού ή για αποχαιρετισμό αλλά και ως χορευτικό…αξεσουάρ!
Ο Νίκος Κουκής και ο Νίκος Καντιού έχουν κάνει κατάληψη με τα έργα τους τις Βιτρίνες Τέχνης του ΟΤΕ, στην οδό Καρόλου Ντηλ, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ο ένας τα κοιτάζει από την πλευρά του φωτογράφου, ο άλλος από την άποψη της χειροτεχνίας.
«Για τον Νίκο Κουκή το μαντήλι αποτυπώνει τη χαρά της ζωής, τον αποχαιρετισμό, τη σύνδεση με τις ρίζες, τις μνήμες, τις χαρές, τα νιάτα, τη νοσταλγία» δηλώνει η συγγραφέας Νίκη Γκίζη, που έγραψε το εισαγωγικό κείμενο της έκθεσης. «Ο Νίκος Καντιού παίρνει μέρος με μαντήλια τα οποία έχει πλάσει με γύψο και τα έχει φτιάξει σαν να είναι αληθινά» προσθέτει η κ. Γκίζη.
Όπως αναφέρει, ο Νίκος Κούκης είναι 45 χρόνια φωτογράφος αλλά και μουσικός, που εργάστηκε στην Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης επί 35 χρόνια. Έχει κάνει πολλές ατομικές εκθέσεις, με κεντρικό άξονα τη Θεσσαλονίκη, ενώ φωτογραφίες του βρίσκονται σε μέρη όπως το Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, το Μουσείο Φωτογραφίας, η Δημοτική Πινακοθήκη ή το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. «Αυτό που εκφράζει στο έργο του είναι τα μάτια, ο μόχθος, ο κόπος της ζωής, η σκληρή εργασία, η προσπάθεια του ανθρώπου για να ζήσει και μια ματιά που δεν είναι ποτέ της παραίτησης, δεν το βάζει κάτω. Το μότο του είναι το “υπάρχω” και πάντοτε κοιτάζει αισιόδοξα» σημειώνει η Νίκη Γκίζη.
«Ο Νίκος Καντιού από την άλλη, είναι ένας πολύ αξιόλογος τεχνίτης, ο οποίος δουλεύει με τα χέρια του. Πιο πολύ κάνει έργα τα οποία είναι τοποθετημένα μέσα σε κτήρια, σε τοίχους, σε πατώματα, σαν διακοσμητικά. Δεν έχει πάρει μέρος σε εκθέσεις γιατί συνήθως δουλεύει μέσα σε χώρους ξενοδοχείων, μουσείων, σπιτιών, σε ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους» υπογραμμίζει για τον δεύτερο καλλιτέχνη.
«Καινούριο παραμένει στο χρόνο το πανί μου, μοτίβο αγάπης ζωντανό, σου στέλνω τα φιλιά και τη θύμησή μου, μην με ξεχάσεις σε παρακαλώ…», είναι οι πρώτοι στίχοι του ποιήματος που έγραψε η Νίκη Γκίζη για να συνοδεύσει την έκθεση και αποτύπωσε η ίδια πάνω στις Βιτρίνες Τέχνης του ΟΤΕ.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.