Το ραντεβού στο Θέατρο Γης, δεν μπορούσε να το χάσει κανείς.
Φυσικά, λόγω του φιλανθρωπιού χαρακτήρα της επετειακής συναυλίας που στήριζε την 30χρονη προσφορά της «Στοργής» και την 10χρονη δράση του «Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Αρωγής» αλλά κυρίως γιατί η συνύπαρξη επί σκηνής δύο τόσο διαφορετικού ύφους καλλιτεχνών, ήταν σκέτη πρόκληση, όπως υποθέτω ήταν στοίχημα και για τους ίδιους.
Η Μαρινέλλα ακολούθησε τον Μάριο Φραγούλη σε μονοπάτια που δεν είχε ξαναπερπατήσει, η Μαρινέλλα παρέσυρε τον Μάριο σε δρόμους που η ίδια γνωρίζει καλά.
Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός της ερμηνεύτριας (ειδικά στη σύνθεση του Κραουνάκη, τις αναφορές στον Καζαντζίδη και τις εμμονές αλά κλασσικά του Φραγκούλη) απέδειξε αυτό που υποψιαζόμασταν: το ταλέντο δεν σε διακρίνει αν δεν συνοδεύεται από μια σπουδαία προσωπικότητα.
Το αποτέλεσμα; Μια εμπειρία που άξιζε τον πόνο στα χέρια από το συνεχές, δυνατό χειροκρότημα!
Ενός λεπτού σιγή τηρήθηκε στη μνήμη του Μικη Θεοδωράκη, τριών λεπτών ανατριχίλα διαπέρασε το κοινό όταν η Μαρινέλλα διηγήθηκε την ιστορία της πρότασης να τραγουδήσει την «Ομορφη Πόλη».
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.