Ενώ ολοκληρώνεται και η δεύτερη προεκλογική περίοδος, ενόψει της κυριακάτικης κάλπης, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η ατζέντα εγκλωβίστηκε στα μειονοτικά της Ροδόπης και στο τραγικό ναυάγιο
ανοιχτά της Πύλου.
Δεν συζητήθηκαν για ακόμη μια φορά θέματα που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών. Ειδικά η Θεσσαλονίκη, με μεγάλα ζητήματα ανοιχτά, είναι κυριολεκτικά στο «περίμενε».
Το μετρό μπορεί να έχει μπει στις ράγες αλλά η δημόσια συγκοινωνία της Θεσσαλονίκης παραμένει
«εκτροχιασμένη».
Ο ΟΑΣΘ σίγουρα δεν παρουσιάζει την τριτοκοσμική εικόνα του πρόσφατου παρελθόντος, όμως δεν είναι και για να καμαρώνεις που τον έχεις.
Οι καθυστερήσεις συνεχίζονται, τα λεωφορεία ουκ ολίγες φορές παστώνουν το επιβατικό κοινό, οι κραυγές διαμαρτυρίας είναι στην
ημερήσια διάταξη και η λαθρεπιβίβαση παραμένει καθεστώς. Ακόμα περιμένουμε τα οχήματα νέας γενιάς, ηλεκτρικά και μη.
Προφανώς οι έχοντες τις τύχες των συγκοινωνιών προτιμούν μια κι έξω τον γενικότερο ανασχεδιασμό όταν με το καλό συνυπάρξουν λεωφορεία και συρμοί, οι Θεσσαλονικείς πάντως είναι «στα κάγκελα» λόγω και του βεβαρυμμένου ιστορικού.
Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται η υπόθεση της εσωτερικής περιφερειακής. Κολλημένη με σάλιο επί σειρά ετών, με μικροπαρεμβάσεις για να κρατηθεί στη ζωή, ταλαιπωρεί καθημερινά τους χρήστες της, οι οποίοι δαπανούν διαρκώς ώρες και νεύρα. Σε κάθε απόπειρα να μιλήσεις για σοβαρή δομική αλλαγή, εισπράττεις επισήμως ή ανεπισήμως τη γνωστή απάντηση: «συνολικά μαζί με τη flyover».
Η κοινοπραξία μάλιστα θα αναλάβει τη συντήρηση και λειτουργία όλης της περιφερειακής.
Η flyover όμως, Θεού θέλοντος, θα ολοκληρωθεί μετά από τρία χρόνια. Μέχρι τότε δηλαδή ο Θεσσαλονικιός θα πρέπει να φροντίσει να διαθέτει γερό στομάχι και γαϊδουρινή υπομονή.
Το σετ ολοκληρώνεται με την πολύφερνη νύφη «Εγνατία Οδό». Χάνεται στα βάθη της προηγούμενης δεκαετίας η αρχή της συζήτησης για παραχώρησή της σε ιδιώτη.
Δώδεκα χρόνια μετά, και ενώ έχουν πέσει από πέρυσι οι υπογραφές μεταξύ ΤΑΙΠΕΔ και αναδόχου κοινοπραξίας, η σύμβαση δεν έχει
περάσει ακόμα από τη Βουλή.
Περιμένοντας όμως τις εξελίξεις από μέρα σε μέρα, ήμασταν νιοι και γεράσαμε. Γέρασε και το οδόστρωμα, γέρασαν κι γέφυρες.
Γέρασαν όλα εκτός απ’ τα διόδια, τα οποία εισπράττουν αντίτιμο κανονικά. Όταν έγινε αντιληπτό ότι θα γίνει η πρώτη χωμάτινη διευρωπαϊκή οδός, άρχισαν οι τοπικές παρεμβάσεις. Κι αυτές όμως πρέπει να περνούν από έγκριση. Ζήσε Μάη μου…
Στην αναμονή λοιπόν. Συνηθισμένα, θα πείτε, τα βουνά στα χιόνια. Για όλους τους ανθρώπους η υπομονή έχει και τα όριά της. Για τον Θεσσαλονικιό πρέπει να είναι ατέρμονη.
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.